Praeses Vos forever

De hartjes van alle reetjes en konijnen in mijn bos kloppen als bezetenen. Het zorgt voor voortdurende ruis. Alsof de wind maar niet wil gaan liggen. Ook de oogjes van deze beestjes staan waterig. Er zullen de komende dagen nog heel wat tranen plengen. Als hoofd ingezetenen van het bos maken de konijnen en de reetjes zich erg ongerust over aanstaande verkiezingen. De (her)verkiezing van de voorzitter van de Federale Bosbond. Verkiezingen die voor een belangrijk deel de democratie in het bos moet bewaken. Sinds jaar en dag waken de konijnen en reetjes al over alle dieren in het bos onder het mom van democratie. Althans die schijn die houden ze op. Maar ze weten wel beter. Al jaren is er sprake van een kentering in de macht. De verkiezing van de voorzitter van de Federale Bosbond, een belangrijk dier met bewezen diensten, die min of meer bepaalt waar en wanneer iedere keer de grote Bosspelen in het bos gehouden wordt, roert nu al maanden de gemoederen. Zou het weer de sluwe vos worden of maakt dit keer ook de wijze uil een kans?

De bange konijnen en reetjes hopen op de laatste. Mozes kriebel. Brizl djeu. De sluwe vos die al veel te lang de club leidt, zaait alleen maar onrust en verdeling onder de dieren in het bos. Hij vliegt naar alle uithoeken in het bos en ronselt de vreemdste dieren voor zijn eigen gewin. Hij zet ze aan om op hem te stemmen. Hij paait ze met lekkere hapjes die hij uit zijn eigen mond spaart. Een mond die sowieso veel te groot is om alle hapjes die hij weet te bemachtigen in zijn eentje te verorberen. De bange konijnen en reetjes vinden het maar niets. Jarenlang voerden zij de top vijf aan van diersoorten gelokaliseerd in het centrum van het bos. Zij gingen telkens prat op de volle winst van de grote Bosspelen. Nu weer eens werden de konijnen eerste en dan weer de reetjes. Het was gezien de klimatologische en economische omstandigheden in het centrum van het bos, ook vanzelfsprekend dat zij altijd uitblonken en als eerste eindigden. De mieren, roodborsten en hazen deden wel hun best, maar schoten vrijwel altijd in het zicht van de finale tekort. Heel sporadisch wisten zij eerste te worden.

Van de overige dieren is sinds het aantreden van de sluwe vos duidelijk geworden dat zij zich te kort gedaan voelen en meer stem- en zeggingskracht willen in de keuze van de praeses en daarmee in de keuze voor locatie en tijd van de grote Bosspelen. Ook eisen zij gelijke kansen en op zijn minst financieel support in ontwikkeling en educatie om alle onderdelen van de grote Bosspelen beter onder de knie te krijgen, waaronder de dit jaar nieuw toegevoegde disciplines qatarken en moskouten. De andere dieren voelen zich al jaren achtergesteld en gediscrimineerd in faciliteiten. Gezien de huidige economische ontwikkelingen (lees: achteruitgang) in het centrum van het bos is dat ook niet meer dan normaal. De konijnen en reetjes hebben in hun ogen al veel te lang de scepter gezwaaid. Waarom een leider uit het centrum van het bos kiezen? Is die uil wel werkelijk wijs?

De sluwe vos voelde de nieuwe ontwikkelingen en de kentering al een tijdje naadloos aan. Sterker nog hij had ze mede mogelijk gemaakt. Hij voelt zich de ware en enige echte bosleider en wil zich als zodanig blijven manifesteren. Al jarenlang bezoekt hij frequent de andere dieren aan de randen van het bos en laat zich door hen goed fêteren. Hij beschouwt ze allang niet meer als ongedierte maar veel meer als plusgedierte. Zij moeten straks het stemgedrag naar een grote plus in zijn voordeel tillen, tijdens de verkiezingsdag aan het einde van de week. Hij heeft de dieren aan de randen van het bos gouden bergen beloofd en daarnaast alle faciliteiten die ze zich maar wensen kunnen om zich net zo gelijkwaardig te kunnen voorbereiden op de grote Bosspelen, als de konijnen, de reetjes, mieren, roodborsten en de hazen. De sluwe vos rust niet totdat alle dieren uit het bos hem verafdieren. Alleen hij is per slot van rekening het grootste dier, toch?

Met spanning wachten alle dieren de verkiezingen af. Voor sommigen is het meedoen belangrijker dan de overwinning. Voor anderen telt alleen de overwinning. De sluwe vos wenst maar een ding. Het beste voor de hele dierenwereld en de grote Bosspelen en … vooruit, zo af en toe wat eer en geweten voor zichzelf. Ahum, naast de eerste plaats uiteraard. Praeses Vos forever. Griss mich nich.