Het wit met zwart gestreepte heren slipje van de Zeeman. Al drie jaar het best verkochte broekje, 2 stuks voor 2,99. Keurig hoor, met een labeltje, dat vaag lijkt op een duurder merk. Goede pasvorm, kun je jaren mee doen. Dat is misschien ook de reden dat mijn vriend ze draagt. Ik ken hem pas een jaar en weet niet hoe oud ze zijn. Maar ze zijn een beetje “luchtig” tegenwoordig. Een orkaan zal ze niet meer weerstaan en ik gooi voorzichtig een “balletje” op.
“Ze zitten nu eenmaal lekker”, zegt hij, terwijl ik kijk als hij naar de douche loopt. Ergens diep van binnen is hij minder stoer dan hij zich voordoet. Zijn hand verbergt iets aan de achterkant. Een kwetsbaar moment, en daar zit ik op te wachten. Kwalitatief is het toch wat minder de laatste tijd, het lijkt op een “hole in one”. Ik grinnik want zie duidelijk een ingang aan de achterkant en kan het niet laten. “Schat, dit kan echt niet meer”.
Maar hij geeft er geen reet om. Dat is misschien wel het mooiste aan mijn vriend. Het zal hem worst wezen, zolang er maar wat omheen zit. Misschien ook wel het verschil tussen man en vrouw. Mijn slipjes verdwijnen in de kliko als ze kapot zijn. Ik moet er niet aan denken om mij onverwacht te moeten tonen aan iemand met een kapot exemplaar. Hij niet. Hij koestert ieder gaatje en is in staat om er uitleg bij te geven. Maar er zijn grenzen en mijn oog wil ook wat.
Kortom, we zijn vorige week samen naar de Zeeman gegaan en hebben nieuwe broekjes gekocht. Ze hadden nog exact dezelfde als drie jaar geleden. “Precies mijn maat”. Hij is helemaal blij. Thuis worden prijskaartjes er af geknipt en een keurig stapeltje verse slipjes ligt voor de wasmachine, te wachten op de witte was.
We wonen niet samen, dus na een aantal dagen zie ik een “oude” voorbij komen richting douche. “Heb je nog geen witte was gedraaid”, vraag ik terloops? Hij zucht. Dat gaat niet goed.
“Nog een keer dragen en dan gaan ze weg toch? ”, vraag ik coulant, en er wordt aarzelend geknikt. Maar het valt niet mee. Dat is duidelijk. Inmiddels liggen er drie oude gevallen in de kliko, bovenop het restafval. Achteraf was de GFT een betere keuze geweest. Een vorm van recycling als eerbetuiging, dat hebben ze wel verdiend. Nu hoor ik soms de deksel open gaan en hem zuchten. Dat raakt me, omdat ik weet dat ik soms wat bepalend ben in een relatie. Ik zucht ook. Maar och ….
Morgen komt de vuilnisman.
17 reacties
Mien · 27 augustus 2015 op 07:31
Leuke column die een klein beetje naar burgerlijkheid neigt. Had prima gepast binnen de schrijfopdracht. Vanuit hem geschreven. Niet in zijn hemd maar in zijn broekje. Zaten de strepen dwars of horizontaal? 🙂
Suus · 27 augustus 2015 op 20:17
Mien, ik vond hem teveel onderbroekenlol bevatten. En dat was juist niet de bedoeling bij de uitdaging van de maand. Heb verschillende stukjes geschreven, niet over slipjes, maar vanuit de man…en ik sloeg steeds de plank mis. Het lukte niet. Streepjes zijn horizontaal 🙂
Mien · 27 augustus 2015 op 22:00
Hmmmm … dat wordt dan moeilijk camoufleren. 😉
Dees · 27 augustus 2015 op 07:51
Haha, leuk.
“Moet ze zich nu echt bemoeien met mijn slips?”
Versus
“Ik moet ik moet, moet ik me echt bemoeien met zijn slips?”
Kortom, ja dus.
Suus · 27 augustus 2015 op 20:20
Ach, het gaat natuurlijk nergens om. Maar mannen met slipjes zijn anders dan de boxer shorters. Toch?
troubadour · 27 augustus 2015 op 08:50
Heerlijk familie-doorsnee stuk. Ik zie gewoon mezelf door het huis lopen. Ik haal niet gauw een detail aan, want ik ben gevoelig voor het verhaal als totaal compositie, hier; “Hij koestert ieder gaatje en is in staat om er uitleg bij te geven. Maar er zijn grenzen en mijn oog wil ook wat.” Het is zo goed! daar word ik buitengewoon blij van, soms een dag lang.
Suus · 27 augustus 2015 op 20:22
Jij wel hè Troubadour….och hij ook. Niks mis mee. Fijn dat ik je een blijde dag heb kunnen verschaffen.
Yfs · 27 augustus 2015 op 09:07
Heerlijke “onderbroekenlol’ waarbij de uitdrukking : ‘Hij geeft er geen reet om’ ook heel toepasselijk is.
‘Een kwetsbaar moment, en daar zit ik op te wachten’
Wat zijn vrouwen toch slim!!
‘Ze hadden nog exact dezelfde als drie jaar geleden. “Precies mijn maat”. Hij is helemaal blij’
Aaaaah! :rotfl:
Heel erg leuk en vooral ‘beeldend’ geschreven!
:yes:
Suus · 27 augustus 2015 op 20:24
Dank je Yvs, ik geloof ook dat ik vooral op deze manier, kleine, luchtige dingen moet blijven beschrijven en wat uitvergroten. Ik heb er lol aan en dat werkt voor mij beter dan diepgravende zaken.
trawant · 27 augustus 2015 op 11:00
Waarom moeten de nieuwe slipjes in s’hemelsnaam in de witte was? Kijk, keukenhanddoeken ja, want die drogen anders niet
maar NIEUWE slipjes …
Een leuk onderwerp en mooi uitgewerkt.
Ik zie hem aarzelen en denk; Laat die man!
Ik snap wel dat hij geen afscheid kan nemen.
De boxershorts van de Action die lubberen na een keer wassen
ook zo heerlijk bij de pijpjes, zodat, nou ja …
Suus · 27 augustus 2015 op 20:29
Trawant, iedereen die in die bak bij de zeeman naar de maat zoekt zit er met zijn handen aan. “Jakkie”, daarom eerst in de was. Wit, omdat ze wit zijn, anders worden het meteen gore slipjes.
Jij prefereert lubbers, de mijne heeft meer behoefte aan wat “houvast”, denk ik. Vroeger zou dat haast een politieke voorkeur geweest zijn 🙂
Pierken · 27 augustus 2015 op 12:10
‘Herenslipje’, heeft dat van achter een touwtje en van voren een zakje? Het klinkt iig schattig. Ook dat jullie samen ‘broekjes’ gaan kopen voor hem. De kracht van de verkleining werkt prima in dit verhaaltje.
‘Hij koestert ieder gaatje en is in staat om er uitleg bij te geven.’ 😀 :yes:
Suus · 27 augustus 2015 op 20:31
Geen touwtje Trawant, we zijn de vijftig gepasseerd, en het oog wil ook wat. Er zijn grenzen. Degelijke broekjes. Ja, de zin van het gaatje vond ik zelf ook wel erg leuk. 🙂
Esther Suzanna · 27 augustus 2015 op 22:49
Zo leuk! Ik ben nog nooit ‘slipjes’ gaan shoppen met een man… wel andersom. Lijkt me best feestelijk.
Liever ‘slipmannen’ dan boxers ..
😀
Suus · 28 augustus 2015 op 11:15
Ik verheug me al op nieuwe hemdjes. Weer een feestje. Maar alles doseren…..
Nachtzuster · 28 augustus 2015 op 00:44
Wat een lekkere alledaagse column Suus! Klein onderwerp, prima uitgewerkt! Voldoende humor, niet over de top maar fijn gedoseerd. Het betere werk van jou.
Suus · 28 augustus 2015 op 11:17
Dank je wel. Is ook erg leuk om te schrijven.