‘Ga zitten of blij staan koffie, thee, watertje?’ De uitnodiging voor het gesprek- vandaag- met mijn leidinggevende ontving ik 2 maanden geleden. Het vinkje ‘accepteren’ in outlook stelde ik uit want het onderwerp deed mij pijn.
Karina, tsja wie van de afdeling heeft geen persoonlijk gesprek met haar gehad. Enfin, op advies van mijn vrienden groep heb ik, na 3 weken en staren naar mijn beeldscherm, de uitnodiging toch geaccepteerd. Voor Karina wordt gevreesd. Haar verschijning is als een windhoos dat plotseling opsteekt en verdwijnt. Wat Karina achterlaat is chaos en significante stijging van ziekmeldingen en externe bezoeken aan sofa luisteraars en ‘uhm, ja.. en wat ging er toen door u heen?’
Even de deur dicht doen en de luxaflex neerlaten. Zo, nu zijn wij eindelijke alleen slome duikelaar! Slome duikelaar? Ja Norbert, je hebt geen flauw idee waarom ik jou nu heb uitgenodigd. Ik weet het echt hoor en zie en voel wel hoe over mijn gedacht wordt. Maar vrees niet, ik zal je niet eruit wieberen met een ontslagvergoeding waarvan menigeen de brandstof van hun slurpende bolides nog niet betalen. Dat zijn patsers Norbert, maar jij niet.
‘Maar… ‘, niks te maren Norbert, niets zeggen, maar luisteren! Wat is er opgevallen aan deze gesprekstafel Norbert?. Precies!, geen blanco in te vullen formulieren voor de afdeling human resources op de 14e etage. ‘Resources’, alsof wij recyclebaar zijn! Wat denk jij… als single man, afgetraind lijf, wat grijze lokken en een mooi wit glimmend gebit. Norbert..jouw gulp staat open!
Luister je nog? Ik hou het kort en simpel ‘ik ben al maanden smoorverliefd op jou! Norbert. ik een vrouw van 37, single en nog , maar houdt jouw mond hierover, maagd.
Karina, heb je nog wat te drinken voor me en kan de airco aan op stand 17.
Mopper nu maar – voor de collega’s- op jouw bekende wijze, dan schrikken ze en onderhandelen ze over jouw bureau met het fantastische uitzicht over het landschap en jouw bureaustoel wie daar gaat zitten.
Norbert…..?
Zullen we net doen of we heftig discussieren Karina? Blijf je bij mij vanavond en vannacht.
Oh Norbert, hou me even tegen jou aan en doe die gulp maar weer even open!
3 reacties
Arta · 3 juni 2018 op 09:53
Hahaha, die Karina blijkt ook maar gewoon een mens ?
Leuk verhaal!
Nummer 22 · 3 juni 2018 op 13:00
Karina weet te (ver) leiden!?
Nachtzuster · 4 juni 2018 op 23:52
Nr 22, ik wil heel graag op jou reageren, maar vind dat lastig. Met namen omdat ik je niet zo goed kan duiden. Soms schilder je met woorden een prachtig schilderij en soms kan ik je slecht volgen. Ook vanwege slechte, of het gebrek aan, interpunctie. Dan vind ik het jammer dat je er niet iets meer energie in gestoken hebt om er een rond, duidelijk verhaal van te maken. Want het is duidelijk dat je dat absoluut wel in je hebt. Zeker bij de melancholische stukjes die ik van je gelezen heb.