Vandaag sta ik gehaktballetjes te draaien, gewoon van die kleintjes, voor een Spaans hapje. Terwijl ik het gehakt voel, kneed en het door mijn vingers laat glippen, denk ik aan andere balletjes.
Nou ja, meer aan andere ballen.
Vooral aan geb(r)al…..
Ik was nog jong, laat ik dat voorop stellen. De vrijdagmiddag leende zich graag voor een kleine after party in de plaatselijke kroeg. Met een collega aan de bar en samen de week af sluiten. Althans, dat was altijd onze oprechte bedoeling. Totdat de kantoren dicht gingen en de mannen in pakken binnen stroomden.
Zo’n balletje bestelde een pilsje en bood ons ook maar meteen wat aan. En wij? Wij lachten en proosten in gedachten op alle ballen die nog gingen komen.
Er kwam altijd een moment dat hij een stapje verder durfde en er gezellig bij kwam staan. Had een goede deal gesloten en wilde het met ons vieren. En wij? Wij proosten op de winst en babbelden rustig samen verder.
Soms voelden we een handje, een arm op de schouder. Maar met onze charme en integriteit wuifden we die weg en zeiden dat we gewoon even met elkaar wilden praten. Dat maakte meestal weinig indruk.
Er waren volhouders, mannen die simpel achter ons bleven staan en hun tweede rondje met ons deelden. Waar we, uit fatsoen, op toasten. Dat was vanzelfsprekend. Het enige nadeel was dat ze zo verdomd volhardend waren. Maar dat had uiteraard ook positieve kanten. Als we tegen sluitingstijd de rekening vroegen dan glimlachte de barkeeper en zei: “wat denken jullie zelf?”.
Als ik er nu, tijdens het draaien van mijn balletjes, aan terug denk, krijg ik het warm. Waren we toch wat sletterig toen? Ik weet het niet. Ik denk het niet…..Nee.
We zoenden niet, we wisselden geen telefoonnummers uit. Niets daar van. We deelden de winst en de glorie.
No balls no glory….
Suus 2014 ♥
9 reacties
evil-ine · 10 november 2014 op 13:27
Verre sprong tussen de gehaktballen en de ballen in het cafe, ik denk dat ik een geleidelijke(re) overgang mis… Verder wel erg leuk geschreven! Je schrijft open, toegankelijk en prettig.
Meralixe · 10 november 2014 op 17:06
Tja, ’t is altijd iets. Trakteer je niet je bent een gierigaard,trakteer je twee keer, je bent een volhardende lul.
Goed, als je je uitvoerig laat trakteren door een kandidaat schuinsmarcheerder met de trouwring in de zak dan kun je niet ‘sletterig’ genoeg zijn maar helemaal goed te praten is het toch ook niet. 🙂
troubadour · 10 november 2014 op 17:52
Evil-ine heeft wel gelijk vind ik. Het is ook wat dubbel. Als je aan de bar zit, dan is het toch normaal dat er mannen achter je komen staan. Zeker als er twee vrouwen zitten die toasten met de hen aangeboden drankjes. Na een drukke werkweek zouden jullie mij ook op het verkeerde gezet hebben weet ik. Nee dames, keurig bedanken voor dat (tweede) drankje. Niet van twee walletjes snoepen.. Toch ( by far) de beste column van de dag!
Suus · 10 november 2014 op 22:08
Ik zou het nu ook nooit meer doen :laugh:
pally · 10 november 2014 op 22:23
Klaplopertjes, dat wel, maar die balletjes waren toch ook niet achterlijk… leuk geschreven met een verborgen lacherig spijtje er in.
Mien · 11 november 2014 op 07:52
Leuke titelcolumn. Een beproefd recept. Maak er gehakt van. Geen een keer weggelopen met de ballen van de ballen? Collega Glory ook niet? En bij het afscheid werd er vast en zeker en zeker en vast zachtjes naar elkaar toegefluisterd: “de ballen …!” 😉
Frans · 11 november 2014 op 09:51
Tijdens mijn diensttijd draaide ik en een paar van mijn vaste maten in de lokale discotheek altijd om twee in onze ogen aantrekkelijke meisjes heen. Ik heb ze nooit als sletterig ervaren. Het bleef bij praatjes. Na een paar dagen kruipen over de hei was dat in combinatie met het oogstrelende gezelschap al heel wat.
Ferrara · 11 november 2014 op 13:28
Mijn vriendin en ik gaven altijd een rondje retour. Lang, lang geleden.
Dees · 11 november 2014 op 13:44
Heel herkenbaar. Het dwingende van de traktatie. Afgedwongen aandacht. Schuldgevoel over je reactie lijkt me dan ook misplaatst, tenzij je gevraagd hebt om drankjes. Anders stel je eigenlijk dat je aandacht te koop is voor eenieder die je wat aanbiedt.