HumorCollege

Ik zie Matthijs van Nieuwkerk onthutst kijken: mag dat allemaal niet meer? Daarna zuchtend denken: blij dat ik na Pasen met zomerreces kan. De grachtengordelpolarisatie slaat toe, nee: door! Dylans onverwoestbare ‘The Times They Are A-Changin’’ is het leidmotief in DWDD’s terugblikuitzending over wat we het afgelopen seizoen allemaal hebben bijgetankt aan neoliberale weetjes. De enige die wat nuance in de discussie brengt is, nota bene, Quote voorman Sander Schimmelpenninck. Maar die komt dan ook uit Diepenheim. Naast gender, seks en ras ligt volgens het deskundigenpanel nu ook humor op de dissectietafel. De grijzewollensokkensoep pruttelt prettig onder het ouwelijke gekeuvel over eerst nadenken over wat we denken voordat we de stembanden rekken of het typevingerkraakbeen strekken. We zouden een ander eens kunnen beledigen. Ik vertel wel eens wat over het schrijven van columns en humor, de onmisbare pijler. Hoe werkt humor? Fysiologisch gezien is de frontale kwab aan de rechterkant van de hersenen het neurologisch verantwoordelijke gebied. Door enerzijds een sterke associatie met het onderwerp te creëren, het publiek deel laten uitmaken van de situatie en anderzijds een afstand laten ontstaan door relativering waardoor het publiek erbuiten komt te staan en het niet langer ernstig neemt, ontstaat een dubbele binding in de hersenen die als grappig wordt ervaren. Je lacht dus om jezelf. Wie kan daar nu boos over worden? Ik ben blij soms lijdend voorwerp van een grap te zijn: gelukkig, ik bezit een frontale kwab en kan dus schalks, de ene wijsvinger over de andere wrijvend, roepen: ‘YouToo’!

31 maart 2018  #BinnenDoorDenker