Bastiaan B. Springfield mijmert door het leven.
Ja, ik wil … . Maar kan ik ook?
Vroeger was alles beter. Dat is gewoon zo. Het land was nog van ons, Wim Lex had gewoon oranje haar en dronk bier, de guldens waren nog van hout en Trump was nog niet in Stormy geweest.
Alles was ook duidelijker. Dat is gewoon zo. De school was van de kinderen, de melk en gele vanillevla werd aan de deur gebracht, de diesels waren eerlijk in het uitblazen van groengele odeurs, mama was thuis, er was orde en gezag en de verplichte militaire dienst maakte van ons knapen stoere mannen die met echte guns jongleerden in plaats van met een controller te Fortniten vanaf een Jan des Bouvrie bank. Duidelijker was ook wat we kwamen doen op deze wereld. Alle kinderen waren vrij, mochten buiten spelen en niets stond hun in de weg zolang ze maar luisterden naar het gezag. Op school en jawel, ook thuis. Naar echte stemmen en zonder headset.
Nu is dat anders. Dat is gewoon zo.
Vroeger zeurden kinderen ook. Maar dan anders. Meer van mag ik dit, want dat wil ik zo graag. ‘Ik wil weer buitenspelen na het eten want al mijn vrienden komen ook voetballen omdat het zo lekker lang licht is.’ Willen en mogen lagen toen nog veel dichter bij elkaar. Maar het willen is een beetje gaan dwalen in ons huidige vocabulaire. Het wordt anders gebruikt. Meer gebiedend en al zeker niet in de context van dingen doen omdat je ze wil doen.
Nu is het kunnen geworden. ‘Kun je voor mij Pietertje meenemen naar de zwemles? Ja, dat kan ik.’ En ik wil het ook nog. Kunnen is namelijk de belangrijkste uitdrukking in onze druk, druk & belangrijk-maatschappij. Het is het ultieme agendawoord wat moet passen in je overvolle digitale kalender. Kunnen is het willen geworden van de moderne mens.
Was dat vroeger anders? Jazeker. Toen zeiden we nog JA, IK WIL tegen elkaar na een succesvolle verlovingsperiode. Niet voor niets dat er nu meer stellen gaan scheiden dan ooit.
JA, IK KAN … . Maar wil ik ook?
B.B. Springfield
2 reacties
van Gellekom · 11 september 2018 op 12:05
Mijn vriend Wiebe, was verliefd op kassameisje 4. Rekende hij met ontbloot bovenlijf een pak Knorr Paella af en plakte de zegeltjes op zijn tepels. Dat kon toen nog.
Ik snap waar je heen wil
Nummer 22 · 11 september 2018 op 21:56
De u bekende prof.dr.mr.ir. R.Leijdecker (1955) riep in een volle collegezaal – toen hij 32 jaar was- ‘ JA IK Wil !!’, waarop een studente rechtop ging staan en antwoordde ‘ IK OOK’ en zie ze zijn nog altijd samen. Toen kon dat nog.. nu moet je gaan swipen als zoekende loser tussen de fotoos van personen die allemaal geweldig zijn, sportief, gek op kinderen maar een eitje bakken op een dak van een neergelaten kap van een cabrio gewoon niet voor elkaar krijgen! Over een stoel voor minder mobiele medemens maken uit kreupelhout en antilopen leer maar te zwijgen.