Lurken!

Ik denk dat ik de enige in Nederland ben die bijna veertig jaar rookt en me zelfs nog nooit heb voorgenomen om te stoppen, laat staan een stoppoging te doen. Ik vind roken heerlijk. Zelfs na 40 jaar geniet ik  nog van bijna iedere sigaret. De rook diep inhaleren en dan rustig uitblazen. Zelfs nu ik het zo typ, komt er nog steeds een zaligmakende glimlach rond mijn lippen.

Op de boulevard in Scheveningen, inhaleerde ik mijn eerste sigaret. Onder het deskundig toeziend oog van mijn vriendinnetje, nam ik een “hijs”, haalde ik diep adem en zag voor zeker een minuut de wereld voor een doedelzak aan. Ik hoestte mijn longen uit mijn lijf en de Pier van Scheveningen stond letterlijk op zijn kop. Maar ik was een doorzetster, de volgende poging om volwassen te roken, zat ik op een bankje. De grond draaide wel, maar het bankje bewoog gezellig mee.

Ik denk dat het na een sigaret of 6 was, dat ik het aandurfde om staand op mijn twee voeten een flinke haal te nemen. Voor de zekerheid, hield ik een lantaarnpaal vast. Toen het draaien was gestopt, kwam ik er achter dat ik met twee armen en benen om het ijzeren gedeelte van de lantaarn zat geklemd. Wat me natuurlijk van de voorbij lopende jongens enige snerende opmerkingen opleverde. Het deerde me niet, na tien sigaretten liep ik, weliswaar nog enigszins wankelend, maar met een sigaret in mijn handen over de boulevard te paraderen.

Ik was niet het type puber, wat veel stiekem deed. Dus thuis lag al snel een pakje Camel met filter open en bloot op tafel, naast het bed van mijn vader die al twee jaar lag te vechten tegen longkanker. Ik rookte met de onbezorgdheid van een kind vrolijk door.Mijn broer gooide op de dag van de begrafenis van mijn vader zijn pakje shag weg. En ik, ik had die morgen voor de zekerheid twee pakjes gekocht.

Al snel kwam ik er achter, dat je met tien gulden zakgeld niet iedere dag een pakje kon kopen. De oplossing was simpel, iedere morgen haalde ik twee gulden uit de portemonnee van mijn moeder. Ze had daar altijd zoveel los geld in zitten, dat ik er echt vanuit ging dat dat voor mij was bestemd. Jaren later vroeg ik haar lachend waarom ze het me niet gewoon had gegeven. Stomverbaasd keek ze me aan en het was een zegen dat ik sneller buiten stond dan zij, want ik had bijna alsnog een draai om mijn oren gekregen.

Jaren gingen voorbij, het enige waar ik me zorgen over maakte was het feit dat ik geen rokershoest wilde, dat vond ik echt enorm vies en onvrouwelijk. Ik deed de belofte, dat als ik net zo zou gaan hoesten als mijn moeder ik acuut zou stoppen.

Drie jaar geleden, begon het met een kuchje, nog een kuchje en langzaam veranderde het in een doodordinaire vastzittende rokershoest. Soms hoorde ik de belofte van jaren geleden in mijn hoofd. “Als ik ga hoesten, dan stop ik!” Wat nog vervelender was dat na het krijgen van een aantal kinderen je blaas ook niet meer het meest betrouwbare orgaan van je lichaam is. Dus regelmatig stond ik dan ook met de benen over elkaar mijn blaas en longen te vriend te houden.

Enkele weken geleden, zag ik op een verjaardag een vriend aan een vreemdsoortig pijpje lurken. Ik stapte er nieuwsgierig op af. Al snel had ik dat pijpje ook in mijn mond en zoog er aan. Het aangename gevoel van roken voelde ik en al snel proefde ik de smaak van watermeloen. “Wat the fuck”, dacht ik, “dit is lekkerder dan een sigaret.”

Nu ben ik al drie weken sigaret vrij, ben begonnen met 21 mg nicotine en gezakt naar 6 mg. Mijn rokershoest is zo goed als verdwenen. Ik ben verslaafd aan de smaak watermeloen en aan het lurken! Kortom….ik ben geen rookster, ik ben een lurkster!