Verscholen in de schaduw van een enorm rek met linnengoed, kijkt Caro naar Peters bewegingen. Ze fronst haar wenkbrauwen en trekt daarmee een lelijke vouw in haar voorhoofd. Dat ontsiert haar anders zo vrolijke gezicht. Het witte verpleegstersuniform zit strak en verhult haar vrouwelijke vormen nauwelijks. Sinds ze in dit verzorgingstehuis werkt, heeft ze zich daar nog geen dag druk om gemaakt. Er is geen patiënt die aandacht heeft voor haar rondingen.
Tot vandaag dan.
Ze voelde de lichamelijke reactie, toen ze de patiënt in bed tilde. Zijn erectie prikkelde enkele seconden haar eigen lust, de oprechte blos op zijn gezicht had haar verward. Het is niet zo dat een man op zijn leeftijd geen erectie meer hoort te krijgen, maar voor een patiënt in zijn fase van de behandeling is dat toch op zijn minst opmerkelijk. De fysieke reacties horen uitgeschakeld te zijn, de geest en het lichaam horen beiden verdoofd te zijn. Ze Heeft het bij geen enkele van haar patiënten op een andere wijze meegemaakt.
Er is geen twijfel over dat bij Peter van Zanten de fysieke reacties niet zijn uitgeschakeld. En zijn onhandige, maar toch effectieve gestuntel met de rolstoel, bevestigt haar vermoeden. De behandeling van mijnheer van Zanten verloopt niet volgens plan.
Drie jaar geleden, op haar eerste werkdag, is Caro uitgelegd dat er voor dit soort situaties een spoednummer in de telefoon zit. Dag en nacht bereikbaar, alleen als er echte spoed is. Eén keer heeft ze de fout gemaakt het nummer te bellen, toen een patiënt een hartaanval had. Daarna heeft ze het nummer nooit meer gebruikt.

‘Hallo?’ antwoordt een mannenstem.
‘Met Caro van Delden, nachtzuster van het verzorgingstehuis. Volgens mij hebben we een probleem op de afdeling.’
‘O ja?’ De stem klinkt niet geïnteresseerd.
‘Ja, met mijnheer van Zanten,’ zegt ze aarzelend. ‘Hij …’
‘Wat? Treuzel niet zo,’ zegt de man bars.
‘Hij reageert anders dan de andere patiënten,’ zegt ze. ‘Nou ja, hij reageert.’
‘O ja?’ Nog steeds heeft de man weinig aandacht voor Caro’s woorden.
‘Ja, hij heeft lichamelijke reacties op zijn omgeving.’
‘Wat voor reacties?’
‘Nou, toen ik …’
Caro onderbreekt haar zin, als ze de pieper als een razende voelt trillen tegen haar been. Vanuit een andere afdeling wordt ze opgeroepen voor assistentie bij een hartaanval. Spoed. De adrenaline die in dit soort gevallen altijd bezit van haar neemt, doet dat ook nu.
‘Sorry, hartaanval.’ Zonder op een antwoord van de onbekende man te wachten, verbreekt Caro de verbinding en haast zich naar de trap.


Lianne

Ik ben een enthousiast schrijfster van fictie. Voel me nog beginnend, schrijf korte verhalen in allerlei genres, maar altijd met aandacht voor de mens achter het verhaal. liannehartman.wordpress.com

4 reacties

Arta · 2 juli 2018 op 20:02

Zo!
Jij weet de spanning mooi op te bouwen!
Ik kijk nu al uit naar volgende week maandag…

Nummer 22 · 3 juli 2018 op 07:26

Super spannend! Chapeau Lianne.
Erectie, dit terzijde kan een lichamelijke reactie zijn van een geheel andere oorzaak dan bij het zien van een vrouw (soms bij een man), neurologische prikkels die oncontroleerbaar zijn.?

Esther Suzanna · 3 juli 2018 op 11:07

Wat een gaaf verhaal Lianne… 🙂 😉 Ik ben benieuwd wat ‘wij’ allemaal nog gaan verzinnen..

Geef een reactie

Avatar plaatshouder