Een wereldwijf, dat was het. Wat een geluk dat juist hij haar vanavond tegen het lijf was gelopen. Letterlijk zelfs. Sjaran ging de nacht van zijn leven tegemoet, hij wist het zeker. Want vannacht was ze van hem. Helemaal en alleen van hem. Alles liep op rolletjes en er kon niets misgaan. Sjaran ging net een dienblad bier bij de bar halen toen het gebeurde. Hij wrong zich tussen het dichtopeengepakte publiek door, het dienblad hield hij met een hand plat achter tegen zijn rug. Hij lette niet op en trapte nogal hard op iemands tenen, de man waar ze aan toe behoorden had een blauw met wit gestreept shirt boven een rafelige spijkerbroek, was een kop groter en keek hem met felle ogen en pupillen zo groot als knikkers aan. Na een excuus gestameld te hebben liet de man zijn tanden zien, het leken wel slagtanden. Sjaran wurmde zich zo snel hij kon tussen de lichamen door, weg voor de maaiende gespierde armen van de man hem konden grijpen. Opgelucht dat hij er zonder kleerscheuren vanaf was gekomen, hij moest er alleen voor zorgen op de terugweg naar zijn maten een andere route te nemen, kwam hij opnieuw ruw met iemand in aanraking.

Ditmaal liep Sjaran er vol bovenop, terwijl hij een laatste keer angstig achterom keek naar de gestreepte spierbundel. Snel keek hij voor zich en wilde opnieuw zijn verontschuldigingen aanbieden. Zijn woorden bleven steken in zijn keel en hij staarde naar de prachtigste vrouw die hij ooit had gezien. Sjaran kon zijn ogen niet van haar losmaken, tot haar stem de betovering tijdelijk verstoorde. Hij sloeg zijn blik op, weg van de lichtgebruinde welvingen, haar borsten die uit haar strakke shirt leken te worden geperst.

Ze had felblauwe glimmend natte ogen en keek hem indringend aan, onderwijl groeiden haar pupillen zo snel als bacteriën in een petrischaaltje en toch had hij moeite zijn eigen ogen in bedwang te houden. Zwaar als kogels van massief ijzer draaiden ze keer op keer omlaag naar haar decolleté. Haar borsten waren als een supermagneet voor zijn geest. Hij moest kijken. Hij moest ze aanraken. Sjaran’s bewustzijn gevangen in een betoverende greep. Haar borsten bewogen licht op het ritme van haar ademhaling. Sjaran bewoog zijn arm, het dienblad gleed weg en stuiterde over de vloer en zijn nu vrije hand reikte omhoog en amper op tijd belette zijn andere hand wat hij bijna zomaar had gedaan.

‘Toe maar,’ spoorde ze hem aan. Sjaran staarde haar ademloos aan. Ze pakte zijn hand en bracht hem verder omhoog naar haar borsten. Hij was te verbaasd om iets te doen. Ze liet zijn hand rusten op de prachtige welving van een borst en Sjaran staarde om en om naar zijn hand en dan weer naar het uitnodigend naakte vlees van haar andere borst. Aan de voorkant van haar shirt priemden twee stevige uitstulpingen naar voren in een poging de stof te doen verscheuren. Daar was haar hand weer. Met lichte dwang duwde ze zijn hand omlaag, alsmaar verder naar beneden tussen haar borsten. Sjaran’s hand verdween compleet onder de zachte dunne stof van haar shirt. Diep in het paradijs. Ze boog haar hoofd lichtjes achterover en kreunde zacht met half geopende mond.

Plotseling boog ze zich naar hem toe. Ze wreef haar lichaam ritmisch tegen hem aan. ‘Kom met me mee,’ fluisterde ze in zijn oor, nadat ze een vluchtig sabbeltje aan zijn oorlel had gegeven. Hij knikte slaafs en ze gaf hem een hand, waarna ze hem achter zich aan de bar uittrok. Hij keek over zijn schouder naar de plek waar hij zijn maten had achtergelaten. Ze keken hem met grote ogen aan, eentje stak zijn duim op en maakte wild stotende bewegingen met zijn onderlichaam. Sjaran grijnsde breed. Juist toen hij zich afvroeg waar ze het gingen doen en hij de “bij jou of bij mij” vraag wilde gaan stellen, zei ze met zwoele stem: ‘Ik ken een leuk heel hotelletje. Trouwens, mocht je het willen weten, ik heet Sarah’ Het hotel bleek pal naast de kroeg te zitten en als je niet beter wist zou je denken dat het een gewoon woonhuis was. Hoe wist ze dat zo van tevoren, dacht Sjaran verbaasd, hem was het nooit eerder opgevallen.

Een knusse kamer. Het gordijn gesloten en de lichten gedimd. De deur viel dicht en Sjaran en Sarah stonden zwijgend tegenover elkaar. Hij had haar goed kunnen bekijken in de korte tijd nadat ze de bar hadden verlaten. Borsten die smeekten om aangeraakt, gestreeld te worden. Cup C of misschien zelfs D, en al was het Z wat maakte het ook uit. Ze waren niet zozeer groot, ze waren perfect gevormd. Haar shirt had sprookjesachtige contouren aangenomen. Daaronder een slanke taille en een sensuele verbreding bij haar heupen. Een heerlijke goedgevormde kont en lange slanke benen, als lantaarnpalen zo lang. En nu mocht hij de nacht met haar doorbrengen, mocht hij van al dit prachtigs gaan genieten. Hij zou het er van nemen. Een nacht om nooit te vergeten.

Ze keek hem aan met een intense blik in haar ogen en trok onverwacht en met handige bewegingen snel en doeltreffend Sjaran’s kleren uit, zodat hij naakt voor haar stond. Sarah bestudeerde hem van top tot teen en weer terug, waarbij haar blik verrassend lang op zijn kruis bleef hangen. Ondertussen knoopte ze haar volle haarbos los, verwijderde een handvol lichtbruine extentions, zodat een piekerig vaalgeel bosje haar overbleef. Ze trok haar shirt over haar hoofd. Een vleeskleurige bh was kunstig onder het shirt verborgen geweest. Haar handen verdwenen achter haar rug en de sluiting klikte. De bh viel omlaag. Zo ook twee ovaalvormige vullingen, die met een onsmakelijk smakkend geluid op de grond vielen en wegstuiterden. Twee richting middelpunt der aarde wijzende borsten die veel op leeggelopen ballonnetjes leken werden onthuld. Haar spijkerbroek werd afgestroopt en haar trechtervormige x-benen kwamen vol in beeld. Ze draaide zich houterig om en smeet de spijkerbroek in de richting van een bank bij het raam, waarbij Sjaran het kledingstuk net duidelijk en lang genoeg kon zien om de daarin weggewerkte pushups te ontdekken. Met een angstig voorgevoel dwaalde zijn blik naar haar kont. Die nu zo plat en geribbeld was als een putdeksel.

‘Even wat opfrissen. Ga jij maar lekker liggen, lekker ding van me. Het duurt niet lang.’ Ze stampte met grote passen en zwaaiende armen naar de badkamer en deed de deur achter zich op het slot.

Sjaran staarde naar de deur en luisterde naar de gedempte geluiden erachter. Hij slikte moeizaam. Zijn keel voelde aan zoals zijn wangen ’s morgens voor het scheren aanvoelden. Verbeeldde hij het zich, of liep ze daarnet wat mank. In gedachten zag hij haar in de badkamer voor de spiegel staan. De lange nagels van duim en wijsvinger als pincet gebruikend verwijderde ze haar zwarte oogwimpers en smeet ze naast het bad op de grond. Haar nepnagels werden een voor een van haar afgekloven vingers getrokken. De nagelriemen waren bloederig en rauw na vele jaren van nagelbijten. Tot slot veegde ze met een in lauwwarm water gedrenkte handdoek haar gezicht schoon, zodat haar eigen vlekkerige huid onder de make-up tevoorschijn kwam. Ze liet een luide boer die onder uit haar buik leek te komen, een luide scheet kwam er achteraan en deed de badkamerdeur tijdelijk opbollen. Ze pulkte met haar korte nagel een groen dingetje los dat tussen haar voortanden zat.

Hij wilde weglopen maar zijn voeten waren ineens met superlijm aan de vloerbedekking vastgeplakt en zijn benen weigerden ze los te trekken. Het was ook te mooi geweest om waar te zijn. Zo’n mooie vrouw voor hem alleen. Hij kwam in beweging. Eerst langzaam maar steeds sneller en sneller. Als een bezetene graaide hij zijn spullen bij elkaar en stil als een muis liep hij met zijn armen vol kleren naar de deur. Hij draaide aan de glimmend gladde koperenknop, opende de deur en glipte naar buiten. Hij ging het redden. Hij was ontsnapt en bijna in veiligheid. Opgelucht haalde hij adem. Nu nog een plek vinden waar hij zich kon aankleden en dan als een haas het hotel uit. Sjaran was op het nippertje ontsnapt. Zijn maten in de kroeg hiernaast mochten dit nooit maar dan ook nooit te weten komen. Hij zou geen leven meer hebben. Voor eeuwig het lulletje zijn. Sjaran rilde en draaide zich abrupt om, knalde daarbij hard tegen iemand aan. Een stevige vent, de man was minstens een kop groter dan hijzelf. Met een blauwwit gestreept hemd strak over zijn romp getrokken waar armen en een nek als boomstammen uitstaken. Hij krabde nerveus met zijn stinkendzwarte nagels over de stof van zijn gerafelde spijkerbroek. ‘Hé lul!’ bulderde hij. ‘Wat vreet jij uit met mijn wijf in die kamer?’

Categorieën: Verhalen

Kees

Zelfstandig schrijver en fotograaf

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder