Nog niet eerder was hij met zijn kersverse vriendin gaan winkelen. Hij had zich voorbereid op een middagje kledingwinkels en wachten. Dat was niet zijn hobby, maar voor haar liefde deed hij veel.
Stomverbaasd was hij toen ze niet naar de Primark wilde, maar koers zette in de richting van de meubelboulevard. Na een aantal jaren geleden een tweede paasdag in een overvolle meubelzaak te hebben rondgelopen, had hij zich voorgenomen daar alleen nog een voet binnen te zetten als het echt noodzakelijk was. Er zomaar een zaterdagmiddag rondlopen, hoorde voor hem dus niet tot de mogelijkheden. Zelfs niet voor haar liefde.
Voorzichtig begon hij te protesteren tegen de geplande dagbesteding. Schaterlachend stelde ze hem gerust: het doel was niet een meubelzaak, maar de Baby-Dump. Ze gingen lekker rondscharrelen tussen de wiegjes en commodes. Nee, ze was niet zwanger, ze hield van de toekomstdromen die daar in de lucht hingen.
De rest van de autorit zat hij stilletjes naast haar, zijn ogen waren naar binnen gericht. Het viel haar niet op. Onderweg naar de ingang pakte ze zijn hand en keek gelukzalig naar hem op. Eenmaal tussen de wiegjes had ze geen aandacht meer voor hem en streelde ze de delicate stoffen en hemeltjes.
Eén wiegje trok aan hem als een magneet, hij kon het niet negeren en streelde het mandje.
Toen zij naast hem kwam staan en glunderend riep dat ze wist dat hij ook zou genieten, sprak hij zachtjes:

‘Negen maanden keken we naar je uit.
Negen dagen mochten we van je genieten.
Veel te kort mocht je bij ons zijn.
Veel te kort om je dromen te leren kennen.
Nooit meer kunnen we je in onze armen houden.
Nooit meer …’


8 reacties

Mien · 26 augustus 2016 op 11:09

Wrang mooi en knap geschreven. Alleen de titel vind ik wat minder. Die verklapt te veel. ?

Bhakje · 26 augustus 2016 op 11:14

Triestig knap, aangrijpend. Inderdaad zegt de titel net even te veel.

Ferrara · 26 augustus 2016 op 12:45

Ik lees hier uit dat de kersverse vriendin of ongelooflijk bot is of niet weet van het verdrietige verleden van haar partner. Ik hoop op het laatste. Er schuilt meer drama in dit stukje dan alleen de lege wieg.

Nummer 22 · 26 augustus 2016 op 12:54

Mooi en knap geschreven.?

Esther Suzanna · 26 augustus 2016 op 13:37

Mij iets ’too much’. Melodramatisch.

StreekSteek · 26 augustus 2016 op 13:38

De situatie is goed beschreven en de tegenpolen van de karakters komen wel uit de verf, maar ik (persoonlijk) mis in de aanloop naar het slot wat subtiliteit die het krachtiger had kunnen maken. Maar de tragiek zit er wel in.

NicoleS · 26 augustus 2016 op 14:37

Goed gedaan. Heel droef.

Lianne · 1 september 2016 op 16:01

Deze kwam uit mijn vingers.
Ik had getwijfeld over de titel, maar vond het een mooie six-words-story, vandaar dat hij mijn twijfel overleefde. 🙂
En voor degenen die het wat gebrek aan subtiliteit vonden, en wat too much: ik was zelf ook niet tevreden, maar soms krijg je het niet meer teruggedraaid. Dan zit het er eenmaal in, en wil het er niet meer uit. En tijd voor een volledig nieuwe poging had ik niet.
Dank voor alle positieve woorden en de x-jes die ik hiermee gekregen heb.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder