Münsterland

Ik ga steeds vaker naar plekken die ik ooit met mijn ouders bezocht. Kijken of er nog iets herkenbaars is. Deze Tweede Pinksterdag brengt me naar het nabije Münsterland. Dat is Westfalen op zijn mooist. Toen mijn vader pas zijn rijbewijs had, gingen we al ras de grens over met onze eerste Kever (JP-14-67!). Reisdoel waren de ‘Baumberge’ en plaatsen met namen als Billerbeck en Havixbeck. De toevoeging ‘berge’ aan ‘Baum’ dient met enige korrels zout te worden genomen: bomen genoeg, maar de bergen zijn eigenlijk stuwwallen. Maakt niet uit; je moet ergens leren veilig heuvel op en af te rijden. Het was goede basisstof voor de Deutsche Alpenstraße in de toenmalige toekomst. Behalve een epidemie aan windmolens is er weinig veranderd. Ik rijd door naar Münster, onder meer bekend van de Vrede met die naam en Jan van Leiden. In 1648 werd in de Friedenssaal – entree een euro vijftig – het einde van de Tachtigjarige Oorlog bezegeld en daarmee een basis voor het huidige Nederland gelegd. Daarna koffie onderaan de toren van de Lambertikerk met boven mij de kooi waarin Jan van Leiden terechtkwam na het einde van zijn megalomane miniatuur Wederdoperrijk. Toen ze hem zat waren werd hij opgepakt, een half jaar als een rariteit door de omgeving gereden, een uur lang met gloeiende tangen het vel van zijn lichaam gescheurd, doodgestoken en zijn lijk in de kooi aan de toren gehangen. Als afschrikwekkende waarschuwing. Ik moet direct denken aan het gedicht ‘De Zelfmoordenaar’ van Piet Paaltjens.

26 mei 2018  #BinnenDoorDenker