Kijk me zitten, zo helemaal alleen in mijn slaapkamer. Ik lees de goede recensies want ik maak in de ochtend leuke, vermakelijke radio.
De spelletjes zijn top, mijn grappen worden gewaardeerd.
Ik wil dat ook, net als Mattie in deze tijd en vroeger zoals Robert schitteren in de ochtend.
Je begrijpt dat dit een gedachte is van heel lang geleden. De liefde voor muziek zat er al vroeg in bij mij.
Hoe vaak mijn moeder niet heeft moeten aanhoren dat ik aan het meezingen was op mijn zolderkamer.
Of dat ik zelf bandjes maakte en op die manier mijn eigen radioshow produceerde.
Uren kon ik daarmee bezig zijn. Ik keek op naar dat wereldje, want de echte shows vinden plaats in een studio. In mijn ogen is dit nog steeds een magische, ongrijpbare wereld, waar ik zo graag deel van wilde uitmaken. Ik ben nu 36 en die wens is er nog steeds. Misschien te oud om als beginnend DJ bij de radio te starten, maar ik ben er creatief genoeg voor. Op mijn eigen social media account verzin in elk jaar weer nieuwe rubrieken, die op de radio niet zouden misstaan. ‘Hoe is het met’ ‘Mijn platenkast’ en de ‘single van de week’ allemaal door mij zelf bedachte rubrieken, waar nu niets mee gedaan word, alleen door mijzelf, kleinschalig.

Robert Jensen was voor mij een soort God op de radio en nu in deze tijd luister ik op mijn werk naar mijn andere voorbeeld, Mattie! Wat is er nu nog van Jensen over? Hij heeft meer voor een plek in de luwte gekozen. Of heeft hij geen podium meer? Jensen is een goede talkshow host geworden, misschien wel één van de beste in TV-land.
En Mattie? Ik denk dat hij net als ik een man van de wereld is, die met tout bekend Nederland door één deur zou kunnen.
Gewoon omdat al deze mensen me inspireren.

Iedereen ging er vanuit dat Mattie zou vallen en niet meer zou opstaan na die ene radio rel.
Maar hij lijkt met zijn nieuwe team sterker dan daarvoor. Het zou een nog mooier team worden als ik erbij zou zitten.
Met mijn creatieve ideeën gaan we de best beluisterde show worden. De Radioring word dan voor ons. Het is en blijft een droom voor mij en wie weet komt deze ooit uit.

Categorieën: Algemeen

7 reacties

Arta · 31 mei 2018 op 07:45

Wat een mooie droom, I-pat!
Hopelijk komt er een keer een kans voor je…

Heel leuk om te lezen, al zou er hier en daar wel wat geschrapt mogen worden om jouw ode sterker te maken!

    I-Pat · 31 mei 2018 op 08:19

    Dank je wel… Ik heb deze column ook bij hem zelf onder de aandacht gebracht.

Esther Suzanna · 2 juni 2018 op 12:35

Mooi hoor, die gedrevenheid. Nu nog een stap verder.. 🙂

    I-Pat · 4 juni 2018 op 12:05

    Dank je.
    Ik heb het bij Mattie zelf onder de aandacht gebracht, maar geen reactie op gekregen, helaas.

Nachtzuster · 3 juni 2018 op 21:42

Bij de titel dacht ik aan Mattie in de vorm van straattaal. Vriendje, buddy, dat soort dingen. Jij schrijft heel onbevangen waardoor het redelijk jong overkomt. Dat je 36 bent verbaasde mij dan ook. Dat onbevangen schrijven is een gave, maar pas op dat het niet ‘saai’ wordt. Als jij probeert iets van humor in je columns te gooien, of een kwinkslag en dan mag je zeker overdrijven met bepaalde zaken, dan denk ik dat je de lezer meer meeneemt in het verhaal wat je wilt vertellen.

    I-Pat · 4 juni 2018 op 12:05

    Dank je wel, wat een fijne recensie zeg.
    ja, ik ben echt 36, sorry.
    Ik ga mijn best doen. De volgende column, ben ik al mee bezig

Mien · 4 juni 2018 op 13:32

Nou moet ik bij Mattie onmiddellijk aan Matty denken. Geen DJ, maar een mooie filmische dame onder de rok van Antwerpen. Laten zij en jouw Mattie nu beiden een auto-ongeluk gehad te hebben. Is dit nu toeval of een gevalletje serendipity? Who knows? Ga de film zien. Een echte aanrader.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aanrijding_in_Moscou
Sluit me verder qua commentaar aan bij de lieftallige dames hierboven. 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder