Matchfixing door de Andere Kant

Ik word nog een regelmatige bezoeker van moeder aarde. Meer specifiek van Europa. Nog meer specifiek van Nederland. De Andere Kant heeft me doorgestuurd om een dringend probleem te tackelen. En ik zeg tackelen, want dat is het meest treffende woord in deze. Met mijn TARDIS land ik op een groen plastic-achtig veld. Er staan wat grote blokken met plastic zitjes omheen en in de hoeken staan hele grote lichtmasten. Deze omgeving zal dus ook wel in het donker gebruikt worden, denk ik dan. Op het groene veld staan witte lijnen getekend waar ik geen touw aan kan vastknopen. Ook staan tegenover elkaar, zo’n honderd meter van elkaar verwijderd, twee rechthoekige dingen die overeind gehouden worden door een fijnmazig net. Te grote mazen om insecten in te vangen en te kleine mazen om ballen door te laten. Ja, ik heb me verdiept. Het schijnen grote ballenvangers te zijn.

Maar waarom sta ik hier nu met mijn TARDIS. Ik zal het u vertellen. Om even te ruiken aan een voetbalveld, om een bepaald landsbelang te dienen en om onderzoek te doen. Het landsbelang betreft dus Nederland. Dat land moet op een of andere manier rechtop blijven staan tegen reus Tsjechië. In iets wat heet een voetbalwedstrijd. Ik heb het opgezocht. Het schijnt een soort oorlog te zijn waarbij mensen vanaf de tribune en voor de televisie keihard schreeuwen, vloeken en tieren. Verbaast zijn, verwonderd, soms ook blij, maar meestal erg verongelijkt. Ik vergelijk het met de oude Grieken en Romeinen en hun arena-gevechten. Bloed aan de paal, wordt ook wel eens door het publiek gescandeerd. Nou, dat deden de Grieken en Romeinen ook. Volgens de overlevering en de geschiedenisboeken die ik aan de Andere Kant tot me genomen heb. Nou. Aangezien mijn opperbevelhebber aan de Andere Kant roots heeft met moeder aarde en specifiek met Europa en Nederland. Het schijnt dat ie een bloedband heeft met wat Amsterdammers is mij gevraagd om hulp te bieden bij een of andere belangrijke kwalificatie. Meer specifiek een voetbaluitslag te bewerkstelligen. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn TARDIS wordt daarbij een belangrijk wapen.

Hij is onzichtbaar gemaakt voor aardbewoners en kan heel goed keepen en scoren. Een zeldzame combinatie van talenten. Matchfixing is een ander talent dat ik op zeer korte termijn geleerd heb. Ik hoef niets anders te doen dan in de wedstrijd Turkije – IJsland goed te keepen voor IJsland, maar nog belangrijker, goed te scoren tegen Turkije. In ieder geval een doelpunt meer voor IJsland, hoe dan ook. Nou dat moet niet zo’n probleem zijn. Mits ik de landen natuurlijk goed uit elkaar haal. Heb me dan ook al verdiept in de uit- en thuisshirts. Als ik goed naar het rumoerige publiek luister schijn ik ook te weten wie wie is.

Het is nu zondag. Ja ik kan reizen in de tijd. De wedstrijd is gespeeld. Turkije – IJsland 0-2. En ik heb er niet eens veel voor hoeven doen. IJsland was duidelijk sterker. Turkije erg zenuwachtig. En toch, toch heb ik enorm op mijn flikker gekregen van mijn opperbevelhebber van de Andere Kant. Of ik de tweede opdracht niet tijdig had ontvangen? De tweede opdracht? Ja, het inzetten van de TARDIS op vier fronten, door gebruik te maken van gelijktijdige transmissie en meerkleurigheid? Ik begreep er niets van. Waarom ik Nederland ook niet een handje geholpen heb. Hoezo? Nederland – Letland 0-0. Hoe is het mogelijk? Kunnen ze dan helemaal niets zelf. Het kan verkeren. Zonder aanleiding. Blind verkeren. Met gemak, met speels gemak had ik daar in de Arena ook wel een balletje in het net geschopt. Met mijn onzichtbaar Oranje TARDIS. Dju! Missie gefaald!