Een kinderverjaardag begint doorgaans al weken voor de gebeurtenis zelf. Hoewel je ieder jaar, met name na de vondst van twee ontplofte kinderkamers, jezelf bezweert de feestvreugde de eerstvolgende keer eens intiem, kneuterig en beheerst te huldigen, bezoek je wat vrienden en voor je het weet knalt het eruit: “Komen jullie ook? Lijkt me leuk.” En ach, die vriendin kun je toch ook wel even sms’en of ze komt buurten, lijkt je wel gezellig, en waarom ook niet de collegae van je man, want het was de laatste keer zo gemoedelijk. Je maakt een praatje met de buren: “Als jullie zin hebben, mogen jullie een stukje taart komen eten.” En chronische telefoontjes van geest- en bloedverwanten, zich afvragend wat ze moeten inslaan voor je kleine grut. En opeens moet je gaan tellen. Sterker, je moet op je tellen gaan passen.

Je bescheiden lijstje van Oma’s cake, nootjes en koffie met krakelingen, breidt zich intussen uit tot een waslijst van alcoholische dranken, familiezakken chips met dip, bergen salades, nog meer cadeautjes, kleurrijke slingers, glanzende ballonnen en mierzoete taarten. En uiteraard de geijkte bitterballen voor bij de borrel, biertap voor de mannen, pan soep voor de volwassenen en honderden poffertjes voor het lieftallige kroost.

Totdat je, op De Grote Dag zelf, beseft dat je – variërend van zuigeling tot puber – zestien kinderen over de vloer hebt, tot de ontdekking komt dat de ragoutvulling van Mora’s bitterballen uit het krokante korstje is geëxplodeerd, dat de patat zwartgekleurd is en de cocktailworstjes doorgekookt, omdat je het te druk hebt met het serveren van liters soep, het bijvullen van toast, het opdweilen van limo, het opzetten van Jumpstyle, het ontkurken van een fles rosé, het inschenken van Cola light, het speuren naar stoffer en blik, het voorkomen van platgetrapte cadeaus, het in de magnetron opwarmen van Nutrilon en het redden van een kinderleven door middel van de Heimlich-greep.

Terwijl de meerderjarige gasten, lallend met een driedubbele tong, verzoeken of je niet nog meer toastjes hebt, of de patat al klaar is, of je wellicht pannenkoeken dan wel iets vegetarisch in huis hebt omdat zoonlief geen friet lust en het zweet, kerriesaus en rode wijn je nieuwbakken Esprit-jurkje bederven. Waarna je tegen elven, nadat het laatste bezoek naar buiten is gestrompeld, uitgeblust de feestkamer weer terugrenoveert tot een woonkamer, de over de vloer verspreide puzzelstukjes, duizenden poppetjes, talloze autootjes, Lego en Playmobil ordent in twee geruïneerde kinderkamers, de kleverige laminaatvloer uitbaggert met een emmer sop en de deuren van soepresten ontdoet. Ach. Je kunt nu nog besluiten het dit jaar maar gewoon bij Oma’s cake, nootjes en koffie met krakelingen te houden.

Categorieën: Algemeen

6 reacties

Prlwytskovsky · 9 november 2008 op 13:41

Ohw, wat zijn wij heden blij …
Niet omdat hij jarig is,
maar om de vreterij!

Leuk omschreven. :duimop:

Neuskleuter · 9 november 2008 op 16:09

Hij is leuk! Ik weiger het zelf zo groots aan te pakken, want de gasten komen voor jou en een versnapering, niet voor een heel diner 😉 Vullen, niet geheel voeden 😀

De opsommingen lopen als een trein en maken de chaos compleet!

Enige kritiekpuntje: ik vind het jammer dat in de titel staat dat het is verschenen in de Pers. Ik zou het leuker vinden als ik de column op zichzelf kan lezen en zou het meer waarderen dat je zelf, na de eerste reacties, een eigen reactie plaatst met de mededeling dat het ook in de Pers staat. Maar hij staat er terecht hoor, gefeliciteerd daarmee!

Troy · 10 november 2008 op 09:22

Eens met Neus wat betreft de titel. Verder vind ik ‘em wel leuk beschreven, ondanks dat dit soort onderwerpen niet helemaal mijn ding zijn. Best goed gedaan dus.

pally · 10 november 2008 op 10:17

Leuk geschreven, lekker vet overdreven. Het onderwerp ver van mijn bed,

groet van Pally

Mien · 10 november 2008 op 10:29

Sluit me aan bij Troy en Neuskleuter.
Het beoogd lokaaseffect in de titel heeft een averechts effect en is absoluut niet nodig.
Je column is goed en leuk geschreven.
Dit wordt echt wel opgepikt door de ColumnXclan.

Tip:
Volgend jaar catering inschakelen en jezelf aan de ketting vastleggen vlak bij de beertender. 😆

Mien

Fem · 11 november 2008 op 09:42

vreselijk, al die hongerige mondjes… :hammer:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder