Make my Day

Voor wie het nog niet wist; het was gisteren de Dag van de Baas.

Op inhaakkalender.nu vind je elke bijzondere dag van het jaar, met uitleg en al. Vooral marketeers en social media fanaten maken er grif gebruik van, want vooruitzien blijft immers regeren. Zelf gebruik ik deze kalender alleen ter vermaak en interpreteer De Dag van Dit of Dat zo ruim als ik het interpreteren kan en, not ashamed to say, alleen als het me uitkomt. Van de Dag van de Ergotherapie en de Cake Decoreer Dag (10 oktober) word ik namelijk niet warm of koud. Het is net zoiets als het lezen van je dagelijkse horoscoop:

‘Ja Boogschutter, dit is jouw dag! Met je innemende persoonlijkheid raakt elke pijl die je vandaag afschiet doel, dus doe er je voordeel mee!’. Dergelijke boodschappen slik ik als een vers geprepareerde smoothie van aardbei, kiwi en een rijp banaantje, die me naakt en liefdevol wordt aangereikt met de woorden Kijk eens, lieffie, helemaal voor jou.

Maar mochten de sterren mij ’s ochtends vertellen dat mij een dag wordt beloofd die ik beter begraven onder een dekbed kan doorbrengen, dan bak ik eieren met kaas en spek, lap de voorspelling aan mijn gesneakerde voet en mompel ik hooguit binnensmonds een venijnig Flikker op met je horrorscoop.
En zo gaat het ook met de Inhaakkalender.

Het is zeker een maand geleden dat ik erop keek. Achteraf bekeken stom. Ik heb dagen gemist die precies in mijn straatje pasten. Zo heb ik in september Dress Red Day en Wereld Stroopwafel Dag laten lopen. Afgelopen vrijdag was het notabene de hele dag No Bra Day en gisteren, och jezus, was het De Dag Van De Baas.

Onder het mom wie wat bewaart, die heeft wat zag ik een uitgelezen kans om het één met het ander te combineren. Dus hees ik me na een douche alsnog in slechts een string, liet mijn aller, allerroodste jurk over mijn nog natte haren glijden, sjeesde borstenbungelend naar de super voor een zak stroopwafels en skipte de eieren met spek.

Om halfvier hoorde ik getik op het erkerraam. Hij heeft hij een sleutel maar vindt het gezelliger als ik opendoe, hem met open armen en een hoog stemmetje begroet en zijn uitpuilende rugzak van zijn 13-jarige schoudertjes trek. Kind 1 stapte over de drempel met een sticker op zijn voorhoofd die zes boterhammen, nu! gilde en ogen die groter waren dan de schotels op de gevels van de flats langs de ring A-10 Noord.
‘Je hebt een jurk aan. Een rooie. Mooi, mam!’
Ik draaide een rondje op de puntjes van mijn tenen zonder te zwikken. Blote voeten. Het was namelijk ook No Shoes Time.

‘Jij bent wel een baas hè, ouwe.’ Hij trok de koelkast open. ‘Die moet je vaker aantrekken.’
Heerlijk kind. You just made my day, honey.