My Seventies

Nou ja, als tegen de 70-er, moet ik weleens even gaan nadenken, over hoe ik het beste die toch wel confronterende leeftijd tegemoet kan treden.

Eerst maar de pui voor we naar het interieur gaan: rok of broek en trui aan, maakt niet uit, maar wel graag een frummeltje erbij: ketting, armband, centuur, zwierige sjaal, whatever. Maar kleurig alsjeblieft, een beetje kleurig!
Haren, kort, half kort kan ook, of lekker asymmetrisch, maar please, please niet gemillimeterd, strak langs de oren weggeknipt. Leuk als je nog een piepjong koppie hebt. Maar vrouwen van mijn leeftijd met van dat ‘ zo makkelijk dan hoef ik er niks aan te doen vakantiehaar’. Nee, nee.
Dan geeft van die ver uitstaande roze oren. Dat is echt niet vrouwelijk, maar varkerig. Dat is echt héél iets anders. Hetzelfde tweekleurig ANWB jack aantrekken als je partner: uniseks van de bovenste plank. Ach, gut, als ik zulke stellen zie, dan denk ik meteen: die mensen doen het nooit meer…
Onder zo’n jack floddert bij haar meestal een wijde 7/8 broek en de voeten zijn in stoere sandalen gestoken. Vervolgens het allerergste : gestreepte sokken ‘vervolmaken’ het geheel.
Nee, kijk uit, niet doen, pally, echt niet doen, meisje. Nou ja, wel een oud meisje.

Wat dan wel?
Knoop bijvoorbeeld een veelkleurige sjaal losjes om, Kleur je haar eventueel flink met henna, zwart of blond, zet een zwierige hoed op. Kokerrokje aan met zwarte maillot. In de zomer een zwierige jurk of een spijker broek, lekkere dunne blouse er over of erin. Of leuk T-shirt. Nee, niet superstrak, een rollade is niet vrouwelijk. Dat is varkerig. Nonchalante schoudertas in leuke kleur. Stift je lippen gewoon knalrood of felroze. Wees niet terughoudend. Hakken aan, strompelen dan maar, voor mijn part, maakt niet uit. Behalve bij een boswandeling, maar draag dan ook echte bergschoenen, hele stoere, niet van dat halve, pally.

En van binnen? Ach, van binnen heeft geen leeftijd. Ik voel mij niet veel anders dan toen ik twintig of dertig of veertig was. Misschien iets wijzer maar niet eens zoveel. En ook vaak nog erg onwijs, trouwens. Waar ik aan moet wennen is dat mijn uiterlijk mijn innerlijk niet meer weergeeft. Als dat zou was, had ik die stomme rimpels helemaal niet. Dat mannen hun hoofd niet meer naar mij omdraaien of me nafluiten, dat is wel echt wennen.
Behalve dan als ze minstens zo oud zijn, van die antiquairs, maar die tellen niet mee. Eigenlijk hoef ik over het interieur niet veel te zeggen. Gewoon doorgaan pally, beetje schrijven, liefst veel schrijven, reizen, mensen ontmoeten van veel verschillende leeftijden. Humor behouden.
En vooral, vooral niet zeuren over de gezondheid, ook niet als die je een beetje in de steek laat.

Lieve lezers, waarschuw mij alsjeblieft, als ik in mijn seventies niet doe wat hier boven staat!