Romance in Roerdonk (3)

“Schade Jungs, aber hier endet Ihrer Romanze,” gromde een van hen. Hij richtte een vuurwapen op ons om te schieten. Sylvia pakte mijn hand. Ik sloot mijn ogen.

Plotseling flitste er ergens een buitenlamp aan, en zette erf en veldschuur volop in het licht. “Hé, stelletje flikkers! Wat moet dat daar? Van m’n erf af, Godverdomme!” schreeuwde iemand vanaf de boerderij. Het was de boer zelf, een oud maar nog vief mannetje. Hij was op al het kabaal afgekomen, gealarmeerd en met zijn jachtgeweer in de aanslag. De Duitstalige vent die Sylvia en mij bedreigde, draaide zich razendsnel om en maakte per direct aanstalten om te schieten. Meteen klonk er een oorverdovende knal. De ‘Duitser’ slaakte een zucht en zakte als een plumpudding in elkaar. De oude boer had geen enkel risico genomen, en onze belager gelijk omgelegd. De maat van de neergeschoten gast aarzelde echter geen moment, mikte en schoot op zijn beurt de boer in zijn sodemieter. De boer sloeg dubbel, en brulde van de pijn.

Die laatste schutter stond dus nu met zijn rug naar mij toegekeerd. Snel greep ik mijn kans, rukte een riek uit een hooibaal die binnen handbereik stond, en joeg deze vervolgens effectief en met volle overtuiging achter in de dikke kont van de hufter. Hij viel voorover en met de riek vast in zijn reet, drukte ik hem verder tegen de grond. De etterbak ging tekeer als een mager speenvarken. Snel schopte ik hem het vuurwapen uit de hand, ver van hem vandaan. Ik hield de vent zodanig vastgepind, dat hij geen kant meer uit kon. Met mijn voet drukte ik de riek zelfs nog verder in zijn achterwerk, tot diep op het bot. “Scheissse, du Drecksau,” gilde hij. Nog een duwtje, en toen verloor hij het bewustzijn. Het was gedaan.

Eén grote ravage was het inmiddels op het erf. Vanuit de boerderij kwam een jammerende boerin aangerend. Ze ontfermde zich over haar man. Sylvia stond nog te shaken op haar benen. Ze strompelde naar mij toe, en sloeg haar armen om mij heen. Ik hield haar stevig vast. De boerin ondersteunde haar man, die aan zijn knie was verwond, en nam hem mee naar binnen, de boerderij in. Wij volgden het stel. Terwijl de boerin de knie van haar man verbond, belde ik voor een ambulance, en politie assistentie. Sylvia zorgde voor een kopje koffie. Wat een dag!

Even later arriveerde de politie. Ik legde aan een van de agenten uit wat ons was overkomen. “Waarschijnlijk een afrekening jongens. Een klassiek geval van verkeerd moment, verkeerde plek, vermoed ik.“ gaf de diender als commentaar. De gehele crimescène werd onderzocht, en wij mochten verder nergens aankomen, alleen maar wachten. De boer werd met de ambulance afgevoerd, waarna de boerin bij ons kwam zitten. Ze veegde zich het zweet van het voorhoofd, en keek Sylvia en mij met haar betraande ogen aan. Sylvia zat naast mij op de bank. Opeens voelde ik hoe ze haar hoofd op mijn schouder liet rusten. Ze sliep. Haar lange rode haren maakten het plaatje compleet.

Het vliegtuig zette in om te landen. Sylvia haalde haar hoofd van mijn schouder. “Waar denk je aan?” vroeg ze. “Aan het begin van onze relatie, onze eerste date,” antwoordde ik. “Oh mijn God,” zuchtte ze. “Dát was nog eens romantisch!”

Voor de complete Thomas & Sylvia story:

 03-06-2014 Dat schept een band                        

26-02-2015 Ik stop met de band                         

26-03-2015 Spring eens uit de band                   

27-05-2015 Sylvia’s moeder                                

12-01-2016 Bruiloft met bloedbad (1)                

21-01-2016 Bruiloft met bloedbad (2)                

10-08-2016 Happy band                                      

03-05-2017 Wesley Mills                                      

11-10-2017 Ik wil naar huis. Nu! (1)

15-10-2017 Ik wil naar huis. Nu! (2)                   

02-01-2018 Ik wil naar huis. Nu! (3) 

27-05-2018 Romance in Roerdonk (1)