Oklahoma

28 The ‘plan’

Ik wist niet hoe lang ik buiten had gezeten. Het licht in de slaapkamer was uit en zo zachtjes mogelijk poetste ik mijn tanden en kleedde me uit. Mijn hart bonsde toen ik onder de dekens schoof en ik hield mijn adem in om naar die van Steve te luisteren. Sliep hij al?
‘Steve?’ fluisterde ik. De hoop dat hij al sliep en de drang om de spanning tussen ons op te heffen voerden een interne strijd.
‘I’m done with the subject, go to sleep’, klonk zijn barse stem naast me. De toon was duidelijk, geen discussie mogelijk.
De adrenaline joeg door mijn lijf en ik draaide me van hem af. Mijn keel zat dicht en het restje gevoel dat ik nog voor hem had mengde zich met mijn ingehouden tranen die als zoutzuur een gat in mijn hart brandden.

Na eindeloos woelen viel ik pas tegen de ochtend in slaap. Toen ik wakker werd was het al licht. Steve lag niet meer naast me en ik stond snel op in de hoop hem nog aan te treffen. Het was voor mij onvoorstelbaar dat hij zonder woorden of afscheid was vertrokken. De huiskamer en keuken waren verlaten, op het aanrechtblad lag een brief.

‘Sweetheart,

I’ll be back soon. Stan and Larry will pass by in two days and they will take care of grocery’s and stuff.
Maybe they can drive you to Elena once or twice for some girlytalk.
I had to take this job, the house is not paying itself, you know…
Don’t worry.
Big hug

Steve’

Ik zakte op een stoel aan de keukentafel en legde mijn hoofd op mijn armen maar de tranen kwamen niet.

De blijdschap die ik voelde toen na twee lange dagen de auto van Larry het zandpad opreed was dubbel. Wat moest ik tegen hem zeggen?
Het liefst wilde ik dat hij mij gelijk naar het vliegveld bracht, weg van deze absurde situatie maar ik wist eigenlijk helemaal niet of Larry te vertrouwen was. Hij was tenslotte Steve’s broer. Larry en Stan waren vriendelijk en gezellig maar hoe loyaal waren zij aan hem?
Terwijl ik richting auto liep dacht ik ‘kalm blijven Es’ maar het voornemen om zijn houding eerst voorzichtig te peilen hield geen stand toen hij met een enthousiaste kreet de auto uitstapte en me ronddraaiend optilde. Zijn bruine ogen straalden tot ik in zijn armen hangend in huilen uitbarstte.
Voorzichtig zette hij mij op de grond en trok me mee naar het huis, de veranda op en de keuken in. Zittend aan tafel pakte hij mijn handen in de zijne en vroeg wat er was.
Snikkend en van de hak op de tak springend vertelde ik hem alles. Ondertussen zette hij koffie. Tijdens mijn verhaal knikte hij enkele keren maar hij leek niet echt verbaasd. De uitdrukking op zijn gezicht kon ik niet goed peilen. Het luchtte me op om alle gebeurtenissen van de laatste weken met iemand te delen.
Toen ik uitgesproken was zat Larry stil en met gebogen hoofd tegenover mij aan tafel.

‘Didn’t he tell you he has been living in this house with his wife and kids?’ vroeg hij aarzelend. De trieste blik in zijn ogen had ik nog niet eerder bij hem gezien.

Hij vertelde dat Steve getrouwd was, twee jonge kinderen had, een jongen en meisje maar dat hij ze niet meer mocht zien. Zijn vrouw was met de kinderen vertrokken naar een andere staat en Steve had een ‘restrainingorder’. De familie wist eigenlijk niet wat er precies was gebeurd maar Larry wist wel dat zij erg ongelukkig was geweest in dit huis.
‘He was jealous and possessive and it’s happening all over again’, verzuchtte hij meer in zichzelf dan tegen mij.
Ik luisterde verbijsterd, dat ik hier niets van wist was de druppel.
‘I want to go home, Larry’, zei ik en ik keek hem peilend aan.
Hij knikte, ‘I understand but we have to be carefull because my brother can be very dangerous’ antwoordde hij en in zijn ogen dacht ik angst te zien.

Ik vroeg hem of hij mij naar Elena wilde brengen. Misschien had zij inmiddels een brief ontvangen van mijn moeder met het gevraagde geld.
Larry’s gezicht stond zorgelijk. Natuurlijk wilde hij mij naar mijn vriendin brengen maar we moesten goed nadenken voordat we te snel beslissingen zouden nemen.
We stapten in zijn auto richting Sand Springs. Hij zou mij afzetten bij Elena en me daar later weer ophalen. Op de terugweg konden we wat boodschappen doen en ondertussen zou hij nadenken over een plan.

Ik begreep niet goed wat hij bedoelde. Ik wilde gewoon weg en daar had ik geld voor nodig. Dát was mijn plan.