To provide the best experiences, we use technologies like cookies to store and/or access device information. Consenting to these technologies will allow us to process data such as browsing behavior or unique IDs on this site. Not consenting or withdrawing consent, may adversely affect certain features and functions.
The technical storage or access is strictly necessary for the legitimate purpose of enabling the use of a specific service explicitly requested by the subscriber or user, or for the sole purpose of carrying out the transmission of a communication over an electronic communications network.
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.
The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.
6 reacties
troubadour · 24 november 2015 op 13:35
Toen de Macro in 1972 de eerste winkel opende in Breda, waren de verwachtingen van bakkerij Koevoets in Stampersgat hoog gespannen. Als ondernemer ontving hij gratis een pasje en reeds tijdens de opening maakte de familie er zijn opwachting. Hun auto puilde uit op de terugreis. Zelfs een jerrycan jenever stond te klotsen in de kofferruimte en tussen de passagiers op de achterbank stond- schuin op zijn kant – een sjoelbak, die ze beslist niet konden laten staan. Voor 25 gulden lezer, inclusief 30 schijven in een keurig kistje. Je moest altijd wel aan die BTW denken, die er nog bijkwam.
Bakker Koevoets baalde wel van de lage prijzen van veel artikelen, die hij ook verkocht. Maar goed dat niet iedereen zo’n pasje had..
Ook hadden ze nog deodorant gekocht. Die zaten wel in een krimp van 12 stuks, maar wat kan dat nou schelen. De drogisterij op het dorp was twee keer zo duur! Dat gold ook voor Aspro daar, hij stikte soms van de koppijn.
Fietsenmaker Vink kon zijn ogen niet geloven. De hele familie Koevoets reed in ene met een nieuwe fiets. Maar niet van hem!
Snel kwam hij te weten dat de fietsen van de Macro kwamen, zelfs voor de bakkersknecht en zijn vrouw hadden ze er eentje meegenomen.
Onmiddellijk verbood hij zijn vrouw om ook nog maar één keer in de winkel van Koevoets te komen. Hij sneed er zich behoorlijk mee in de vingers want nu moest hij steeds naar het andere dorp rijden.
Op een dag kwam de bakkersknecht langs met zijn bakfiets. Een band was lek en versleten. Daar had Vink op gewacht; “Zeg maar tegen je baas dat hij kan verrekken en dat hij maar naar de directeur van de Macro moet bellen voor een nieuwe band”.
Vink genoot nog maanden van de tekst die hij aldus had kunnen uitspreken.
Later werd het conflict bijgelegd, omdat Stampersgat nu eenmaal geen rancuneuze mensen kent.
Bij zijn ziekbed aangekomen later zei bakker Koevoets tegen Vink toch nog even wat hij kwijtwilde; ‘Die ene keer dagge me nie wou helpe, ik aar’ oewe nek wel om kunne draaien’. Ze hadden elkaar toen al meerdere keren ontmoet lezer, in de kantine bij de Macro. Hij nam daar een worstenbroodje voor minder dan zijn eigen kostprijs..
troubadour · 25 november 2015 op 05:27
Aardige column Troub. En waargebeurd, dat proef je zo. Hier en daar foutjes met interpuncties. Zou dat ooit goedkomen bij jou?
Een witregeltje hier en daar zou prettig zijn geweest.
Ga maar gewoon zo door joh…
Meralixe · 25 november 2015 op 08:44
Hm Troub…
Inderdaad uitstekend hoe je de tendens van de warenhuisrevolutie die gans West Europa ondergaan heeft via dit kleine verhaal vast legt.
Waarom denk ik nu aan dat liedje van die twee beren die broodjes smeerden?
Meralixe · 25 november 2015 op 08:48
Kijk, medelezers van column x. Hierboven zet ik iets neer met enige risico. Als de (Nederlandse) lezer dat lied waarmee ik als kind ben opgegroeid niet kent dan slaat mijn reactie nergens op.
troubadour · 25 november 2015 op 09:48
We kennen het Meralixe, o het is een wonder..
Esther Suzanna · 25 november 2015 op 10:36
Het is zeker wonderlijk.. Ik denk dan ook gelijk aan ‘ik wou dat ik twee hondjes was… ‘ ??