Op weg naar een verrassing voor Nachtzuster had ik begin 2010 een afspraak gemaakt bij de tattooshop van Wink. Daar zag ik best tegen op, maar de hang naar mijn eerste bleek uiteindelijk toch groter dan de angst.
Een vriend van mij heeft er ook één en hij beloofde mij dat het allemaal goed te doen is. Die geruststelling en de bemoedigende woorden van Wink hadden mij definitief overgehaald tot het nemen van een penispiercing.
Gelukkig is het vandaag de dag niet meer nodig om vooraf je voorhuid te laten verwijderen. Dat was dubbelop geweest en dan was ik er waarschijnlijk niet aan begonnen. Nee, ook de voorhuid zelf is tegenwoordig een geschikt stukje vlees om een ring in te monteren.
Bij de intake had Wink mij nog een bijkomend voordeel toevertrouwd; De lengte van mijn geslachtsdeel kon met max. 20 procentpunt toenemen wanneer ik gewichtjes aan de ring hing. Hij noemde dat zijn ‘bedeltjes’. Mijn vraag of ik dan niet binnen no time een extra plak ham aan het uiteinde van een breinaald creëer pareerde hij met foto’s van voor en na. En toegegeven, dat zag er in verhouding goed uit.
Het plaatsen van de piercing vat ik voor de voortgang van dit verhaal samen met alsof iemand langzaam een pvc-pijp in je oog steekt, de buis naar de zijkant knikt tot na de plop en daarna met volle kracht een knikker in het gat gooit. Daar kunt u zich vast ook niks bij voorstellen, maar zoiets dus…
Na een week ontsmetten en geheelonthouding moest ik mij weer melden voor controle en het uitkiezen van mijn gewichtjes. Het zag er goed uit volgens Wink, waarna ik hem weifelend op een zilveren ankertje en dito belletje wees. Trots op mijzelf en verheugd op de reactie van Nachtzuster keerde ik huiswaarts.
Later, direct na het avondeten, duwde ik mijn broek naar beneden en toonde haar fier onze nieuwe speeltjes. Voorzichtig wiegde ik daarbij met mijn heupen, zodat mijn bedeltjes zwoel klingelden.
Maar de reactie waarop ik hoopte, bleef uit. Nachtzuster keek wat viezig tussen mijn kruis en ogen op en neer. Met geen mogelijkheid kreeg ik haar vervolgens de extrawaarde tijdens de coïtus uitgelegd en dat het op termijn verlengend werkt.
Na een fikse ruzie en een nachtje op de bank verenigden wij ons de volgende ochtend in een compromis. We zouden het een paar maanden aankijken. Wellicht net voldoende tijd om de verlenging te verwezenlijken … Dacht ik naast de realiteit. Want wat Wink mij niet had verteld, was dat de gewichtjes afgekoppeld moesten zijn tijdens de seks.
Als gevolg van die nalatigheid, stond ik na een hernieuwde beleving dus op de EHBO met een Masaï-oorlel tussen mijn dijen. Aan de ovale vleesring hing wat lullig een rood belletje dat niet meer klingelde, maar dof tokte. Het ankertje zat nog in Nachtzuster.
‘Leg jij het maar uit!’ Zei ze bits tegen me, waarna ik niet veel later werd weggereden op een ziekenhuisbed.
De besnijdenis zelf was pijnloos. Het gevoel achteraf vat ik voor de voortgang van dit verhaal samen met alsof iemand je lip er heeft afgeknipt met een roestige schaar en de wond aan het dichtschroeien is met een soldeerboutje van acht watt. Daar kunt u zich vast ook niks bij voorstellen, maar zoiets dus…
Het ankertje heeft Nachtzuster teruggevonden. Dat ligt nu naast het belletje in een ringendoosje op de schoorsteenmantel. Relikwieën van een verrassing die anders uitpakte dan dat ik haar had ingepakt.
24 reacties
trawant · 1 september 2015 op 00:54
Waar zit die Wink, en heeft ie ook vishaakjes?
Man wat een verhaal kan niet anders dan autobio.
En wat fijn dat je het met ons wilt delen. En zo vet in de details ook. Anderen zouden zeggen; ‘Even niet maar.’
Dat wordt een prima jaartje met jou op de VC.
Lijkt me trouwens een mooi onderwerp voor in het cafe;
Wat hebben de aanwezige heren in hun leven met Sjors uitgehaald en hoe beviel het.
Pierken · 2 september 2015 op 00:43
Ja, normaal gesproken loopt je er niet mee te koop, trawant, maar zo’n VC maakt toch wel wat los. Wink zijn winkel zit in het centrum naast de Markthof. Tegenover hem zit wel viswinkel Simonis, maar die verkoopt geen haken.
trawant · 2 september 2015 op 16:23
Even nadat ik hier en daar wat lees.
Wat maakt het nou uit of Pierkens Pielemuis wel of niet en waarmee dan.
Is het stukje knap geschreven en kunnen we er ons iets bij voorstellen. Jazeker kunnen we dat en is zijn VC, vind ik, een genoegen om te lezen en daar gaat het toch om in de schrijverij!
Esther Suzanna · 1 september 2015 op 01:00
Lig net in bed en dacht, nog even lezen…. 😯
Gefeliciteerd trouwens Pierken, het wordt denk ik een heftig, leerzaam, gevoelig… mooi jaar. :blush:
Pierken · 2 september 2015 op 00:46
Echt een zo vlak voor het slapen gaanverhaaltje, niet? Dank je, ik ben zelf ook benieuwd 😉
troubadour · 1 september 2015 op 07:22
Kan niet anders dan autobiografisch zijn. Echt gebeurd dus.
Niet dat het dan geen kunst is om het zo op te schrijven.
Nachtzuster, als je nog eens iets 100% authentieks wil zien, ik wilde toch al vrijwilligerswerk gaan doen..
Mien · 1 september 2015 op 07:24
:yes:
Frans · 1 september 2015 op 08:01
De vergelijking met de Masaï heeft misschien nog wel wat grappigs. Al is het de vraag of ik deze opmerking gezien de gevoelige rassenverhoudingen van de laatste tijd wel kan maken. Laten we het op positief racisme houden. Van mij dan.
Verder wat mij betreft een beetje te persoonlijke ontboezeming met daardoor een afstandelijke nou-en reactie. Wel goed opgeschreven, geloof ik.
Pierken · 2 september 2015 op 00:50
Ik kan mij jouw reactie wel voorstellen, Frans. Voor oktober ga ik een fatsoenlijk stukje schrijven. Ook autobiografisch. Het plan is echter wel dat Nachtzuster ergens halverwege een Jodenkoek nuttigt. Ik hoop niet dat je daar aanstoot aan neemt (ook een geintje, moet kunnen toch?). Wellicht leest/las deze ‘column’ anders als ik het in derde persoon had geschreven?
Yfs · 1 september 2015 op 13:09
“Later, direct na het avondeten, duwde ik mijn broek naar beneden en toonde haar fier onze nieuwe speeltjes. Voorzichtig wiegde ik daarbij met mijn heupen, zodat mijn bedeltjes zwoel klingelden” :rotfl:
Ik ben zeer visueel ingesteld Pierken. Gelukkig weet ik dat jij een zeer levendige fantasie hebt plus de kunst verstaat om iets met de volste overtuiging te schrijven. 😉
Een verheugend goed begin van een serie VC’s. Het leest alsof je als kind het eerste snoepje van een rolletje Mentos krijgt van je moeder tijdens een lange autorit en weet dat er nog veel meer in het rolletje zitten.
Eehm, succes met het ‘voor anker gaan’ de volgende keer
(zonder anker). :pain:
:yes: :rose: :rose:
troubadour · 1 september 2015 op 14:02
Je gaat toch niet tornen aan het waarheidsgehalte van deze mooie column Yfs? Zelfs Nachtzuster wordt genoemd, zijn partner.
Pierken · 2 september 2015 op 01:15
Lieve Yfs, je had erbij moeten zijn. De Big Ben was er niks bij. Misschien had je zelfs nog een beetje kunnen bemiddelen, met jouw diplomatieke gaven?! Dank voor je immer positieve feedback. :rose:
Ferrara · 1 september 2015 op 14:15
Ha,ha, Pierkens piercing, meteen vol erin letterlijk en figuurlijk.
Ik dacht wel aan Finker’s gezegde ‘Dat heeft zo’n jongen toch niet nodig?’ 😀
Maar ja dat is misschien na die ene ontmoeting wat al te voorbarig. Het wordt vast een goed VC-jaar. Succes!
Pierken · 2 september 2015 op 00:53
Gave reactie, Ferrara, dank je! Enne, goede observatie tijdens die ene ontmoeting…
Sagita · 1 september 2015 op 14:28
Goed en geestig geschreven! Een echte Pierken , die zo’n verhaal heel goed zelf bij elkaar kan verzinnen, samen met een paar maten in de kroeg.
Leuk dat je ons hier een jaar lang iedere eerste van de maand gaat verrassen met je fantastische columns!
groet Sa
Pierken · 2 september 2015 op 01:05
Groot compliment, Sagita! dank je wel en ik ga mijn best doen. :yes:
Meralixe · 1 september 2015 op 18:53
Dat belooft uiteraard voor de toekomst. Of, is er nu al een grens bereikt waardoor je niet meer beter kunt? Gelukkig, we kennen uw tomeloze fantasie al een beetje en weten dat er ons nog één en ander te wachten staat. 🙂
Fantasie, fantasie? Niets fantasie… pure autobiografie!!! :rotfl:
Pierken · 2 september 2015 op 01:07
Maak uwen borsten maar nat, Meralixe. Dank voor je positieve reactie en support!! En ik hoop die grens nooit te bereiken…
arta · 1 september 2015 op 22:06
Hardop gelachen, met het droge ‘Het ankertje zat nog in Nachtzuster’ als hoogtepunt!
Gefeliciteerd met jouw nieuwe job!
Pierken · 2 september 2015 op 01:27
‘Het ankertje zat nog in Nachtzuster’. Tsja… Wat een slecht verhaal, hè? Ik ga nog elf maanden mijn stinkende best doen. Mijn oprechte dank voor deze reactie!! :rose:
Spencer · 2 september 2015 op 09:52
:yes:
Dees · 2 september 2015 op 10:57
Het doet toch wat pijn, het lezen. Dat vermadelijde voorstellingsvermogen. En ik zie nog iets anders waarvan ik denk ‘dat belooft nog wat’. Er zit een flinke dosis wars in dit schrijven. Ik vind het leuk hoe je in zekere zin loopt te fucken met verwachtingen bij je eerste. In de positieve zin hè, voor ik er ook een café-epistel bij krijg.
Verder, als je VC schrijft krijg je altijd vroeg of laat ook wat anti. Tenminste, dat heb ik tot dusverre, mogelijk muv Arta, altijd gezien. Daar zou de warsheid nog van pas kunnen komen. Ik ben benieuwd en houd popcorn bij de hand.
Pierken · 2 september 2015 op 17:55
Dank voor je reactie, Dees. Die warsheid heb je er goed uitgefilterd!
V.w.b. de reacties waarop ik stuiterde: Als intenties doorslaan naar sarcasme, dan is dat wat mij betreft de anti voorbij. Als er iets aan te merken is op wat ik schrijf, dan verneem ik dat graag op een goedbedoelde wijze. Dat doe ik zelf ook voor 98%. Elkaar plagen vind ik prima, zolang dat maar geen doelbewust afzeiken wordt. En dat is het en het speelt al een aardig tijdje. Vandaar mijn epistel. Dat schrijf ik niet iedere dag. En zeker niet voor m’n lol. Die lol en lering haal ik wel uit de mensen die wel gemeend reageren: Positief of kritisch.
Zoute of zoete popcorn? 😛
Mien · 22 september 2015 op 17:44
Positief-kritisch lijkt me gepast in deze (column). Kan zoet en zout of zoet of zout ‘gelezen’ worden. In mijn ogen zoutzoet. Bijna bitter. Maar dat smaakt juist goed. Vraagt wel extra moeite voor de tong. Duimpje blijft hoe dan ook gehandhaafd.