Met enige tegenzin loop ik de warme bakker binnen. Ik heb nog zeker drie kwartier over deze openingszin nagedacht,   geen sterke zin, ik geef het toe. Maar voilà, ik laat het maar zo.

Het is druk. Klant of dertig. Vlak voor de toonbank een jonge moeder met een jochie van een jaar of vijf naast zich. Het jochie zeurt om een tompoes. Jonge moeder brengt daar tegenin dat hij net een croissant heeft gehad. Zo te horen is dat voor meneer het jochie niet relevant. Hij zet een keel op waar een krijsend varken vlak voor zijn executie, nog een punt aan kan zuigen.

Er ontstaat enige beroering onder het klantenbestand. Moeilijk kijken, kuchen, op horloges kijken, de normale ontkennende reacties dus. Zelf moet ik denken aan mijn moeder. En hoe die dat oploste. Dan liep ik met haar door een supermarkt. Hoe oud was ik toen? Zal een jaar of zes geweest zijn.

‘Ik wil die zak drop!,’  eiste ik. ‘Je kunt wel zoveel willen, van Gellekom,’ antwoordde zij met een meewarige glimlach om haar lippen. Zij noemde mij altijd van Gellekom. Nooit bij mijn voornaam. Ik wist heel lang niet eens dat ik die had.

‘Ja, maar dat is lekkere drop, mamma. Dan mag jij er ook eentje.’  van Gellekom de onderhandelaar.

Mijn moeder draaide haar hoofd in mijn richting. Dat had mij moeten waarschuwen. ‘Welk van de woorden die ik net uitsprak, heb je niet begrepen, van Gellekom?’  De meewarige glimlach is verdwenen. Daarvoor in de plaats, ogen als ijspegels.

‘Ja maar, mamma, ik…..’  Pats!!! klap voor mijn harses. Sterretjes, lichtflitsen, tranen.

‘Ik ga nooit meer mee doodschappen doen,’  schreeuwde ik woedend. Ik wist mijn moeder altijd op de kast te krijgen als ik over doodschappen begon. Nu ook. Ze trekt me zonder veel inspanning aan mijn oor de winkel uit en duwt mij de straat op. Daarna verdwijnt ze doodgemoedereerd de winkel weer in.

Het jochie krijgt zijn tompoes. Hij loopt met zijn moeder voorbij. Met de tompoes als een trofee in zijn handen. Een vrouw naast mij steekt haar voet uit. Het jochie struikelt. De tompoes struikelt met hem mee. De vrouw naast mij draagt een meewarige glimlach om haar lippen..

Categorieën: Algemeen

van Gellekom

Observeren, zelfspot, humor. En niet persé in die volgorde, bepalen mijn NU moment. Kortom; I love my cat, as much as I love you..

12 reacties

Yfs · 28 mei 2016 op 09:05

Heel erg leuk geschreven. Mooi hoe er twee verhaaltjes vast zitten aan de titel.

In eerste instantie vond ik het ‘storend’ dat je schrijft hoe lang je over de openingszin hebt gedaan, maar al verder lezende blijkt dit juist prima te passen bij de heerlijke, droge humor!

Mooie terugblik naar de kleine van Gellekom en een moeder die niet met zich liet sollen.

Gekrijs wat door merg en been gaat zou mij waarschijnlijk ook in staat hebben gesteld om mijn voet uit te steken!

Met heel veel plezier gelezen ‘van Gellekom’.
Welkom op Column X. 🙂

van Gellekom · 28 mei 2016 op 10:17

Heel veel dank

NicoleS · 28 mei 2016 op 13:08

Mooi stuk, van Gellekom. Ik vond het erg leuk om te lezen.

J.oost · 28 mei 2016 op 14:55

Ha ha, je zou je kids nooit meer meenemen naar een winkel. Er is hier wel sprake van enige herkenning.
Leuk geschreven stuk en natuurlijk ook van harte welkom!

van Gellekom · 28 mei 2016 op 15:19

Dank u wel!!

Nachtzuster · 28 mei 2016 op 19:28

Wat een onwijs leuke eerste alinea! Wat een leuk debuut en wat een relaxte humor. De staccatostijl kan mij ook wel bekoren. Een onderwerp dat altijd actueel zal blijven zolang er gebaard wordt. Ik ben erg benieuwd naar jouw tweede stukje enne, natuurlijk welkom hier!

Nachtzuster · 28 mei 2016 op 19:28

Oja, ‘doodschappen’ hahahaha, wat een vondst!

van Gellekom · 28 mei 2016 op 19:45

Hartelijk dank voor de fijne reactie. Groet, van Gellekom

Bruun · 28 mei 2016 op 23:26

Welkom van Gellekom! Wat een leuk debuut. Ik hou me aanbevolen voor meer werk van jouw hand.

Mien · 29 mei 2016 op 17:06

Zoete of zoute broodjes. Altijd goed. Leuke binnenkomer. Welkom bij CX.

Meralixe · 10 juni 2016 op 12:25

Welkom op column x.
Ach, ik ben maar wat aan ’t bijlezen en hoop dan maar dat ik geen ‘nieuwtje’ overgeslagen heb. Inpikken op het NU lijkt me beter maar ik heb het de komende dagen nog ‘hartstikke druk.’

Geef een reactie

Avatar plaatshouder