Man vermoordt de moeder van zijn kinderen. Om te kokhalzen.
Arme kinderen. Deze onschuldige individuen zijn zowel hun moeder alsook hun vader kwijt.

Natuurlijk ken ik de details niet, maar wat mij boos maakt is het feit hoe deze moordenaar in de media wordt afgeschilderd. ‘Sexy moordenaar langer vast’ lees ik. Of: ‘William is een lieve jongen’. Wat nou lieve jongen? Bij het idee ‘lieve jongen’ denk ik niet aan een persoon die iemand van het leven berooft. Eerder aan iemand die een oudere met rollator veilig naar de overkant van de weg dirigeert.
En wat moet ik met overbodige informatie dat deze moordenaar sexy zou zijn? Voor mij heeft de betekenis van sexy een andere inhoud dan deze wolf in schaapskleren krijgt toebedeeld.

Ik vind dit journalistiek van de laagste plank. Journalisten behoren nieuws te brengen, niets meer en zeker niets meer. Hun eigen gevoelens c.q. gedachtes behoren niet in het artikel tussen de regels door te lezen te zijn. Sensatiekoppen zonder toevoeging vind ik het.

Lieve sexy William is in dit specifieke geval een moordenaar.
Hij heeft zijn ex-vrouw van het leven berooft en daarmee tevens het leven van hun gezamenlijke kinderen verwoest. Echt een lieve daad hoor!
Zijn huidige vriendin was erg verbaasd dat ze via de politie moest vernemen hoe lief haar vriend was geweest. Jezus! Wordt wakker mens! Je vriend heeft een moord gepleegd, geen snoepje uit de winkel gejat. Natuurlijk probeert hij zoiets te verdoezelen! Of had ze nou werkelijk gedacht dat hij even een berichtje op Facebook zou hebben gezet, wellicht met sappig fotootje ter illustratie erbij?

De kinderen zijn de dupe. Mogen hiermee zien te dealen. Hun hele leven lang.
Zouden zij hem ook zien als een lieve en sexy vader? Misschien kan iemand hen dat even vragen, zo aan de hek van het schoolplein. Of gaat dit zelfs de journalisten te ver?
Ik mag het hopen.

Categorieën: Actualiteiten

irma1969

Veelzijdig, ik wil niet in een hokje geplaatst worden. Turkije-gek, ben bezig de taal te leren en geloof me, dat is moeilijk. Gek op schrijven. Dat is begonnen in 2011, toen ik met mijn autobiografie (Ontheemd - Irma Puschnigg) ben begonnen. In 2012 is dit boek uitgekomen. Schrijf gedichten, korte verhalen en columns, heb mijn eigen blog. Grote wens: schrijven van een reisblog.

5 reacties

Meralixe · 15 januari 2014 op 18:55

Beste Irma
Ik denk dat U hier een inschattingsfout maakt. Die journalisten bedoelen waarschijnlijk dat de man die VROEGER doorging als een sexy lieve jongen nu als een soort wolf in schapenvacht die verschrikkelijke fout gemaakt heeft. :-))

troubadour · 15 januari 2014 op 19:30

Hulde Irma, stel de kinderen centraal! Wij verwekken ze en offeren ze, als het ons goed uitkomt. Het journaille gaat slechts op het been staan waar het profijt het grootst is. Lafaards die winst ruiken, in competitie met Utopia..

Nachtzuster · 15 januari 2014 op 23:52

Is toevallig de Telegraaf de trigger van jouw stukje? Zoja, dan kunnen we ook nog wel een heel stuk over zijn moeizame jeugd met een prostituee als moeder in de Privé verwachten denk ik. Het is inderdaad diep triest, dit. Nog een ‘geluk’ dat hij zijn kinderen ook niet vermoord heeft.

irma1969 · 16 januari 2014 op 13:32

Het stukje is geschreven naar aanleiding van een stukje op nieuws.nl. Van de Telegraaf kun je gekleurde journalistiek verwachten. 🙂

Mien · 16 januari 2014 op 14:06

Ach een schrale troost wellicht. Met dit soort romantische killers loopt het uiteindelijk toch slecht af. Kijk maar naar Max Cady.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder