Reset – Een vervolgverhaal door ES en Lianne – Deel 2. Lianne

Met snelle bewegingen fatsoeneer ik mijn haar voor de spiegel en trek mijn rode pumps aan. Hij houdt er niet van, ze staan hoerig, zegt hij. Ze zitten echt beroerd en ik draag ze alleen op dagen dat ik bij hem op visite ga.
‘Ik ga hoor,’ zeg ik, terwijl ik mijn hoofd in het voorbijgaan even in de studeerkamer laat zien.
‘Weet je zeker dat ik niet mee hoef, mam?’ Hij vraagt het enkel voor de vorm, Joey wil duidelijk niets liever dan verder studeren. Dat zal hij van zijn grootvader hebben, die was ook altijd aan het werk.
‘Ja, zeker,’ zeg ik beslist. ‘Hij heeft mij ontboden voor vanmiddag, jij hoeft echt niet mee.’ Ik laat de spanning met een zucht uit mijn lijf glijden. ‘Als het niet hoefde, zou ik ook niet gaan. Maar ja, als vader je ontbiedt, dan heb je te komen.’
Ik geef nog een snelle zoen op zijn donkere kruin, voor ik daadwerkelijk vertrek. De taxi staat klaar en de meter zal wel al lopen.
De rit naar het tehuis waar vader verblijft, duurt een half uur. Hoe dichterbij we komen, hoe meer de spanning zich weer ophoopt. Ik denk aan de vorige keer, bijna een jaar geleden, een paar dagen voor hij vijfenzestig zou worden. Ook toen had hij me ontboden. En ook toen kwam ik braaf opdraven. Het was onaangenaam geweest, hij vroeg niet hoe het met mij ging, of met Joey. Hij was voortdurend aan het woord en klaagde alleen maar. Over de zusters, over het eten, over het kopje thee dat hij eigenlijk niet lustte, over alles. Vanzelfsprekend kwam hij over moeder te klagen. Hun huwelijk was ellendig en het was al bijna voorbij voor het goed en wel begonnen was. Midden in zijn uiteenzetting stond ik op.
‘Als dit is waarvoor ik moest komen, ga ik weer.’
Hij keek me strak aan, daarna ging hij gewoon verder waar hij gebleven was.
Als ik nu de afdeling op loop, zie ik hem van verre al in de gezamenlijke eetzaal zitten. Hij stuntelt met zijn theekopje en kijkt verbouwereerd om zich heen. Het lijkt een oude man, ouder dan hij daadwerkelijk is.
Naast me blijft een zuster stilstaan. Ze komt me vaag bekend voor van eerdere bezoeken.
‘Goedemiddag, mevrouw van Zanten. Het gaat niet zo goed met uw vader. Me dunkt dat hij danig in de war is vandaag.’