Daar sta ik dan. Nú moet het gebeuren. Het is nu of nooit!

Wekenlang heb ik getwijfeld. Ik weet het niet! Het leven is een kwestie van keuzes maken. Of je ’s ochtends opstaat, of niet. Of je naar je werk gaat, of niet. Of je linksaf slaat, of juist naar rechts.

Het ligt niet aan een gebrek aan informatie. De kranten en lokale bladen staan er vol van! Holle woorden en lege frasen staren me aan op grote posters. Nette gezichten met een strakke glimlach. Vast gefotoshopt.

Nog maar eens pak ik de kranten en bladen erbij. Nog maar eens lees ik wat de pratende hoofden te vertellen hebben. Nog maar eens lees ik hun mooie beloftes, waarvan we maar moeten afwachten wat ervan terecht komt.

Uitstellen is niet langer mogelijk. Na het eten, én de afwas, trek ik mijn stoute schoenen aan. Ze staan al klaar! Schoorvoetend ga ik op weg, aarzelend zet ik de ene voet voor de andere. De hoek om, de straat uit en dan links.

Mijn hand ligt op de deurklink. Ik kan niet eeuwig blijven staan, achter me hoor ik al mensen naderen. Anderen willen naar buiten. Langzaam duw ik de klink naar beneden, de deur piept lichtjes, dan sta ik binnen.

Even blink ik met mijn ogen, alsof ik niet kan geloven waar ik ben. Waar moet ik zijn? O, daar. Ik doe mijn jas goed, neem mijn pet af en sluit achteraan in de rij. ‘Komt u maar!’ roept een vriendelijk ogende oudere heer. Ik geef hem de papieren waaruit blijkt waarom ik hier ben.

Ik krijg de gebruikelijke formulieren terug, ik begeef me naar het enige hokje dat nog vrij is. Ik neem het rode potlood ter hand.

De eerste keuze is makkelijk. Ik hak de knoop door, het potlood krast het vakje rood en het is klaar! De tweede keuze is moeilijker. Ik kijk naar de namen. Nog steeds spreken ze niet tot mij. Mijn oog valt op een naam. Die dan maar? Zodra mijn potlood het vakje rood gekleurd heeft, heb ik twijfel. Doe ik hier goed aan? Zal ik een nieuwe poging wagen?

Gedane zaken nemen geen keer. Resoluut en kordaat schuif ik de beide formulieren in hun respectievelijke bus. Zo, dat zit er op!

Snel ga ik weer naar buiten. Een golf van opluchting gaat door me heen, een last valt van mijn schouders.

Ik voel de keuzestress van me afvallen!

Categorieën: Algemeen

EigenWijzer

Ik heb een bijzondere kijk op de dingen om me heen, wat ik zie of hoor, op tv of in andere media. Ook het alledaagse bekijk ik vanuit een andere invalshoek. Wat we als ‘gewoon’ beschouwen, is dat eigenlijk niet. Soms ben ik kritisch op wat ik tegenkom, vaak beschouwend en altijd met een dosis humor. Mijn doel is mijn bijzondere kijk te delen met iedereen die het horen of lezen wil. Ik hoop mensen aan het denken te zetten, of anders een glimlach op het gezicht te toveren. Als het kan, allebei!

1 reactie

Mien · 28 maart 2018 op 11:02

Je hebt de eigenwijzer in ieder geval goed gelezen. Ik ook. Stemmig onbestemd stukje. 🙂 🙂 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder