Dagen versnellen hun pas
Wanneer de middelbare leeftijd verschijnt
Geen zin om te ontkennen
Dat de ondernemingslust dan verdwijnt Haren worden langzaam grijs
Niewe rimpels iedere dag
En de strijd tegen overgewicht
Drijft je dichter bij een traan dan bij een lach
Bewegen wordt minder makkelijk
Vermoeidheid ontlokt een zucht
De enige wens is voor sereniteit
En bevrijding van een rusteloze vlucht
Terwijl de tijd voortschrijdt
En geen van ons de dood vermijdt
5 reacties
Mosje · 19 februari 2004 op 11:31
Um, en jouw bijdrage volgt op de column van Martijn. Toeval?
Ik ga hier en nu ten stelligste ontkennen dat ondernemingslust verdwijnt. Integendeel. Ik ben ondernemender dan ooit, schrijf als een bezetenene, maak trektochten, en werk harder dan tevoren.
Tuurlijk word ik grijs (en behoorlijk kaal ook). rimpels heb ik ook, but who cares? Ik niet in ieder geval.
Mup · 19 februari 2004 op 19:01
Gelukkig zijn de ‘middelbaren’ niet meer de oudjes die het een eeuw geleden waren. De meeste die ik ken, lijken net te starten met intens te leven. Zoals M@rtijn ook al schreef, het voordeel van ouder worden is beter kunnen relativeren en je prioriteieten op een beter rijtje zetten. Ik herken de middelbaren uit je column niet,
Groet Mup.
pepe · 19 februari 2004 op 19:55
Zo wil ik nooit oud worden en gezien ik nog heel veel in mijn bol heb aan plannen, moet ik toch minstens 200 jaar worden. Ik zal bezig blijven tot ik werkelijk dood ben. Dan is het pas tijd om de ondernemingslust te verliezen eerder niet!
Ik hoop niet dat dit geschrevene jou zelf betreft…
Ma3anne · 19 februari 2004 op 20:00
Van welke planeet komen deze middelbaren? 😮
Eftee · 19 februari 2004 op 22:04
*Zucht* ik geloof dat ik middelbaar ben…..