Hmm want het was niet opgemerkt in de reacties. Maar ‘Kararage’ als intermezzo titel kwam door een typefout. ‘Ka rara ge’ maakt het een ‘rara’ vraag waarover ik nu, uit mijn ongewone jeugd, over wil schrijven?

Toen ik bijna verdronk? Of dat ik een ‘snit’ knipte in een nieuwe colbert? Eerst mijn rechter enkel brak en een week later de linker. Gin tonic & dronkenschap. Mijn honger naar lezen, kunst of gewoon- donderdag 24 augustus 2017-  aan de rivierkant zitten en aan de overkant Dordrecht met haar Grote Kerk, de 3 rivieren en het Groothoofd de contouren van de oudste  stad van Holland en de invallende duisternis, mij weemoedig maakte.

De intermezzo wordt nu eenmalig vervolgd.Mijn middelbare schooltijd en mijn eerste grote liefde: Ingrid!

Met Ingrid beleefde ik mooie tijden. We gingen in 1971 naar Fuengirola dat nog geen toeristen kamp geworden was zoals nu. Afgelopen juni herkende ik niets meer.  Geen Ingrid aan mijn zijde.

Wanstaltige complexen en  stranden vol met zonnebaders als droogevallen rode kreeften en klaar om gillend door het water de rode huid even af te koelen.

Ingrid en ik vlogen, toen met Martinair gratis naar Malaga, en werden opgepikt op Malaga Aeroporto door haar zus en kregen een eigen appartement op dezelfde 5e etage. Niet gestoord door wie dan ook sliepen we onze eerste nacht dicht tegen elkaar aan. Haar zwager had een reisbureau en verhuurde appartementen. De zangeres van ‘Amsterdam huilt waar het eens..’ Zwarte Riek! was een van die huurders. Rudi Carell zocht iets voor zijn moeder en wij zagen hem, maar dat zei ons niets.  Wouter, de zwager had een auto met…airco en dat was al bijzonder.

Voordat ik Ingrid leerde kennen was ik heel even een…. ARO (aspirant reserve officier) maar vond een carriére als beroeps marine zeebonk niets. Wel leerde ik kilometers roeien, zwemmen met bepakking en zeilen. Ik werd aan tafel bediend door hofmeesters en leerde van buiten naar binnen het bestek te gebruiken.

Ik werd jaren later pacifist en lid van de PSP. De beroemde poster, met de naakte vrouw met gespreide armdn voor een koe, heb ik ingelijst nog in bezit. Maar dat was jaren later toen mijn eerste grote liefde een ander nog leuker vond en ik even volledig de ‘weg kwijt was’. Hoe kon ze.

Ik  vertrok uit Dordt, ging verder studeren, liftend naar Denemarken waar een licht getinte jongen de blonde deense meiden nog van slag kon brengen. ‘Jeg elsker dig’ kwam er vlot uit onder de, aaneen geritste,  slaapzak. Ghislaine uit Leuven een jaar later in Esjberg.

Op bezoek bij mijn ouders smaakte de soto ajam weer als vanouds en nam ik de heerlijke geuren van de indische keuken in mijn kleren mee naar Oosterbeek. In mijn tas, verpakt in alu folie: spekkoek!  Opeens ‘En, Rudi heb je al een vriendin? Nee, Elly ….hij is net zoals ik, wachten op de juiste!’ Jaja, jij met jouw grapjes.

Met mijn vader heb ik heel veel mee gelachen maar niet toen hij ineens – in mijn middelbare schooltijd van beatmuziek en gedichten schrijven-  de lichtkop omdraaide en het grote licht  van mijn kamer deed veranderen in een helverlichte etalage van matrassen, kussens op de grond en 8 in elkaar verstrengelde vrienden en vriendinnen en die verschrikt en met de ogen knipperend klaar wakker maakte. De monden nog nat en de wangen met een lichtrode blos. ‘Zo, vrijers het is tijd om naar huis te gaan, kijk maar ’s naar buiten wie daar allemaal staan’.

De wachtende ophalers zwaaiden even naar boven.  Mijn moeder staat daar te kletsen met jouw moeder Kees. We hebben niets met elkaar en ze veegde haar lippen droog.

Tijd? Het was pas half twaalf  ’s nachts!

 

 

 


Nummer 22

Verwarde, inmiddels (na alle jaren hiervoor) Anno 2022- Juli 3 minder verward, en mede oprichter van het Absurdistisch Verbond met als mede lid en co oprichter Kees Schilder "Paco Painter"en zijn andere alter ego's. (De inmiddels emeritus) Prof.dr.mr.ir. R. Leijdecker (1955) van het O.I.L. Onderzoeks Instituut Leijdecker waarnemer, beschouwer en publicist over maatschappelijke ontwikkelingen met een knipoog. Een flinke knipoog! Reiziger over onze aarde (4 x helemaal rond ) kijker en luisteraar naar anderen. Eigenlijk, de Eigenheimer onder de eigenheimers, maar dat alles geheel terzijde.

4 reacties

van Gellekom · 5 september 2017 op 11:03

“Toen ik bijna verdronk? ” Bizar. Ik ben ook bijna verdronken. Toen ik 4 jaar was.
Weer prachtig geschreven, Ruud

    Nummer 22 · 5 september 2017 op 12:12

    Dank waarde van Gellekom. Dat bijna verdrinken herinner ik me als de dag van gisteren op ieder moment als ik dat moment naar boven komt. Vooral de geur van de omgeving en mijn broertje ‘ benen’ had gemaakt. Komt nog in een vervolg.

Nummer 22 · 5 september 2017 op 12:15

De snit knippen op een zondagmorgen is hilarisch. Ook dat komt in het vervolg om over mijn 1e echte fiets een doortrapper even te zwijgen. Dat was me wat zeg…

Thomas Splinter · 5 september 2017 op 21:18

Goed bezig Nr. 22. Leuke serie, met plezier gelezen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder