‘Raaarrrr!’ … MIchiel Romeyn zit in de zaal bij een onverstaanbare toneelvoorstelling en roept het om de haverklap.  ‘Raaaarrr!’ … Jiskefet op zijn vervreemdenst.
Zo voel ik me, raarrrr, ongerust. Unheimisch, de Duiters zeggen het nog beeldender.
Het woord heeft precies de juiste onheilspellende klank.
Angstvallig volg ik het nieuws. Over de Russen in Syrie waar Poetin zijn puberale scoringsdrift aan het botvieren is en moedwillig het risico loopt op een directe confrontatie met de Amerikanen. Over de afbrokkelende Europese eenheid, die in het licht van de eerste de beste lakmoesproef weinig voorstelt.
Over de eerste schermutselingen in de AZC’s , het onderbuikgevoel bij ons volk dat niet serieus genomen wordt. Ontevreden spijtoptanten die wegens gebrek aan frisse lucht de haastig opgetrokken onderkomens weigeren en de voorspelbare reactie daarop.
De hereniging van kindhuwelijken tussen afghaanse stamoudsten en meisjes van 11 waar we wettelijk niets tegenin kunnen brengen. De weigering van jonge asielzoekers om hun eigen rommel op te ruimen omdat zoiets vrouwenwerk is.
De tegenstelling tussen de naieve zangers/ressen met hun spandoeken en welkomstliederen en de rabiate vreemdelingenhaters, met daartussenin de calculerende bezorgde burger.

Raaaarrr voel ik me, heen en weer geslingerd tussen goedwillendheid en een somber gevoel over de toekomst. Tussen ‘laat toch komen’ en ‘sluit de grenzen’ voor de volgende 1,4 miljoen’. Tussen ‘geef mensen ruimte voor hun eigen cultuur en religie’ en ‘handen af van onze waarden en normen … en onze dochters.’
Tussen hoop op de ons voorgespiegelde integratie en het besef dat de vrijheid die wij ons kunnen permitteren wel eens tot ongekende incidenten en radicalisering kan leiden. Nederland rekt zich uit.
Maar wie weet voel ik me raaarr voor niks. Is ons land door de eeuwen heen geen toevluchtsoord geweest, zijn we niet allemaal van oorsprong vluchtelingen.
Hoewel dat homogende groepen waren, Joden, Hugenoten,Hongaren. En nu hebben we te maken met minstens drie elkaar bestrijdende religieuse groepen uit 1 land. Dus …
Scherp worden de tegenstellingen aangezet, WIlders floreert en schrijft in 1 week 5 zetels winst bij.

Voor het eerst heb ik letterlijk het gevoel dat de geschiedenis zich om me heen voltrekt ,kijk ik van links naar rechts en heb ik geen goed of kwaad om me aan vast te houden.
En dan is het hier op de site ook nog eens oorlog, terwijl de scalps waren ingeleverd en geaccepteerd en de vredespijp dus doorgegeven kon worden.

Raaaarrrr …

Categorieën: Actualiteiten

9 reacties

Esther Suzanna · 4 oktober 2015 op 18:25

Zeker raarrr, maar wel een mooi stukje. Volgens mij gisterenavond nog in elkaar geflanst, hier en daar een kommaatje niet in het gelid. *zuinig lachje*

De sfeer is gespannen. Overal. Ook dat gaat weer voorbij…

Pierken · 4 oktober 2015 op 19:48

Prachtige kruisverwijzing, trawant! Konden we alles maar binnen dezelfde abstractie weglachen. Inburgeren hoeft voor mij niet per se, maar het zou wel een plak schelen als je dit: https://www.youtube.com/watch?v=pTi5pMv6Ko4 als schoolvoorbeeld zou kunnen koppelen aan een universele voorwaarde van wat raar is. Alles dat je in deze column aan de kaak stelt klopt in de raarverhouding tot jouw keuze voor deze scene (één van mijn Jiskefetfavorietjes).

Meralixe · 4 oktober 2015 op 21:27

Wat zou het heerlijk zijn door ’t leven te stappen als een struisvogel maar helaas, we horen tot het mensDOM, niet tot het dierenrijk.
De Nederlandse problemen verschillen niet veel van de Belgische. Ik weet het, het is een egoïstische gedachte, mijn hoop dat het we toch nog een dertigtal jaar zullen gespaard blijven van de totale chaos.(ventje met een bange blik)

Mien · 5 oktober 2015 op 08:00

Less is more. Juist dat maakt Jiskefet sterk. Meer wil ik er niet over zeggen. Over dit schrijven. ?

Frans · 5 oktober 2015 op 09:20

Ik ben geen fan van dat Jiskefet. Sinds ze de Sint in een sketch letterlijk hebben verkracht is de ellende met Zwarte Piet begonnen. Maar goed, smaken verschillen.
Over de vluchtelingen of gelukszoekers heb ik me hier al vaker uitgelaten. Ik ben verbaasd over de gigantische aandacht die het krijgt. Er wordt een beeld geschapen dat we inderdaad worden overspoeld, terwijl de cijfers vergeleken bij eind vorige en begin deze eeuw nogal meevallen.
En dan dat onverenigbare van hun cultuur met de westerse in het algemeen en de Nederlandse in het bijzonder. Er leven al geruime tijd honderdduizenden moslims in Nederland. Het is als met de moskee. Iedereen vindt dat er veel te veel zijn en bijna niemand weet waar er een is.
Bovendien zijn culturen aan verandering onderhevig. Ook die in Syrie is niet meer wat ze nog geen vijf jaar geleden was. Oke zo snel als daar heb ik liever niet, maar geleidelijk zoals het hier sinds de jaren vijftig is gegaan, vind ik best.

arta · 5 oktober 2015 op 11:27

Ik kan me wel vinden in jouw ‘verwarring’.
De strijd tussen algemeen-en eigenbelang, tussen goodwill en een ‘maar’…, tussen hoop en vrees heb jij supergoed weergegeven.

Spencer · 5 oktober 2015 op 14:51

Deed me denken aan een cartoon waarin een dinosaurus tegen een soortgenoot zegt: ‘Het klimaat verandert, de zoogdieren rukken op [enz] en daar zitten we dan met hersens ter grootte van een walnoot.’

Sagita · 5 oktober 2015 op 18:53

Raarrrrrrr….. dat heb ik nou nooit!!! Het gevoel dat de geschiedenis zich om mij heen voltrekt! Wat heet ik ben de geschiedenis!
Mooie column Trawant en je maakt de hele hete bliksem weer eens haarfijn duidelijk!
groet Sa

Dees · 5 oktober 2015 op 21:06

Voor het eerst heb ik letterlijk het gevoel dat de geschiedenis zich om me heen voltrekt ,kijk ik van links naar rechts en heb ik geen goed of kwaad om me aan vast te houden.

Op de komma na een perfecte weergave van ‘raaaarrr’.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder