Meteen achter hem kwamen er nog twee mannen binnen gestrompeld. De een ondersteunde de ander, die zwaargewond leek te zijn. Vanuit de slaapkamer keek Sylvia mij met grote angstogen aan.

De twee waren van hetzelfde slag volk als de eerste; getatoeëerd, vet, stinkend en goor. Ik hielp nog mee om de gewonde op een bank in de woonkamer te leggen. Zijn hoofd zat compleet onder het bloed. Sylvia kwam naar ons toe, en begon ongevraagd de hoofdwond met doekjes te reinigen en verbinden. De gast steunde en kreunde en was er duidelijk beroerd aan toe. “Die heeft een dokter nodig,” fluisterde Sylvia tegen mij. Uit het verwarde gesnauw van de overige twee over en weer naar elkaar, kon ik opmaken dat ze ergens een kraak hadden gepleegd, en dat ze de politie die hen nog had achtervolgd, van zich af hadden kunnen schudden. Daarna was hun wagen echter van de weg geraakt en vast komen zitten in de modder. De gewonde patjakker was daarbij met zijn dikke kop door de voorruit geknald. De gast die als eerste was binnengekomen vroeg hoe wij hier waren terechtgekomen. Ik vertelde hem dat we panne hadden gekregen met de motor. Dat we het ding hadden achtergelaten, en hier naartoe waren gerend.

Plotseling haalde de vetklep een vuurwapen tevoorschijn. “We have to wait here, until the storm has passed. Don’t you have anything to eat?” snauwde hij. Wij schrokken ons wederom de pleuris. Sylvia zocht snel alles wat we nog aan eetbaars hadden overgelaten bij elkaar. Nadat de twee klaar waren met het naar binnen schrokken van onze kliekjes, werden Sylvia en ik aan handen en voeten vastgebonden. De schooiers zouden om beurten de wacht houden, maar nauwelijks een kwartier later zag ik dat ze allebei in slaap waren gesukkeld. Met moeite lukte het mij om mijn boeien los te krijgen. Sylvia hield haar adem in toen ik zachtjes een koekenpan van de tafel pakte. Zo stil als ik kon sloop ik naar de vermeende wakende hufter toe, om hem te verrassen. Maar shit, vlak voordat ik hem met de pan een hengst op zijn kanis wilde geven, draaide hij zich om, sprong overeind, sloeg mij op mijn bek en trapte mij gericht in het kruis. Ik had het even helemaal gehad. Terwijl ik daar lag te pierogen stond hij quasi meewarig naar mij te kijken en lachte: “Hey dude, nice girlfriend you have there.” Hij knipoogde naar zijn maat, die door het gedoe sowieso klaarwakker was. “If you touch her I will kill you,” dreigde ik, met piepende stem. “We’ll see my friend, we’ll see.” Meteen stond hij op en trok Sylvia aan haar lange rode haren mee, naar de slaapkamer. Ze verdwenen uit mijn zicht, en ik bleef voor pampus op de vloer liggen. De andere gast zat mij aan te grijnzen, totdat ook hij opstond en naar de gewonde liep. “Goddamned,” hoorde ik hem roepen, “Freddy is dead!” Een gevloek en een getier volgden waarvan de honden geen brood lustten. De ploert die mij verrot had geslagen en Sylvia naar de slaapkamer had meegesleurd, was meteen weer paraat. Hij keek naar zijn dode kompaan, schopte een stoel doormidden en liep, geheel over de rooie, naar buiten. Door de open voordeur zag ik dat het inmiddels opgehouden was met regenen, en dat het al wat lichter begon te worden. Met een “Héy that guy’s Harley is here,” kwam de lul kort daarna weer naar binnen gestormd. De twee gangsters haasten zich samen naar buiten. Ik hoorde een van hen schreeuwen: “Get the keys.” Ik had me inmiddels enigszins herpakt, een stoel gegrepen, en met alle macht die ik in me had, sloeg ik de binnenkomer effectief naar de ander kant van de kamer. Op het moment dat hij zich oprichtte en mij onder schot nam, kwam zijn maat binnen gerend. Hij kreeg de volle laag, en werd midden in zijn dikke pens getroffen. Dat was mijn kans. Met mijn stoel maakte ik het werk af, en zocht Sylvia op in de slaapkamer. Ze zat er duidelijk helemaal doorheen.

Volkomen murw gebeukt zaten we even later samen buiten op de veranda. We zagen de zon net boven de bomen uit komen. Plotseling sprong Sylvia overeind en zei beslist: “Thomas, ik wil naar huis. Nu!”

**

Voor de complete Thomas & Sylvia story:

Dat schept een band           03-06-2014

Ik stop met de band            26-02-2015

Spring eens uit de band      26-03-2015

Sylvia’s moeder                  27-05-2015

Bruiloft met bloedbad (1)    12-01-2016

Bruiloft met bloedbad (2)    21-01-2016

Happy band                        10-08-2016

Wesley Mills                       03-05-2017

Ik wil naar huis. Nu! (1)      11-10-2017


Thomas Splinter

Verhalen zijn splinters uit mijn onderbewustzijn.

4 reacties

NicoleS · 15 oktober 2017 op 18:36

Een mooi deel weer. Een echte Splinter?

Thomas Splinter · 17 oktober 2017 op 21:21

Een echte Splinter. Als dat geen mooi compliment is! Hartelijk dank voor deze leuke reactie.

Karen.2.0 · 18 oktober 2017 op 09:25

Heerlijke avonturenreeks, Splinter. Top!

Thomas Splinter · 22 oktober 2017 op 21:58

Inderdaad heerlijk, om mee door te gaan. Er zit nog meer in het vat. Dankjewel.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder