309.625.212 inwoners en dan presteren de Verenigde Staten van Amerika het, om in november 2016 een randdebiel als president te krijgen. Op zich best knap, ware het niet dat we het hier hebben over één van de machtigste landen van de wereld, die daarmee dus de machtigste persoon van de wereld in de met fluweel afgezette stoel in het ovale kantoor pleurt.

Donald Trump en Hillary Clinton, het maakt eigenlijk niet uit wie van de twee het uiteindelijk wordt. Mocht het Trump worden, dan ligt de wereldmacht voor minimaal vier jaar in handen van een leugenachtige psychopaat, en als het Clinton wordt dan wordt de wereld bestuurt door een vrouw met een minderwaardigheidscomplex die koste wat het kost zal willen bewijzen dat ze beter is dan haar man en, nog belangrijker, veel beter is dan de huidige president, die haar de oortjes flink heeft gewassen een jaartje of acht terug. Waren er nou echt geen betere kandidaten te vinden dan deze twee stoethaspels? Waarschijnlijk wel, ware het niet dat iemand die vol bij zijn verstand is en zijn politieke carrière niet meteen wil torpederen, nooit in de huidige slangenkuil zal stappen. Dus als Trump en Clinton een klein beetje realiteitszin hebben, wat ik ernstig betwijfel, dan weten zij nu al dat zij de geschiedenisboekjes in zullen gaan als de meest rampzalige president aller tijden. Uitzichtloze oorlogen, een continue terreurdreiging, een voorlopig niet op te lossen financiële puinhoop en een morrende, nog net niet muitende, bevolking die nu eindelijk eens een keer daden in plaats van woorden wenst te zien. Wordt het Trump, dan zal hij het land gaan besturen als ware het een van zijn bedrijven. Veel, soms ronduit onverantwoorde, risico’s nemend, met als uiteindelijk resultaat een reële kans op een bankroet, wereldwijd. Wordt het Clinton, dan krijgen we te maken met een hysterische troela, die haar man wellicht zelfs wil overtreffen in het aantal te nemen stagiairs zonder met een van hen een seksuele relatie aan te gaan, die bij het minste geringste op alle knoppen tegelijk zal drukken en bij wie het woord ‘diplomatie’ al eeuwen geleden uit het woordenboek is geschrapt.

Trump of Clinton, Laurel of Hardy, Bassie of Adriaan, Peppi of Kokki, wit of zwart, het is geen lastige keuze, het is eenvoudigweg geen keuze. Maar misschien, heel misschien, valt het allemaal wel mee, en kunnen we er met zijn allen over een jaartje of vier verschrikkelijk hard om lachen.

Jan van Oranje
www.janvanoranje.nl


Jan van Oranje

Onder het kopje 'In naam van Oranje...' publiceert columnist Jan van Oranje al enige tijd zijn goed gelezen columns. De columns zijn te lezen in Viva! Magazine maar ook op: www.janvanoranje.nl, facebook.com/jan.v.oranje, janvanoranje.blogspot.com en op twitter.com/janvoranje. Oh ja, Jan heeft extreem dyslectische vingers, dus vergeef hem zijn kleine schrijffoutjes.

5 reacties

Nummer 22 · 28 september 2016 op 07:32

Mooi geschreven. Hoop dat het lachen niet als een Trump met kiespijn wordt.

Meralixe · 28 september 2016 op 08:31

Ach, ik denk dat er achter elke kandidaat nog een team heerst waar hopelijk nog wél wat gezond verstand in zit.
Ik hou sowieso mijn hart vast.
Wie dan ook als winnaar uit deze ongeëvenaarde soapserie komt, veel zal er niet te lachen vallen.

NicoleS · 28 september 2016 op 09:15

Gelukkig maar dat geen enkele president ooit een wet kan doorvoeren doordat hij of zij meestal in de senaat wordt dwarsgezeten. In Obama’s geval spijtig, in dit geval misschien maar goed.

Mien · 28 september 2016 op 09:44

Een olifant of een ezel is in deze wel toepasselijk. Beide kandidaten dragen de kenmerken van beide dieren in zich. Lef hebben is dan weer een andere zaak, net als zelfkastijding. Ook dat dragen beide kandidaten in zich. Ben wel benieuwd welk team gaat winnen. Een tros olifanten of een bundel ezels. Altijd lastig als je maar tussen twee partijen / personen kunt kiezen. Om de vier jaar houden Amerikanen een referendum. Achterhaald of voorlopend? Ik heb werkelijkwaar geen idee. En de grote vraag is, doet het ertoe? Pas achteraf wordt de waarde ingezien en getoetst. En dan nog wordt de geschiedenis ook nog eens vaak herschreven, herhaald. Maar eerlijk is eerlijk, het blijft ook apentijtenlelijke goede soap. Dynasty, Peyton Place, Dallas, Desperate Housewives reunited.

StreekSteek · 28 september 2016 op 11:27

Stan Laurel en Babe Hardy for president! Achteraf weet je wat je had; vooruit weet je niet wat je krijgt. Maar er blijft altijd veel te lachen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder