Over scherven en steekjes los

Ik sprak een wijze vriendin van mij en vroeg haar advies over mijn liefdesleven. Ik was op een punt gekomen dat ik ernstig twijfelde over mijn geestelijke gezondheid. Gedachten als: is er iemand op zo’n wolk daarboven bezig mij te testen en wat moest ik daar dan van leren?  Waarom wilde de les maar niet doordringen. Of was het Karma, Dharma of was ik gewoon licht sociaal gehandicapt.

Ze schoot in de lach en ze zei dat ik ook gewoon dikke pech kon hebben. Zelf heeft ze een relatie met een ‘hoogfunctionerende adhd’er. Ook niet altijd makkelijk. Ze had een mooie anekdote. Toen zij rond mijn leeftijd was had ze net een relatie achter de rug en zij vroeg zich  af waarom het niet had uitgewerkt. Ze was er helemaal kapot van en kon het niet loslaten. Mijn vriendin is psychologe en zij zat toen nog in haar afstudeerfase. Haar mentor was een wijze man, een goeroe binnen de universiteit die door veel studenten gekoesterd werd. Ook omdat hij voor dit soort menselijke vraagstukken beschikbaar was. Hij zei haar: Je moet misschien beseffen dat rond een zekere leeftijd de A keuze op is.

Toen schoot ik in de lach. Ik zag het voor me, alle 40plussers bij de kassa in het rek van 50% korting. Meestal zijn dat artikelen die eruit gaan, niet meer gevraagd worden, over de datum of erger.

Ik moest ook gelijk denken aan een sketch van Brigitte Kaandorp die ik geweldig vind. Ze staat op het toneel met twee white boards en schetst al schertsend het beeld van de man op de ene, en de vrouw op het andere witte vel.

Na de hele levenscyclus van daten, trouwen, kinderen, tot het mislukken van de relatie met als gevolg scheiding, is de tekening van de vrouw vol gekrast met uitgezakte borsten, billen, vol met striea, lijnen en wallen. De man daarentegen is nog helemaal intact. De conclusie van Brigitte is: de man kan zo weer in het schap van de Blokker. Hij is nog als nieuw. De vrouw daarentegen kan het wel schudden. Hilarisch.

Nou heb ik goede genen dus geen van dit alles is aan het handje, laat staan bil en borst maar je hebt natuurlijk ook de schade die je niet ziet.

Er zit wel iets in van die A keuze. Ik ging in gedachten de relaties na die ik had gehad. Ik had ooit ‘A keuze’ met de vader van mijn prachtige kinderen. Toch bleek na een lange tijd samen het toch meer op een mager C’tje. De relaties die daarna kwamen scoorden soms iets hoger of lager. Het punt is, wat is A keuze? Is het niet zo dat we door de jaren heen allemaal ervaringen opdoen die ons aan de ene kant wijzer maken en waar wij veel van leren als mens en waar we aan de andere kant ook schade oplopen. Een kleine beschadiging hier, wat scherven en soms een flinke barst.

Terwijl al deze gedachten door mijn hoofd raasden, keek zij mij verwachtingsvol aan. Ik keek haar aan en riep verschrikt, dat zou dus betekenen dat ik ook geen A keuze meer ben?

Juist, zei ze met pretogen.

Laten we het maar op dikke pech houden, concludeerde ik grijnzend. We namen een slok van onze thee en ze vroeg met een knipoog naar mijn volgende date.