Snoepreisje

Ik besluit het snoepje dat naast het kopje ligt mee te nemen. Ik ben in Den Haag. De residentie ligt loom in de pastelkleuren van de lange schaduwen trekkende herfstzon. Op het Malieveld is circus, maar de herrie van opgewonden kinderen verstilt snel, als ik over het Korte Voorhout, langs de deftige Koninklijke Schouwburg en het statige Lange Voorhout, verder de stad in flaneer. De grandeur van onze hofstad overvalt me op mijn wandeltocht naar het in Hollands-classicistische stijl gebouwde Mauritshuis, ooit het woonhuis van graaf Johan Maurits van Nassau-Siegen, maar al sinds 1822 het Koninklijk Kabinet van Schilderijen. Van de 800 schilderijen die het museum bezit, zijn er 200 geëxposeerd, waaronder beroemde Rembrandts, zoals “De anatomische les van Dr Nicolaes Tulp”, maar ook “Meisje met de parel” van Vermeer en “De stier” van Potter. En er is een expositie van Hollandse meesters die de Britse Queen in bruikleen heeft gegeven. Eerst volgt een korte les over genrestukken. Het Engelse Hof was enorm gefascineerd door taferelen en scènes uit het dagelijkse leven van de gewone mens, die op deze doeken zo treffend worden weergegeven. De werken zitten vol symboliek en wie dat kan lezen, wordt overdonderd door de erotische lust die van de stukken spat. De tegenstelling tussen het verfijnde en het grove kan niet groter zijn. Ik realiseer me ineens dat dit ook geldt voor deze stad, waar de multiculturele extremen zo apert zijn. Ik haal het snoepje uit mijn jaszak en zuig het helemaal op. Een hopje.

29 oktober 2016  #BinnenDoorDenken