Oklahoma

13 Honger

De tijd vloog voorbij. Mijn laatste week brak aan en ook Steve had nog één week vakantie. De Kerstdagen zouden we doorbrengen bij zijn ouders die ik nog niet had ontmoet. Steve bleek nog een oudere zus en jongere broer te hebben waar hij nog niks over had verteld. Toen ik hem ernaar vroeg reageerde hij terughoudend. Het enige wat hij kwijt wilde was dat zijn zus gescheiden was van haar man wegens drugsmisbruik en dat zijn broer een vriend had. Zijn ouders hadden de homoseksualiteit van hun jongste zoon nooit helemaal geaccepteerd.
De gedachte aan een kerstdiner met zijn familie maakte mij nerveus maar hij stelde mij gerust. ‘They’ll love you’, verzekerde hij mij maar dat was niet mijn grootste zorg. Wat zouden zij denken? Voor de buitenwereld leken we een stel, alsof we al jaren samenleefden kabbelden we door de dagen zoals je wel ziet bij lang getrouwde echtparen. In de motels waar we sliepen werd ik aangesproken met Mrs. Shephard. Ik begon te beseffen dat de buitenwereld niet zou begrijpen dat Steve en ik alleen vrienden waren. Tijdens onze reis had ik een enkele keer verlangens onderdrukt die zich onverwacht hadden aangediend maar het was niet mijn bedoeling geweest om meer met hem aan te gaan dan wat we nu hadden. Tenslotte zou ik gewoon weer naar Amsterdam teruggaan want daar lag mijn toekomst. Toch begon het mij te storen dat hij geen enkel signaal gaf waaruit bleek dat hij me aantrekkelijk vond. De enige keer dat hij me op de mond had gekust was in de grot en mijn reactie was toen begrijpelijkerwijs afwijzend geweest maar mijn gevoelens voor hem waren gedurende de reis geleidelijk veranderd. Ik wist er niet goed raad mee, een nachtkus op de wang, zijn hand op mijn arm of been waren de enige uitingen van intimiteit tussen ons.

Op de terugweg naar Sand Springs was de spanning in de auto tastbaar. Alsof we beiden beseften dat het gevoel van tijdloosheid tijdens deze reis de illusie had gecreëerd dat ons samenzijn oneindig was en we opeens beseften dat de tijd tikte. Opzij kijkend naar zijn profiel zag ik nú een aantrekkelijke man met een sterk profiel. Zijn lange wimpers en krullende mondhoeken vertederden mij. De reis had hem ontspannen, hij was weer zoals ik mij hem in Amsterdam herinnerde. Waarschijnlijk was ik ook te gespannen geweest. Onze blikken haakten zich in elkaar en ik zag aan zijn ogen dat hij hetzelfde voelde.
‘Watch the road’, giechelde ik nerveus. Hij pakte mijn hand en liet hem de resterende kilometers niet meer los, we reden even stuurloos als hij schakelde.

Het appartement rook muf. Toen we onze tassen in de gang hadden neergezet en de deur achter ons dichtviel sloeg hij zijn armen om mij heen en kuste me bijna ruw. Hongerig beantwoordde ik zijn kus, onze handen gleden ongeduldig over elkaars lichaam. De parka’s gleden op de grond en terwijl hij me stevig in zijn armen hield duwde Steve met zijn voet de slaapkamerdeur open en samen struikelden we richting bed. Lachend lieten we ons vallen en trok ik zijn shirt over zijn hoofd, probeerde zijn riem los te maken terwijl hij mijn jurkje losritstte. Ik wilde zijn huid tegen de mijne maar nog meer wilde ik hem in mij.
Uren later lagen we tegen elkaar als lepeltjes in een geordend bestekbakje en vielen uitgeput in slaap.

Steve had een arm en been om mij heen geslagen. Gewend om alleen te slapen was mijn niet geplande gevoel van liefde voor deze man haast niet te bevatten. Het licht dat door het kleine bovenraam scheen viel op zijn gezicht, de lange wimpers trilden, zijn mooie mond was licht geopend. Verlangend kroop ik op hem, kuste zijn lippen en met mijn lichaam vree ik zijn slapende maar alerte lijf wakker.
‘Your mine’, fluisterde hij.
In de middag werden we enkel door honger het huis uit gedreven.

De dagen die volgden verliepen in een roes. Het eerst zo deprimerende appartement van Steve werd het nest waar onze verliefdheid een glans over goot. Hand in hand dwaalden we genietend van elkaar door grote ‘shopping malls’ op zoek naar cadeaus voor zijn familie. Vlak voor vertrek naar zijn ouderlijk huis waar het Kerstbuffet gezamenlijk zou worden klaargemaakt stond zijn gezicht donker.

‘Let’s keep up appearences pumpkin…’