Moord….. en bestaat een kut haan?
Nee, maar ik ken er een.
Ik slaap er een nachtje over.
Afgelopen week heeft er iemand iets gehuurd, direct grenzend aan mijn eigen optrekje. Hij is zwart, niet te klein, niet te groot, gespierd maar zonder teveel te laten zien. Trekt zich terug als ik kijk en komt te voorschijn als ik achter het gordijn gluur. Dus een spannende persoon, mijn nieuwe buurman. Het is zeker een haantje de voorste, heeft er zin in en laat vanaf de eerste zonnestraal zich horen, en stopt pas bij ondergang. Wat narcistische trekjes geloof ik. Maar daar is an sich niks mis mee. Toch is het foute boel. Hij deugt voor geen meter.
Bijna twee jaar geleden dacht ik dat het de tuin was van die man die zijn vrouw om zeep had geholpen. Ik wist het niet helemaal zeker want na een paar maanden later zag ik hem weer, met een blonde vrouw, dus ik knikte iedere morgen vriendelijk. “Je weet maar nooit”. Nog steeds weet ik er niet het fijne van, “de vermoorde vrouw moet toch ergens gebleven zijn”? Ik dacht echt dat hij de killer was, maar had het misschien mis.
“Jouw vrouw, mijn haan”. Moordneigingen groeien inmiddels in me. Nooit gehad, zeker niet naar zwarte beesten, maar ze groeien echter met de minuut. De nieuwe buurman is dus gewoon een kuthaan. Ik word er steeds bozer om. Hoe is het mogelijk dat er mensen bestaan, die in een stadstuin van 5m2 denken dat een haan het daar leuk heeft? Wie doen ze er een plezier mee? Hij legt niet eens eieren want het is een kuthaan.
Kortom: ik wil een buurtvergadering beleggen, met na afloop van de noodzakelijke BBQ, een enthousiaste bewoner bekeren voor de handtekeningen en ene die wel het lef heeft er een einde aan te maken en gewoon de haan de nek omdraait. Vreselijk, maar in dit geval noodzakelijk. Nood siert de mens. Ik ben zelf namelijk een kippetje, dat vooral tokt, maar niet kukelekuut, uit angst voor mogelijke represailles. Want wie weet waarom de achterbuurvrouw vermoord is? Als dat daadwerkelijk zo is? Niets is meer zeker.
Ik slaap er nog een nachtje over.
Wel zo verstandig.
6 reacties
troubadour · 16 juni 2015 op 10:14
Waarom heb je handtekeningen nodig om iemand te zoeken om die haan de nek om te draaien? Het verhaal komt wat stoterig over, wat ongeraffineerd.
Sommige mensen nemen een huisdier, puur om de buren te plagen. De buren van de buren hier hebben een kuthondje dat alleen blaft tussen twee en drie uur ’s nachts. Behalve als je heel hard ‘stil’ roept, dan is het van twee tot vier. Maar dat vind jij helemaal niet leuk. Jij vraagt je af wat ik met stoterig bedoel. Met stoterig bedoel ik dat je precies jouw onversneden gedachten opschrijft.
En het dan laat zoals het was. Soms is dat heel puur.
Yfs · 16 juni 2015 op 10:24
Eens met troub dat het wat stoterig (onsamenhangend) overkomt, wat dwingt om sommige regels overnieuw te lezen.
Als iemand me zou vragen waar het over gaat zou ik alleen kunnen zeggen : iets met een haan en een vermoorde vrouw? ?:-)
Ik zeg, spaar de haan nog even.
Wie weet zegt hij op een dag : hey kippetje, kom je vanavond nog even op de stok zitten? 😉
Suus · 16 juni 2015 op 21:20
Yvs,mijn zegen heb je. De haan heeft nu ook een kippetje geloof ik. Ze gaven een complimentje voor iets…een eitje denk ik.
Troubadour, ik schrijf soms zo. Meestal geloof ik. Ja meestal.
Mien · 16 juni 2015 op 21:36
Ik heb eens gewoond in een studentenhuis met een jodelende haan. Je wil het niet weten! Maar je brengt me wel op een idee. Thanks.
Esther Suzanna · 17 juni 2015 op 21:21
Was een goede maandopdracht gewees. Lekker geheimzinnig.
Niet over één nacht ijs gaan?
:laugh:
Suus · 17 juni 2015 op 22:52
@Esther Suzanna ik twijfelde ook even of ik hem als uitdaging zou insturen. Maar daar vond ik hem zelf veel te duidelijk voor.
En ik heb ook nog niet verteld dat deze haan liefhebber bijna altijd naakt door het tuintje loopt. Dat was in mijn ogen teveel aan informatie. Maar, volgens mijn jongste zoon, draagt hij tegenwoordig een slipje. Ik kreeg er geen goed verhaaltje mee.
Het is en blijft verwarrend.