Poepluier

Vieze luchtjes is niet aan mij besteed. Een kliko container die stinkt, restjes eten van het bord en poepluiers, ik ga er letterlijk van over mijn nek.

Mijn dochter is bijna 3 en zo goed als zindelijk. Alleen in de nacht, als ze naar haar bed gaat krijgt ze nog wel een luier om, om te voorkomen dat ze in bed plast of nog erger.

Afgelopen dinsdag:
De vrouw was al aan het werk en het was mijn beurt om mijn dochter naar mijn moeder te brengen om op te passen. Ik hoorde dat ze wakker was en loop de trap op, haar kamertje in. ‘Ik heb gepoept, papa’ roept ze.
Op dat moment gaat het luchtalarm af in mijn hoofd, het zweet breekt me uit, de tranen staan in mijn ogen, mijn hart klopt in mijn keel.
Ik laat haar niets merken, pak een luier en ga op zoek naar billendoekjes. En dan kom ik erachter dat die er niet meer zijn. Wat nu? Toiletpapier is geen optie vind ik.
Ik vind nog een pakje uitgedroogde billendoekjes. Ik maak een klein sprongetje totdat ik er achter kom dat er nog maar 1 in zit. Wat nu? Ik moet straks werken en in de kamer zit een kindje van bijna 3 met nog steeds een poepluier om.
Langzaam doe ik de luier open en de eerste vlagen van kokhalzen komen me al tegemoet. ‘Vind je het vies papa’ krijg ik als vraag. Ik ben eerlijk ‘Ja kind’ is mijn antwoord, terwijl ik weer met mijn shirt voor mijn neus verder ga met het afvegen van die shit.
Ik blijk doekjes tekort te hebben en vraag haar met haar beentjes omhoog te blijven liggen. ‘papa is zo terug’ zeg ik.
Ik loop naar de badkamer pak een natte washand en haal de restjes die er nog zaten weg. Op het moment dat ik de luier, doekjes en washand wil weggooien, kom ik erachter dat ik geen zakjes heb om het in te doen. Wat nu. Ik moet met mijn dochter naar beneden, maar ook met die luier dergelijke. Een vuilniszak in de hoek van de kamer bied uitkomst. Ik deponeer alles erin, knoop de zak dicht en til de zak, samen met dochterlief naar beneden.
De zak beland in de kliko en mijn dochter, ruim een kwartier te laat bij oma, maar het is me gelukt