Kijkdoos

De Kijkshop is failliet. Ze hebben het veel langer volgehouden dan ik ooit had gedacht. Is er een verband met het uitsterven van de laatste digiweigeraars? Ik denk het. Kijkshop had een revolutionair concept, was de eerste niet-virtuele webwinkel en daarmee een trendsetter, lang voordat de eerste online shops live gingen. Je kon er veilig voor opdringerige verkopers langs vitrines kuieren en je vergapen aan de onbereikbaar achter een dik glazen scherm uitgestalde koopwaar. Keuze maken, bonnetje invullen, door naar de kassa en na geslaagde betaling verdwijnt de medewerker naar het magazijn om even later terug te keren met het door jou bestelde artikel. Het concept is ten onder gegaan aan de vergelijkbare werkwijze die van de webwinkels zo’n succes maakt: kijken, kijken en heel soms kopen. Fleurige plaatjes en één landelijk distributiecentrum zijn nu eenmaal veel goedkoper dan echte producten in ieder filiaal aanhouden, waar je ook nog niet eens aan mag komen. Op de markt met kramen kun je het aanbod tenminste zelf keuren door in het fruit te knijpen, aan de bloemen te ruiken, de stof te voelen, je tong bij het proeven van de kibbeling te verbranden en de handelaar tot een handeltje te dwingen: veertien cent per stuk, zeven voor een euro. Dat is toch mooi verdiend! De Kijkshop formule had van beide wat en werd daardoor dubbelslachtig. Dat is trouwens iets wat je staande voor de kleurrijke etalages van de lonkende leden van het oudste beroepsgilde ter wereld ook in de gaten moet houden!

3 februari 2018  #BinnenDoorDenker