Roger 008

Roger is er klaar voor. Op de stoel in zijn hotel staat een van zijn grote tassen. Op de grond de andere. Hij voelt zich helemaal senang. Het uitzicht op de Big Ben is fantastisch vandaag. Oranje en roze wolken kondigen een warme dag aan. Voorzichtig onthoofdt Roger het drieminuteneitje en nipt aan het versgeperste sinaasappelsap. Nog een half uur en dan gaat hij op pad. Naar de grote finale. Na het ontbijt checkt hij nog even zijn wapenarsenaal. Heeft hij alles bij zich? Check, check, dubbel check. Voor het eerst sinds lange tijd heeft Roger zenuwen. Ze lopen over de rug. Vandaag zijn ze dus meer dan latent aanwezig.

‘Ben je er klaar voor Roger?’ Mirka klopt hard op de deur. Voor een belangrijke wedstrijd slaapt het koppel altijd gescheiden van elkaar. Dat is vanwege Mirka’s nukken. Ze praat namelijk in haar slaap. Schwyzerdütsch, Schwizertitsch, Schwyzerdytsch, Schwiizertüütsch, Schwyzertütsch, voor leken Schweizerdeutsch oftewel Zwitserduits, een Hoogalemannisch dialect binnen het Duits. Daar wordt Roger heel onrustig van. Een keer zelfs manisch. Dat was de druppel.

‘Heb je alles bij je Liebling!’ Roger kijkt niet op. Hij wordt helemaal opgeslokt door de Sunday People. Levensgroot staat hij afgebeeld op de voorpagina. Ziet hij het goed. Schijnt er nu grijs haar door zijn donkere lokken? Daar, schuin boven achter zijn linkeroor.
‘Mir, Mir, kom eens kijken, is dat daar grijs haar?’
‘Roger, Roger!’
‘Ja dus. Shit. Dan ga ik vandaag niet naar buiten hoor.’
‘Je moet! het is vandaag grande finale!’
‘Tegen wie?’
‘Tegen Doko.’
‘Doko, maar die ligt er toch al uit?’
‘In your dreams darling.’
‘Kansloos, dan ga ik al helemaal niet.’

Roger leest de kop van het artikel. ‘Gaat Roger 007 voor 008?’ Een grote glimlach verschijnt op zijn olijk gezicht. De kuiltjes in zijn wang en kin expanderen. London is calling. Nou vooruit dan maar. Het belooft een mooie dag te worden. Hij hangt de twee tassen over zijn brede schouders en geeft Mir een kus. ‘Tot strakkies!’ Mir geeft geen antwoord. Dat moet ook zo. Rituelen. Ze zijn heilig. Maar dan gebeurt er iets onverwachts. ‘Roger, Roger … je hebt de verkeerde onderbroek aan!’ Vol afgrijzen draait Roger zich om. ‘Liebling, als ik het in mijn broek doe, dan doe ik dat bij voorkeur in een Borg, ja!’ Mir wappert met een onderbroek in de lucht. ‘Wat heb ik hier Liebling, deine Borg!’ Shit, onderbroek vergeten. Dat begint goed. Hij vond het al zo kriebelen onder zijn RF-trainingsbroek. De zenuwen he. En dat voor een 007.

Of Roger de 008 binnenruift is tot op dit moment van schrijven niet bekent. Maar … de wens is de vader van de gedachte. Maar we doen het voor mams.