Op de brommer langs de rivier. Het snel stromend water is tegenovergesteld van de richting waar de man naar toe gaat. Stroomopwaarts naar de oorsprong en dat op de brommer. Wat is de reden om met een brommer te gaan? Niet, geen enkele reden. In het hoofd van de man, nu beschermd met een helm, zijn de gedachten verward. Een rit op de brommer laat de man tot rust komen. Genieten van het landschap.
“Lang samen zijn zegt niets hoe gelukkig de man werkelijk is in zijn relatie met zijn partner’ Als de man, aan de toog van een lokale kroeg zijn speciaal biertje drinkt wordt hem wel eens vragen gesteld waar hij eerst over nadenkt voordat de woorden uit zijn mond komen. Het speciaal biertje laat hem genieten van de smaak en hem minder dorstig maakt.
‘Woon jij nu in jouw eentje of heb je een partner?’ Voordat hij een antwoord kan geven komt de volgende vraag ‘Hoelang was je getrouwd?’
De man zegt nog niets, maar in zijn hoofd is het antwoord al gevormd; Ik wil nooit meer met iemand onder 1 dak wonen, het is mooi geweest. Zijn eigen woorden dreunen nog na als hij de smaak van het bier nog eens tot zich neemt. ‘Nog eentje maar’
De rivier wordt smaller, het landschap verandert en daar bij de brug is het uitzicht naar de stromend watermassa prachtig. Tenminste dat denkt de man. Nog een paar minuten of minder. Het brommer geluid hapert. De man draait nog even de gashendel heen er weer en de brommer sputter niet meer. De man voelt de eerste tekenen van versuffing, een verdoving dat de man in staat stel de tijd dat rest te doorbreken. De brug wordt groter, niemand te zien op de brug, zelfs geen visser.
De geest van de man dwaalt verder. De man heeft de brug gehaald. Hij kan gaan. Niets stroomt meer
Wat zou hij nu zonder zijn partner, zijn vrouw moeten stellen
8 reacties
Mien · 19 maart 2017 op 13:53
Dit verhaal doet me denken aan LouisP. Hoe zou het daar mee zijn? Vraag ik me nu af.
Mooi stuk. Een ander 22tje. ?
Nummer 22 · 19 maart 2017 op 16:09
Dag Mien, ach Louis P. Boon of bedoel je een andere schrijver. Dank voor het compliment. Ik ben nog steeds zoekende welke stijl bij mij past. Kijk het absurdisme is een mooie uitlaatklep, maar ik wil een andere kant van mijn schrijven laten zien.
Mien · 19 maart 2017 op 23:07
Effe zoeken op LouisP. 😉
Of hiero:
https://www.columnx.nl/category/vc/vc-louisp/
van Gellekom · 19 maart 2017 op 15:24
Indringend! Een heel prachtige column
Nummer 22 · 19 maart 2017 op 16:12
Van Gellekom, waarde! Dank u wel, gaarne ontvangen op deze regenachtge zondag.
Vandaag 25 km gewandeld naar een Duits plaatsje aan de ehemalige grenze. Op het dorpsplein in de Konditorei, waar vele grensbewoners uit NL, hun duitse broodjes halen, hooorde ik ook “wer da” U, van Gellekom een bekende AV uitspraak. Wer da und aufmachen.. tsja,
NicoleS · 19 maart 2017 op 15:40
Mooi verhaal Ruud.?
Nummer 22 · 19 maart 2017 op 16:13
Dank je ook Nicole. Fijne zondag!
Esther Suzanna · 19 maart 2017 op 21:59
Mooi! (wel weer wat slordigheidjes, toch zonde) 🙂