Categorieën: Schrijfveer

2 reacties

Channe · 23 november 2015 op 13:51

3 uur ’s nachts is het, Ik zit op de bank naast een open raam. Een koele bries langs mijn huid. Ik hoor het geluid van de haven. geklingel, bellen, hard werkende mensen in de nacht. Het is Juli. Hartje zomer. En mijn kamer is te warm om fijn te slapen.

Ik was nog slaapdronken toen ik naar jouw kamertje liep. Je huilde zachtjes. Eigenlijk doe je dat nooit hard. Voor mij duidelijk genoeg dat het weer tijd is. “Geniet maar van je slaap” zeiden ze toen jij nog lekker warm in mijn buik zat. “Straks zit je de nachten op.” Maar om eerlijk te zijn, als ik naar beneden kijk en ik jou tevreden zie drinken heb ik eventjes geen slaap meer nodig. Ik aai je over je hoofdje en je opent je oogjes. Ik glimlach naar jou en jij kijkt mij tevreden aan. Wat ben ik blij dat ik jouw mama mag zijn.

miepske · 25 november 2015 op 13:05

Borstvoeding, dat zou toch gewoon moeten kunnen. Altijd en overal. Niets is natuurlijker dan dat. Toch is de combinatie borstvoeding en werken nog lang geen gemeengoed. Te vaak nog moeten zogende moeders zich in schimmige rommelkamertjes of kantoortjes terugtrekken om al kolvend de broodnodige voeding voor hun kroost in een flesje te verzamelen. Want bij welke werkgever is de jonge moeder mét haar kind welkom? Het gaat bij borstvoeding toch ook om de binding van moeder en kind. En natuurlijk is kolven een oplossing maar zo’n flesje, al dan niet met moedermelk, is toch surrogaat. Hulde aan die werkgever die zich inspant om vrouwen met hun pasgeborenen een broodnodige plek op de werkplek te geven. Dat zou een ware stap vooruit zijn.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder