Zittend, gebocheld met vierkante ogen, plakkende oren.. het leven als een telefonisch verkoper gaat niet over rozen, eerder over slappe koffie en oudere vrouwen roddels. Kijkend naar de komkommer van een collega, steeds de vraag herhalend; Is dit het nu? deze vraag wordt gemixed met de vraag; Waar was die komkommer gisteren avond?

Nog steeds malend met de vraag of ik zo dood ga, filosoferen over de perikelen van het leven. Nog steeds starend naar een scherm, inspiratieloos wat betreft dit verhaal. Doe ik het goed? Moet het een meer vulgaire kant, moet ik vertellen over wat gaande was na de sushi van gisteren avond, de verhitte vleesdans waarin ik raakte na het eten van rauwe vis.

Nog steeds zien mijn ogen tepels, nog steeds ruiken mijn vingers naar vocht. Gedachten dwalen af, ik focus weer op werk nog steeds de komkommer in mijn ooghoek, waar was die?

*eerste geschreven stuk ooit..

Categorieën: Algemeen

5 reacties

Mien · 28 juli 2016 op 14:44

Aha, wederom een gevalletje saai werk. De inspiratiebron voor schrijvers in spe. Krijg de streepjes even niet op de e van de en spe. Kijk, dat heb ik nou weer? Welkom. Niet verkeerd voor een eersteling. Er zit potentie in. Kom maar op met nummer 2.

NicoleS · 28 juli 2016 op 17:52

Tijd om een andere baan te zoeken.?welkom op CX

Bruun · 29 juli 2016 op 08:24

Kort maar leuk stukje met naar meer smakende humor. Welkom op ColumnX. Ik ben benieuwd naar je volgende bijdrage.

Snarf · 29 juli 2016 op 12:33

Aardige première … smaakt naar meer. Ben dol op komkommer!

Esther Suzanna · 31 juli 2016 op 23:10

Intrigerend. 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder