Ik begon met schrijven rond mijn achtste. Schrijven was voor mij een manier om de wereld om mij heen te begrijpen en om alle gedachten die in mijn hoofd spookten op papier los te laten. Mijn verwondering, observaties maar ook zorgen schreef ik in schriften en dit ben ik blijven doen tot mijn kinderen geboren werden (36 jaar). In al die jaren dat ik intuïtief schreef las ik veel. De behoefte of zelfs honger om te schrijven diende geen enkel ander doel dan uiten, gevoelens verwoorden en het bestrijden van eenzaamheid. Fragmenten van uiterste ‘oppervlakkigheid’ zoals vraagstukken of ik met mijn kleine budget onderbroekjes bij de Hema ging kopen of weer eens een keer vlees, tot overpeinzingen en worstelingen met de wereld om mij heen.
Ik schreef mezelf dagelijks door moeilijke jaren heen.

Het dagboek van Anaïs Nin’ kwam uit in mijn geboortejaar, 1966. Ik las haar boek voor het eerst toen ik een jaar of twintig was. Nooit eerder had ik van haar gehoord en opeens was daar een boek met woorden van een vrouw die haar diepste gedachten – juist die het meest moeilijk te verwoorden zijn – uitte waardoor er iets in mij geraakt werd. Haar passie voor schrijven, haar relaties met mannen, de neurotische relatie met haar vader, haar behoefte aan rust en herstel na perioden van euforie en overdadige geestelijke en fysieke prikkelingen boeide mij. Haar schrijven drong diep binnen, alsof ik in haar gedachtewereld gezogen werd. Het voelde haast als herkenning. Na meerdere keren lezen bleef het effect net zo groot.
Ik wilde schrijven als zij. Nog nooit had ik nagedacht over waarom ik schreef, noch de stijl of vorm maar na het lezen van haar boek kreeg ik honger naar het nog duidelijker, eerlijker en rauwer verwoorden van wat mij en anderen ‘bezielde’. Alsof ik tot dat moment (het lezen van haar dagboek) schreef met een interne censor die meekeek en beschaamd inhield.
Mijn schrijven werd meer bewust en ik besloot literatuurwetenschappen te studeren. Ik weet niet meer waarom ik daarmee gestopt ben maar waarschijnlijk kwam het omdat het een zelfstudie was en omdat ik het met mijn werk lastig kon combineren.
Toen mijn eerste zoon geboren werd hield ik op met schrijven. Enkele pogingen daargelaten lukte het niet meer om mijn gedachten te verwoorden.

Ongeveer drie jaar geleden kwam ik in een situatie die erg moeilijk was en de noodzaak ontstond om voor publiek te gaan schrijven. Dit keer dus niet alleen om mijn gedachten te ordenen maar om anderen te informeren over misstanden in het rechtssysteem. Ik heb een periode een FB pagina beheerd waar ik samen met anderen schreef over misstanden in Nederland.
Het plezier in schrijven kwam weer terug. Ik ging steeds vaker over andere onderwerpen schrijven en sloot mij aan bij een schrijverscollectief. Daar heb ik door de feedback van medeschrijvers geleerd om voor ‘publiek’ te schrijven.

Ik beheer twee FB pagina’s. De eerste is ontstaan door een stijl die vooral vrouwen vermakelijk vonden. Luchtige stukjes over alles wat vrouwen bezighoudt met humor en een ‘knipoog’. De andere pagina is ontstaan na mijn diagnose (oktober 2015). Ik heb HFA (Asperger). Ik schrijf daar over ASS (Autisme Spectrum Stoornis) en specifiek voor vrouwen en meisjes omdat Autisme vaak niet herkend wordt bij dames. De uitingsvorm is namelijk heel anders dan bij mannen met Autisme. Verder schrijf ik stukjes voor 41magazine, een online magazine door en voor vrouwen. ‘Zij’ hadden stukjes van mij gelezen op mijn pagina ‘Damesperikelen’ en vroegen of ik voor hun wilde schrijven. Columns van Es is mijn persoonlijke blog waar ik stukjes plaats die niet in mijn FB pagina’s passen qua stijl.

Verder heb ik een manuscript bij een redacteur liggen waaraan gewerkt gaat worden. Dat gaat nog wel wat tijd nemen. Het manuscript heb ik in zes maanden geschreven en in delen op de schrijverssite gepubliceerd. Door de schrijvers daar werd aangegeven dat het best wel een boek zou kunnen worden. Mede door hun feedback is het tot stand gekomen.

Ik wil heel graag meer leren dan dat ik mezelf tot nog toe heb aangeleerd. In principe schrijf ik nog steeds intuïtief maar ik mis technieken, zekere kennis, geduld en nog meer medeschrijvers waar ik van kan leren.
Verder is het door mijn HFA (hoogfunctionerend Autisme/Asperger) wél mogelijk om zaterdag overdag lessen te volgen (hoop ik 😉 maar twee keer per week ’s avonds naar Amsterdam is voor mij een teveel aan prikkels en spanning.

Ik hoor heel graag van u,

Esther Suzanna

Categorieën: Algemeen

Esther Suzanna

Ik schrijf omdat ik het niet laten kan op https://www.facebook.com/esthersuzanna/ en http://suzannaesther.nl/

20 reacties

NicoleS · 28 mei 2016 op 13:07

Wat een mooi stuk, Esther.? ik vind jou een hele mooie en goede schrijfster. Toevallig heeft mijn dochtertje ook Autisme. We zitten midden in onderzoeken op het moment. Het is inderdaad moeilijker om bij meisjes te diagnostiseren dan bij jongens. Heel herkenbaar om dat dan te lezen. Leuk dat je een boek hebt geschreven. Als het uitkomt lees ik dat heel graag.?

J.oost · 28 mei 2016 op 15:10

Mooi geschreven Esther. De schrijversvakschool is een vierjarige opleiding dus dat wordt wel even bikkelen. Maar misschien ook niet, want je schrijft al heel goed. In de korte tijd dat ik schrijf ben ik al verschillende schrijvers/schrijfsters met autisme/asperger tegengekomen.
Als kind heb ik heel veel gelezen, en dat doe ik nog, maar schrijven doe ik nog niet zo lang.

    Esther Suzanna · 28 mei 2016 op 22:31

    Ik ook niet hoor. Schrijven om het schrijven is wat anders dan schrijven om gelezen te worden. Het gaat je goed af 🙂

Pierken · 28 mei 2016 op 18:17

Openhartig pleidooi, Esther. Uitnodigend genoeg. Maar ook zonder vakschool schrijf je (nu al) goed, vind ik. Misschien voegt dat HFA wel iets extra’s toe aan jouw eigen stijl.
Een vriend van mij volgt de schrijversacademie in Amsterdam. Dat is volgens mij een ander instituut, maar hij ervaart het (inderdaad) als intensief. Blijf zoveel als mogelijk bij jezelf. En veel succes!

Nachtzuster · 28 mei 2016 op 19:31

Prima CV om toegelaten te worden. Open en eerlijk verwoord. Ik ga voor je duimen.

    Esther Suzanna · 28 mei 2016 op 22:34

    Dank je wel Nachtzuster 🙂 Jij ook bent een positief onderdeel van een bewustwordings(schrijf)proces. Dank daarvoor! 🙂

    Excuses voor mij wat plastische omschrijving… 😉

Bruun · 28 mei 2016 op 23:32

Een boeiend levensverhaal, recht uit het hart. Ik hoop voor je dat je toegelaten wordt, al denk ik oprecht dat je er zonder ook wel komt.

Yfs · 29 mei 2016 op 00:00

Moedig geschreven, petje af voor het blootgeven van een stukje van jezelf. Over Asperger weet ik weinig tot niets, voor mij ben je gewoon een bijzonder mens. Ik vind dat je ver boven het gemiddelde schrijft en bewonder je drijfveer.
Ook ik denk dat je (altijd) dicht bij jezelf moet blijven en niet te streng voor je zelf moet zijn. Ik wens je vooral innerlijke rust toe wat gelijk staat aan het ultieme zelfvertrouwen! 😉

Grumpy-old · 29 mei 2016 op 01:03

Nick Brok, een bevriend schrijver, heeft ook Asperger. Hij schrijft bijzondere jeugdboeken. Hij heeft er inmiddels 3 uitgegeven waarvan ik er 2 geillustreerd heb. Het is dus perfect mogelijk om je ambities waar te maken. Zeker als je al zo goed bezig bent als jij.

van Gellekom · 29 mei 2016 op 09:24

Mooi, open geschreven

Esther Suzanna · 29 mei 2016 op 10:54

Wat en onverwachte mooie reacties. De reden voor het plaatsen van deze brief was juist om CX een compliment te maken voor het aandeel in mijn schrijven. ☺De stukjes die ik als materiaal heb meegezonden zijn hier geboren. ?

pally · 29 mei 2016 op 14:17

Interessant om jouw zeer open levensbeschrijving te lezen. Ik denk niet, dat jij de schrijversschool nog nodig hebt, omdat je al zo ver bent en veel ervaring hebt en een eigen stijl. Lekker doorgaan, zou ik zeggen, ik lees je graag!

Dees · 29 mei 2016 op 15:39

Ik heb er een paar trainingen gevolgd. Leerzaam. Maar gek genoeg zorgde juist de schrijvervakschool ervoor dat een deel van mijn intrinsieke motivatie om te schrijven verdween. Tot die tijd schreef ik in flow. Daarna niet meer.

Ik hoop dat dit bij jou niet gaat gebeuren.

Veel succes!

    J.oost · 29 mei 2016 op 23:14

    Momenteel volg ik een opleiding bij de schrijversacademie, daar ben ik heel tevreden over, ze besteden enerzijds veel aandacht aan ‘vrij maken’ of vinden van inspiratie en welke trucjes daar allemaal voor zijn. Dat is wel per persoon verschillend natuurlijk. Als opdracht heb ik nu twee boeken uitgeplozen. De leraar zei: ‘Hierna lees je nooit meer een boek hetzelfde’, en dat is ook zo.

      J.oost · 29 mei 2016 op 23:26

      Ik bedoel enerzijds inspiratie vinden en anderzijds het schrijven van een duidelijke opdracht.

Mien · 29 mei 2016 op 17:01

Altijd goed om iets bij te leren. In welke vorm dan ook. Ook ColumnX kan een goede leerschool zijn. Blijven schrijven dus. Waar en hoe dan ook. Verder eens met de rode lijn in het commentaar. Je schrijft al goed! ?

Sagita · 29 mei 2016 op 17:14

Succes Esther Suzanna! Ook ik vind dat je al heel goed schrijft, maar de ervaring van een Schrijversvakschool kan geen kwaad. Zelf heb ik ongeveer 5 jaar workshops gevolgd bij Script+, de oudste schrijverschool in Amsterdam. Aanvankelijk privé maar nu is het een onderdeel van de Hoge School.
Wat ik er vooral geleerd heb is om open te staan voor kritiek op je geschreven stukken. Iets waar veel beginnende schrijvers toch erg veel moeite mee hebben. Verder dat jij het toch zelf bent die moet schrijven schrijven schrijven. Jij hebt dat erg veel gedaan en dat lees je uit je vloeiende pen. Blijf er niet te lang hangen als je niet genoeg meer te leren hebt. Fijn dat je al in contact bent met een uitgever. Leef je uit zou ik zeggen.
Echt heel veel succes!
groet Sa en poot van Jip

Esther Suzanna · 30 mei 2016 op 20:37

Dank jullie wel 🙂

Blij ook met de feedback van degenen die een schrijversopleiding hebben gedaan of doen. Er is ook wel een ‘angst’ bij mij – zoals hierboven genoemd is – dat het juist minder ‘vrij’ maakt. Ik wil zelf heel graag scripts of scenario’s leren schrijven en het doel is vooralsnog om één jaar te gaan doen met een zo breed mogelijk vakkenpakket. Daarna kijk ik waar ik ben.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder