Het langwerpige boekje dat op mijn knie ligt heeft gekrulde hoekjes en is erg broos. De pagina’s zijn vergeeld. Ik sla het open op de eerste pagina en lees. De moppen van Max zijn wel heel oud en flauw. Het Nederlands is keurig. Net als de spelling en de lay-out. Braaf en een heel klein beetje stout. Tailleur heet de schrijver. Wat een deftige naam. Het klinkt bijna als een dreiging. Max Tailleur. Nog even en ik stuur Max Tailleur op je af. Dat zal je leren! Ik lach om mijn eigen grapje. Maar is het wel zo lollig? De situatie in ieder geval niet. Ik lach krokodillentranen.

Wat moet ik nu toch doen? Grote vertwijfeling. Het papier is op. De verleiding groot. Maar hoe dierbaar is Max Tailleur? Hij hangt hier niet voor niets al jarenlang in dit kleinste kamertje van het huis. Wat betekenen de grapjes voor de eigenaar van dit kleine hok? Werkt het ontlastend? Of stopt het juist de boel? Zal ik het gewoon toch maar proberen? De nood is immers hoog. Ik ga op zoek naar de flauwste grap en de bladzijde die het minst geleden heeft. Ik wil immers niet met mijn vingers door het papier drukken. Bah! Alleen de gedachte al.

De eigenaar van het kleinste kamertje van dit huis is haast doof. Schreeuwen om papier heeft dan ook geen enkele zin. Op de voorlaatste pagina heb ik beet. Een blanco pagina nota bene, aan beide kanten! Heb ik even geluk. Geen drukwerk dat achterblijft op mijn achterste. Ik scheur de pagina heel voorzichtig uit het witte plastic ringetje. Het papier is zo poreus dat het makkelijk loslaat. Ik besef dat ik maar een kans heb en dat ik zorgvuldig te werk moet gaan. Alles moet in een keer meekomen en schoongeveegd.

Ik vouw de pagina zo goed en zo kwaad als het kan tot een klein schepje. Moet kunnen. Ik leg het schepje in mijn handpalm en steek het tussen mijn knieën door. Bedachtzaam en heel voorzichtig schep ik met een elegante beweging mijn bilspleet schoon. Een zucht van verlichting. Ik laat het schepje vallen met inhoud en spoel de bruine grap vlug door. Ik hang Max weer aan het haakje en was mijn handen. In onschuld.


Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

7 reacties

Mosje · 2 mei 2016 op 17:51

Haha, leuk. Mijn ouders hadden vroeger ook een dergelijk boekje op de wc.
Pret op het toilet.
Maar Mien, dat gladde papier……….

    Mien · 2 mei 2016 op 19:58

    Zo glad was het papier niet meer Mosje. Na jarenlange dienst. Eerder broos. Ha, ha. Gelukkig bestaat er nog zoiets als een fonteintje. Zo’n spetterbad. 😉

NicoleS · 2 mei 2016 op 17:56

Haha, hij is leuk. Zoals je weet houd ik wel van zulke verhalen?

Mien · 2 mei 2016 op 19:56

Mmm … ik had deze column ingezonden onder de categorie Schrijfveer. De redactie heeft besloten om deze categorie voortaan Primer te noemen. Ben benieuwd welke laag er in de toekomst nog overheen geschilderd wordt. In ieder geval is de column voortaan slijtvast. Wel jammer voor Hella’s Schrijfveren.

Meralixe · 9 mei 2016 op 10:14

Ach Mien, ik merk nu pas dat deze column ingezonden is onder de noemer ‘Schrijfstrijd’ maar vond toen bij het eerste lezen reeds dat je onderwerp, en nu druk ik me zeer voorzichtig uit, nog al ver gezocht was.
Feitelijk was de schrijfwedstrijd van vorige edities nog zo slecht niet. Je kon lustig reageren op een schrijven waarbij je niet wist tegen wie je het had. Boorde je een column de grond in en bleek dit dan later van de hand te zijn van die of die? Zolang iedereen er kon blijven mee lachen was er geen vuiltje aan de lucht. Toch?

    Mien · 9 mei 2016 op 10:26

    Tja Meralixe, ik zie dat er weer een nieuwe laag over de column heen is geschilderd. Dit keer onder de nieuwste categorie: Schrijfstrijd. Alles in drie zullen we maar zeggen. 😉
    Mijn inzending is een kruising tussen de Schrijfveer (van Hella Kuipers van 1 mei 2016) en de primer van de Schrijf(wed)strijd van mei (zoals die op de voorpagina van CX is verschenen op 30 april).
    Ik kan me voorstellen dat dit verwarring geeft. 😉

      Meralixe · 25 juni 2016 op 12:41

      Als Hella dan toch niet wou meedoen was die schrijfwedstrijd er na voor mij de leukste. (Een thema per maand) Er was nog één en ander niet in orde maar na ’n drietal maanden werd er prompt overgeschakeld naar wat we nu meemaken. Vandaag heb ik mijn lijstje klaargemaakt met de puntendeling voor deze maand maar wat een gedoe achteraf. Plots moet je een tiental columns herlezen om dan toch op een min of meer ernstige manier mee te werken. Vraag is, hoe lang zal dit door meerdere leden van de site opgevolgd worden.
      En, nu weet IK niet waar ik met het lijstje heen moet daar er momenteel niet kan gereageerd worden onder de noemer schrijfwedstrijd. Maar geen nood hoor… Voor Column x heb ik ALLES over… Desnoods breng ik mijn beoordeling richting ???? met mijn fiets dan nog ter plekke!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder