U heeft mij nog niet gehoord over de verkiezingen. Hoe dat komt? Al vrijwel direct nadat bekend werd dat die er weer zouden komen had ik mijn keuze bepaald. Daarom heb ik hoegenaamd geen belangstelling getoond voor al het gekrakeel dat de beeldbuizen, vooral na 1 januari, vervuilde. In mijn ogen was dat goed voor de echte politieke alleseters. En op de beeldbuis wordt het straatgevecht geleverd. Zogenaamd met partijen, met programma’s, maar praktisch toch voor een ongedacht groot deel met de poppetjes. Die worden tevoren opgedirkt als schoonheidskoninginnen om maar vooral de indruk te wekken een goede, blijde, van een gulle lach en veel humor voorziene kandidaat te zijn. Een belangrijke rol spelen de onderzoeken naar de voorkeuren van de kiezers, de prognoses zogezegd. Die verschijnen in de journaals, in de kranten, op teletekst, je kunt er niet om heen. Compleet met mogelijke regeringscombinaties. En hoeveel mensen zijn daar gevoelig voor ? Zijn er niet heel velen die zich gaarne aansluiten bij de winnaars. In sportkringen is dat algemeen bekend. Kijk maar naar Barney (nou sport ?) en zijn pijltjes. Krioelt het in de weekenden in België niet van de rijen mensen, opgewarmd door een paar pinten, langs de meest modderige bospaden om te zien dat het alleen maar Belgen zijn die zich zo snel door de blubber spoeden ? Geen kunst trouwens als je op de “echte” wegen al gewend bent genoegen te nemen met een staat van onderhoud welke in een ranglijst zeker op een degradatieplaats zou prijken ! Wie die prognoses zo belangrijk vinden zijn de kandidaten en niet te vergeten de ondervragers zelf. Zo af en toe bekruipt mij de gedachte dat die enquêteurs al het mogelijke doen om de uitslagen aan te dikken. Heulen met de winnaars, ter meerdere eer en glorie van henzelf en ter vergroting van het voorspelde resultaat als dat hen welgevallig is.
Het resultaat kent u. Wouter, door jan en alleman uit eigen kring en daarbuiten met zijn partij uit een diep dal omhoog gestuwd naar een onmogelijk geachte top, leek de laatste dagen zelfs de hoofdprijs nog te gaan wegkapen. Hij had echter niet genoeg aan “jan en alleman” om die éne andere jan, Jan Peter, voor velen nu al JP, van de champagne af te houden.
Een wat zeggen ze beiden als de uitslag vast staat ? Dan zijn ze heel erg blij met het behaalde resultaat. Dan lachen ze breed uit, maar ik denk dan “zeker als een boer met kiespijn”. Zou Wouter nu werkelijk zo blij zijn geweest met die forse winst (trouwens nog onvoldoende om het het vorig jaar geleden verlies geheel te compenseren) nu het opgedofte pluche in “het torentje” toch nog aan zijn Amsterdamse coryfee voorbij gaat ? En is JP werkelijk zo blij dat hij zijn bureau niet hoeft af te staan nu Gerrit niet zijn reserve mag zijn ?
Geluidloos tv-kijken is tijdens reclameblocs bij ons niet ongebruikelijk. Soms zeggen gelaatsuitdrukkingen nog veel meer dan woorden. Wie zijn er na afloop van de spotjes uiteraard weer direct in beeld ? Jazeker, JP en Wouter. Het geluid is nog uit, ik hoor niet wat ze zeggen, maar ik zie wel de close-up van beider hoofd. En wat lees ik in die ogen ? “Ik lust je rauw” bij de één, en “kom maar op“ bij de ander. Het kan ook andersom gelden. En dat is dan “veroordeeld” om samen door één deur te kunnen ? Dan zal de verkiezingskoorts , waar beiden zo aan leden, toch met behulp van “verkiezingsparacetamolletjes” nog danig moeten worden bestreden. Die koorts kan wel eens heel hardnekkig zijn en af en toe weer oplaaien. Dat een vermeende winst toch voor beiden een soort nederlaag is, is daar niet vreemd aan.
Ik zie de demissionaire ministersploeg nog wel een poosje “alles blijven doen wat in het landsbelang noodzakelijk moet worden geacht” Zo kunnen de LPF bewindslieden, geprezen of verguisd, nog even blijven genieten van hun macht…… Tenzij, tenzij, wie weet
Alle media zullen u op de hoogte blijven houden van het verloop van deze soap. Mocht ik er te eniger tijd weer mijn zegje over willen doen dan ziet u dat wel.
Floor Janse
0 reacties