De stilte valt, als een zware deken, over het triest gevoel een steentje in het water hebben geworpen. Kringen bereiken nu niet de oevers, maar zijn opgelost in het niets. Geen kring keert terug. Steen voor eeuwig gezonken. Afscheid van verwachting dat het wel goed zal komen.Of niet zonder berusting, maand vooraf.

Levenloos geboren ” You are so beautiful”. Requiem voor het verdriet. Acceptatie als geworpen steen, scheert nu over water, raakt het wateroppervlakt even aan. Als een libelle trillend in de lucht en verdwijnt in de diepte van het nimmer verwerkt gevoel.

Die zware deken zal worden opgetild, ooit!


Nummer 22

Verwarde, inmiddels (na alle jaren hiervoor) Anno 2022- Juli 3 minder verward, en mede oprichter van het Absurdistisch Verbond met als mede lid en co oprichter Kees Schilder "Paco Painter"en zijn andere alter ego's. (De inmiddels emeritus) Prof.dr.mr.ir. R. Leijdecker (1955) van het O.I.L. Onderzoeks Instituut Leijdecker waarnemer, beschouwer en publicist over maatschappelijke ontwikkelingen met een knipoog. Een flinke knipoog! Reiziger over onze aarde (4 x helemaal rond ) kijker en luisteraar naar anderen. Eigenlijk, de Eigenheimer onder de eigenheimers, maar dat alles geheel terzijde.

19 reacties

pally · 6 november 2016 op 13:48

Bijna poëzie, heel aangrijpend.

van Gellekom · 6 november 2016 op 14:13

Prachtige poëzie mijn waarde Nummer 22

    Nummer 22 · 6 november 2016 op 14:33

    Waarde van Gellekom. Dank! Uw vraag mij, zoals afgesproken, heb ik nog niet ontvangen. Wat denkt u?, toch maar even naar mijn e-mail adres, gelet op het feit dat de jaarlijks IT injectie oproep van mijn kwakzalver niet door mij is ontvangen. Hatsjictee.

emaessen · 6 november 2016 op 16:15

Bij jou weet ik het nooit. Start eens het Requiem van Ligetti, onbekend weet je het nooit. Als van toepassing zou dit als ulogie aangereikt kunnen worden bij wijze van rouwadvertentie.

Voor alle zekerheid sterkte, eric

    Nummer 22 · 6 november 2016 op 16:49

    Eric. Dank! Maar wat ik schreef heef geen relatie met mijn privé leven. Ken wel een triest gebeurtenis.

    Ik ga Ligetti luisteren maar. Wat denk jij Hindemit, Satie of..?

      emaessen · 6 november 2016 op 21:01

      Ik triest genoeg wel, mijn eerste nichtje na drie maanden wiegendood. Triest genoeg heb ik het ijskoude lijkje, al met teervlekken, aangeraakt. Vandaar tot bij het late samenzijn bij mijn ouders, vloeiden mijn tranen vrij en rijkelijk. Mijn schoonzus hield dat dode kind op schoot en ik heb haar geen traan zien laten. De as staat nog steeds bij hun op de schoorsteenmantel.

emaessen · 6 november 2016 op 18:46

Op mijn huidige pagina staat een pas 2000 x beluisterd concert van Susan Vega klaar, die eerst dus. Ook Jazz album van Shostakovich is een aanbeveler voor je denk ik 22.

NicoleS · 6 november 2016 op 20:07

Mooi geschreven nummer 22

Mien · 7 november 2016 op 00:55

Kort en bondig, liefdevol en triest tegelijk. Ik had alleen het eerste woord weggelaten uit de titel.

    Nummer 22 · 7 november 2016 op 09:45

    Mien, nu jij het schreef en ik het een aantal keren hardop lees. Precies! Zal daar bij tites aan denken. Thanks!

Nummer 22 · 7 november 2016 op 09:45

“titels” natuurlijk 😉

StreekSteek · 7 november 2016 op 10:06

Verwerking begint met de acceptatie en het toelaten van verdriet. Dat is hier mooi neergezet. Ik zou er verder niet op ingaan of uitleggen: het spreekt voor zich

Nachtzuster · 7 november 2016 op 11:39

Mooi hoor. Kan zo in een gedichtenbundel.

Esther Suzanna · 7 november 2016 op 13:41

Mooi.

Bruun · 7 november 2016 op 14:49

Een aangrijpend, poëtisch aandoend stuk. Heel mooi geschreven.

Nummer 22 · 7 november 2016 op 19:40

Allen! Ik waardeer al jullie reacties. Dank!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder