Toen Mr. Moshavot, kantonrechter in ruste en frequent bezoeker van benedenwindse eilanden, de krant dichtsloeg, kon hij een diepe zucht niet onderdrukken.
“Wat moeten we van hem denken?” vroeg hij aan Heleen.
“Van wie, Meester,” zei Heleen, “Peter R.?”
“Wie anders?” bromde Mr. Moshavot, “zijn er nog anderen in het nieuws dan?”

Over de rand van zijn leesbril keek Mr. Moshavot wenkbrauwfronsend naar zijn 25 jaar jongere huishoudster Heleen. Zij bezat een verrukkelijke triade: schoonheid, intelligentie, en een submissief libido dat zij sans gêne en geheel vrijwillig tentoonspreidde.

“Mijn moeder vindt het wel een lekkertje,” zei Heleen, “die mijnheer de Vries. Stoere blik, scherpe ogen, mannelijke kaaklijn. Maar ik heb het niet zo op hem. Hij is onderkoeld, berekenend, en hard op weg Narcissus naar de kroon te steken. Nog even en hij ontdekt de liefde voor zijn eigen spiegelbeeld, zodat hij van verlangen verteert. Helaas bestaan er geen goden die hem in een bloem zullen veranderen, wat voor ons een gelukje is, want wie zou er in hemelsnaam R.deVriesbloemen in huis willen.”

Mr. Moshavot glimlachte. “Toch heeft hij wel een visie op onze samenleving,” sprak hij.

“Een visie, Meester?” antwoordde Heleen, “die man is geen visionair, maar een moraalapostel waar Arie Boomsma nog een puntje aan kan zuigen. Hij zal 40 Dagen Zonder Seks doen verbleken door te oreren dat Heineken en Doderer het veel langer zonder seks deden, dat de zussen van Holleeder geheelonthouders zijn maar elkaar bi-schierig bevingeren, en Joran van der Sloot vijftien gevangenbewaarders heeft bezwangerd zonder klaar te komen.”

Mr. Moshavot lachte luid nu.

“En hij gaat maar door,” vervolgde Heleen, “al weer enige tijd geleden werd Deep Throat uitgezonden. Het zou me niet verbazen als Vriesmans een verborgencamera-actie aan het opzetten is om Linda Lovelace te volgen. Het schijnt dat aan de productie van de Moeder aller Pornofilms enige criminaliteit verbonden was.”

“Die actrice is toch al overleden?” zei Mr. Moshavot.

“Dat klopt Meester,” antwoordde Heleen, “maar daar komt onze trompetnarcis wel achter als hij even vergeet in de spiegel te kijken. Overigens, over Linda Lovelace gesproken, zal ik de klokken eens doen luiden?”

“In dulci jubilo,” sprak Mr. Moshavot.

Met een geraffineerde handbeweging ontdeed Heleen zich van haar flinterdunne jurkje dat in zoete vreugde op de vloer neerdwarrelde.


Mosje

MOSje.iS van alles wat en zelfs dat niet helemaal

3 reacties

van Gellekom · 31 mei 2016 op 14:07

mooie analyse van de Vries.

NicoleS · 31 mei 2016 op 14:32

Mooi geschreven, Mosje

Mien · 31 mei 2016 op 14:39

Column van de Maand! Ha, ha, op de valreep. Dat wel.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder