Krijg een sms-berichtje van mijn vriendin: ”voel me kut”. Dus bericht ik haar terug dat ik mijn lul ook wel eens voel. Met name als ik de rits van mijn broek te snel optrek en dat gebeurt nogal eens de laatste tijd. De laatste keer moest ik er zelfs voor naar een ziekenhuis.
Ik gaf een feestje thuis en het huis zat stampvol.Daar is mijn huis niet op berekend want ik heb maar één plee. Dus als je dan eindelijk aan de beurt bent, laat je de zeik uit je blaas gieren zo snel als je kunt en vervolgens trek je de rits naar boven. Voorwaarde is dan wel dat je je plasser al geïnstalleerd hebt op de plaats waar hij hoort. Bij mij ging het ritsen sneller en een vlammende steek gaf aan dat het vel van mijn slapjanus met de rits meereisde. Een logische stap is dan dat je de rits weer als een haas naar beneden trekt. Deed ik ook maar het vel trok vrolijk mee. Let wel: het vel zat in de rits gedraaid. Ooit wel eens een hondsdolle wolf horen janken die na dagen niet eten, plotseling een vette fazant ziet rondscharrelen? Is niets vergeleken bij het lawaai dat ik produceerde. Hoe harder ik de rits heen en weer trok, hoe steviger mijn vel vast kwam te zitten.

Mijn gasten kwamen op het lawaai af en hielpen mij, met mijn broek op geslachtshoogte, naar de kamer. Een kwartier later kwam oom dokter binnen. Hij overzag de situatie en vroeg of ik een tang had want een aspirientje zou in dit geval niet helpen, volgens hem. Oom dokter is een humorist. Heel anders dan mijn vorige huisarts die ik vanwege vergaande meningsverschillen heb ingewisseld voor deze cabaretier.

Oom Dokter probeerde met de nijptang (??) de rits los te wurmen. “Dit zul je even niet prettig vinden, Kees”, legde hij ontspannen uit. ’Denk maar dat je aan een warm strand ligt met een mooie meid naast je. Naast je, hè!!! Niet bovenop op je anders krijg je een strakke plasser en dan is het leed helemaal niet te overzien met die rits er nog in”

Iedereen lachen natuurlijk, behalve ik. Mijn vriendin bleef me glaasjes wodka aanreiken om het zaakje te verdoven. “Kan hij het straks nog wel..doen, met dat dingetje, dokter?”, vroeg ze bezorgd. Ook dokter stopte even met zijn tangetje en begon omstandig een verhaal over een andere man met hetzelfde ongelukje. “Nou”, zei dokter halverwege.”Die man kon later niet….”. “Eh, wilt u misschien een biertje en een bitterballetje, dokter terwijl u een uurtje pauzeert?’, vroeg ik kreunend. ’Daar zeg ik geen nee op, Kees. Houd jij het nog een poosje uit zo?’ Mijn “vrienden” Jansen en Ab stonden zich inmiddels een darmverzakking te lachen, en ik deed net of ik het niet zag. Na een kwartier knutselen gaf hij het op. Het lukte niet. De ambulance moest komen. En snel ook want het bloed stroomde alle kanten op en ik had mijn pijngrens al met meters overschreden.

Even later werd ik met mijn broek nog steeds half uit, op een brancard gelegd en met gillende sirenes afgevoerd. Vlak voor mijn vertrek gaf mijn buurvrouw SM, geheel gekleed in zwart met kettingen en zwepen, mij snel een kus op mijn voorhoofd. “Sterkte Kees, fluisterde zij zacht. Je bent de eerste man, die mij zonder slag of stoot klaar heeft laten komen” Van zo’n bemoedigende opmerking knapt een mens op.Alsof je de lotto hebt gewonnen.

Ik kom nog wel eens een verpleegster tegen die mij toen in het ziekenhuis opving en verder hielp. Ze gaat nog steeds in een deuk als ze me ziet. Ik draag sinds die tijd overigens alleen broeken met knopen.

Mijn vriendin bericht me weer terug: “Als dat jouw manier van helpen is, laat dan maar”
Dus bericht ik haar terug dat ik haar mis. Zij bericht mij weer terug: “Ik jou ook, daarom voel ik me zo kut”. Wat moet dat worden met ons. Ze is net een kwartier geleden naar haar werk gegaan…


10 reacties

gast · 4 januari 2003 op 01:06

keessie dit is een typische mannenkwaal volgen mij,heb er nog traumas van van de kindertijd. juf wilde altijd een ‘handje’ helpen en dat was niet altijd even pijnloos :pint:

Kees Schilder · 4 januari 2003 op 10:00

Je hebt bijna gelijk. Alleen was het niet de juf die wilde helpen maar meneer pastoor, want die heeft iets met kruizen.Vooral van jonge jongetjes Het is goed dat hij niet meer leeft anders had ik hem alsnog met terugwerkende kracht naar de hel gebeukt.Prais the lord!
Kees

gast · 4 januari 2003 op 10:53

Nou snap ik waarom je zo zuipt.

Kees Schilder · 5 januari 2003 op 02:29

Dat snap je helemaal niet, wie je ook bent.
Mijn psycholoog begrijpt het al niet eens. Mijn tandarts ook niet alsmede mijn huisgnoom.
Verder begrijpen mijn supermarkt, bakker, melkboer en mijn SM buurvrouw er ook niets van en die, kan ik je verzekeren, hebben geleefd!
Neemt niet weg dat ik elke nacht gillend wakker word omdat ik vergeten heb de verwarming lager te zetten.
Groet
Kees

gast · 5 januari 2003 op 18:00

Laat je eens [color=CC0000][…][/color].

[color=CC0000]Moderator: [b]Beetje gezellig houden a.u.b.[/color][/b] :hammer:

de anomalie · 5 januari 2003 op 22:55

Hoi, Kees.
Bijzonder leuk stukje, maar ik kan me niet onttrekken aan het idee dat dit me (inclusief de tang) zeer bekend voorkomt. Heb je ‘Spetters’ wel eens gezien?

Paul.

Kees Schilder · 5 januari 2003 op 23:18

Ja Paul ik heb wel eens spetters gezien.Vooral na een nacht raggen. Nee, ik kijk nooit naar films.Heb daar het geduld niet voor.
Was het maar waar dat ik dit verzon. En geloof me.In het ziekenhuis hoorde ik dat dit erg vaak gebeurde.Dus zo gek is het niet.Maar al verzon ik het wel. Als het verhaal je een glimlach heeft ontlokt, is het toch prima? . Want daar gaat het mij voornamelijk om.Beetje lachen mensen want de dag is zo voorbij.
groet
Kees

de anomalie · 5 januari 2003 op 23:48

Sorry Kees, ik heb niet gedronken, maar haalde mijn films door elkaar. Het was niet Spetters, maar Turks Fruit waar genoemde scene met Rutger Hauer (en Monique FBTO) in voorkwam.
Verder: wat mij betreft heb je gelijk. Niet alleen in liefde en oorlog is alles geoorloofd; ook in humor.

Paul. 😀

gast · 6 januari 2003 op 14:58

Ik was op dat feesie van Kees.Ik kan bevestigen dat zijn kloten tussen zijn rits kwam.
Het was n goeie rits, jammer dat ie stuk moest.
Abdoellah

gast · 8 januari 2003 op 12:57

[email]vinbary@yahoo.co.uk[/email]
vind zelf het einde van deze column toch wel erg mooi. Maar waarom heb ik zelf nooit reacties op mijn stukjes? Zo’n stukje over Pim F.-dat moet toch reacties oproepen bij mensen zou je denken?-
Maar goed, waarde collega’s en andere lezers (of zijn we als de plaatselijke korfbalvereniging en bestaat het publiek hoofdzakelijk uit familieleden, en mensen die in andere elftallen ook nog aan de bak moeten. Laten we er een mooi jaar van maken met elkaar, groetjes Vincent

Geef een reactie

Avatar plaatshouder