Jarenlang heeft de jongeman ervoor gezwoegd en gespaard; een cabriolet om trots mee rond te toeren.

En daar rijden ze dan, over ’s lands wegen. Hij trots achter het stuur, met zijn knappe vriendin naast zich, haar lange blonde lokken uitwaaierend in de wind. Maar dan; pech onderweg. De wagen geeft het op. De jongen baalt, het meisje zucht eens. Achter hen stopt een zwarte geblindeerde Mercedes. Twee kleine kereltjes stappen uit. Zonder pardon trimmen ze de jongeman in elkaar, en sleuren het meisje aan haar blonde haren mee, hun wagen in. Er is nooit meer iets van haar vernomen.

Categorieën: Algemeen

Thomas Splinter

Verhalen zijn splinters uit mijn onderbewustzijn.

8 reacties

Esther Suzanna · 28 februari 2017 op 18:07

Wat een vreselijk drama…
Zo kort, zo veelomvattend, zo …

🙂

Cool!

Arta · 28 februari 2017 op 20:25

Een complete film in 100 woorden!

Nummer 22 · 28 februari 2017 op 20:58

Zeer korte cabriolet verhaal.prima!

NicoleS · 28 februari 2017 op 21:18

Dat is wel pech hebben ja.?

Mien · 1 maart 2017 op 15:40

En James D. maar balen. What the f…!
Deze ZKC roept heel veel op en laat evenveel in het midden. Knap.

Karen.2.0 · 2 maart 2017 op 13:49

een afgerond stukje proza in 100 woorden, knap Splinter. Deed me weer aan je verhalen denken over Jenny en consorten.

Thomas Splinter · 3 maart 2017 op 21:19

Dank jullie wel voor de mooie reacties. Ik ga weer snel verder met mijn volgende story, en ES: heel veel succes met ‘Wervelstof’

Geef een reactie

Avatar plaatshouder