Joden!! Joden!! Joden!!

Maandag kwam er een serieuze kink in de kabel van het succesverhaal van ADO den Haag. We waren het bijna alweer vergeten. Trammelant in den Haag bij de plaatselijke FC was onderdeel geworden van onze categorie het-zij-zo gebeurtenissen. Files op de snelweg, bijna altijd slecht weer, aardappelen met groente, altijd net niet bij het voetbal, drugs, hoeren, Cruyff, klompen, tulpen en molens, onrusten bij ADO: het hoorde bij de Nederlandse tradities.

Morgenster

Ze is hier geboren, zegt ze.
Kijk daar stond een boerderijtje, waar nu die flat…
En boven de winkel, heeft ze ook gewoond.
En in de nieuwbouw van vlak na de oorlog, die nu afgebroken is.
Daar mocht ze in van Juliaantje want die had ze een brief geschreven.
Onder een oude winterjas draagt ze blote benen en witte gympen.

Wie is de Mol

Ik heb een goede baan, lieve partner, leuke kinderen, een mooi huis en gezellige vrienden. Wat kan er nog fout gaan dacht ik bij mezelf? Ik ben ultiem gelukkig. Dat was het moment dat ik met alle macht had moeten voorkomen. Dat was het moment dat een serie kleine scheurtjes zich begon te vertonen. Eerst zo klein dat ik ze niet eens opmerkte. Mijn nieuwe collega begon zich raar te gedragen. Ik dacht er verder niets van. ‘Zal wel slecht geslapen hebben of relatie problemen hebben’. ‘Komt wel weer goed’. Op dat moment werd ik gebeld door de conrector van mijn kinderen. Of ik even langs wilde komen voor een gesprekje, ze hadden zich nogal misdragen. Ik woof het weg. ‘Pubertijd’, dacht ik toen nog. ‘Dat komt wel weer goed’.

Wilde wieven

Haastige haas zoefde hard de struiken in. Zoef Zoef, riep ik hem nog na, waarom die haast? Zoef keek twee tellen om en riep in hazenvlucht: Witte wieven, witte wieven, ze zitten op mijn hielen, en dat is geen fabeltje. Wat een eng bos is het hier. Zoef was duidelijk overstuur. De eieren klutsten op zijn rug. Als dit maar goed ging. Het was nog lang tot Pasen. Had Zoef nu echt al Witte wieven gezien, dat was haast onmogelijk. Die spookten meestal alleen ’s nachts door mijn geliefde bos. Daar moest ik het mijne van weten.