Sommige schrijvers hangen na verloop van tijd hun pen aan de wilgen. Anderen leggen hem in hun pennenbakje. Vertikaal of horizontaal. Bij de ene drupt de inkt nog na, richting punt. Bij de andere baddert hij wat rond, in overpeinzing wat nog ooit te schrijven, op zoek maar horizon, op zoek naar taal. Wachtend op een vaste schrijvershand en wat losse gedachten.
Sommige gedachten willen de inkt het liefst hangend door de punt drukken. Dat zijn verhalen die geschreven moeten worden. Liggend in het pennenbakje met de buik vol inkt, zijn de gedachten vaak ongeduldig. Dan koken ze in de inkt. Ze wachten gelijk een ei, dat klaar is om uit kokend water gehaald te worden. Kijk maar eens goed naar dat ei. Hoe het borrelt, afhankelijk hoeveel gas er gegeven wordt, of elektra. Eieren en gedachten willen het liefst de pan uit. Net als eieren van Columbus. Uitgekookt. Leep.
De inkt in de pen van pennen die in pennenbakken te ruste zijn gelegd, wordt maar al te vaak dik, stroef en stroperig. De pen kan dan niet meer schrijven. Als de pen geen aandacht krijgt wil hij het liefst in opstand komen. Laat dat nu net het manco zijn van een pen in ruste. De inkt kan namelijk niet naar zijn hoofd stijgen, noch naar de punt. Wat valt er dan nog te schrijven?
Hangend aan de wilgen wordt het een ander verhaal. De inkt verdicht in de punt. Koekt aan en wordt keihard. Hij raakt verbitterd. Zelfs met uiterste inspanning lukt het de inkt niet meer om door het pengat te druppen, te lekken. Alle informatie blijft in de punt hangen. Droevig haast. Niets zo erg als gedachten en wensen die verstopt raken in een keiharde punt.
Toch probeer ik het leed altijd wat te verzachten. Als troost. Eigen troost of troost voor een ander. De pen is net als de inkt soms even stout. Stout genoeg om de wet te overtreden. In een mate die voldoende is om recht te laten spreken en te straffen. Voor straf moet de pen of de inkt dan in de bak. Verkleind in het bakje, als je troost wil geven en leed wil verzachten.
Kortom ze zitten hun straf uit in de inkt- of pennenbak. Ze lezen en leren dan veel. Vooral als het lang duurt. Ook doen ze iedere dag flink wat krachttraining. Drukken zich op, honderd keer per dag. Ze lopen rondjes in de cel om in goede conditie te blijven en verzinnen onderwijl de mooiste verhalen.
En dan vroeg of laat worden ze vrijgelaten, verlost. Dan mogen pen en inkt de bak uit. Terug de vrijheid in. Beperkt. Want vrijheid, echte vrijheid bestaat alleen maar in gedachten. Gelukkig kan daar niemand aankomen. Die neemt niemand je uiteindelijk af. Heerlijk is het dan weer om de gedachten de vrije loop te laten en met pen en inkt, vast te leggen op papier. Fysiek of digitaal te vereeuwigen. Zoals dat tegenwoordig gaat.
Toelichting:
Geschreven naar aanleiding van schrijfopdracht ‘Schrijfveren’.
Een idee van Hella Kuipers in samenwerking met redactie ColumnX.
Zie ook: http://heldenreis.nl/schrijfveren
Schrijfveer: Pennenbakje (29 september 2015)
6 reacties
troubadour · 2 oktober 2015 op 09:32
Jouw pen heeft twee punten, drijft op het spits gelijk een dobber in een meer van inkt, immer gereed om op te tekenen wat er rondspookt in uw brein, met strakke lijn, rimpelloos en weergaloos, recht zo die gaat.
Esther Suzanna · 2 oktober 2015 op 11:56
Ik hoop dat alle gedachten die je hebt en ook schrijft niet daadwerkelijk in je hoofd zaten *grote paniekogen plus zweetdruppeltjes*
Ik zou er gestoord van worden…Ja, ik. En dat zegt iets.. haha
Genialiteit lijkt soms op eh gekte..?
Esther Suzanna · 2 oktober 2015 op 12:02
Ik bedoel: jouw schrijven, dit verhaal ook, heeft op mij het effect van drugs. Ik kan fysiek niet tegen drugs. Ooit een keer paddestoelen gegeten en de gedachtegangen waren toen geweldig. Een beetje als grotendeels jouw verhalen. De duizeligheid en het constante opperste staat van alertheid, het tollen zonder eikpunt maakt dat het maar bij één keer is gebleven.
Toch oneindig knap dat jij dat kunt door je schrijven. Ik kan het soms niet aan. Dan wacht ik met jou lezen, eerst moet ik zelf stevig staan….
Mien · 3 oktober 2015 op 00:44
Je brengt me op een idee Esther Suzanna. Een coffeeshop beginnen met Afghaan-, Maroc-, Nepal- en Libanon-verhalen. Per gram. Bij afname van meerdere grammen uiteraard korting. ? ? ✒️
Esther Suzanna · 3 oktober 2015 op 01:07
Hééé! Smileys? Of zit ik weer te spacen? *grote grijns*
Goed plan!
arta · 5 oktober 2015 op 11:12
Mooie opbouw in het verhaal, want uiteindelijk stroomt de inkt toch waar hij niet gaan kan, hè?
Leuk stuk!