Snoeprovers!! Ga het Licht zoeken!!

Mogen de mensen in het zuiden hun prins kiezen om 11 over 11 op de 11de november.
Ook elk jaar weer is het hier weer een feestje op de elfde van de elfde, voor de kleine kinderen in het noorden van het land. Dan vieren zij St. Maarten, met lampionnetjes komen zij zingen aan de deuren, om daarna wat snoepjes/mandarijnen te vergaren. Voor onze kinderen was het (jarenlang, ze zijn nu te groot) een geweldige avond natuurlijk, al vroeg en heel snel warm eten voor het lopen. En kotsmisselijk van het snoepen onderweg, komen ze na een ruim uurtje thuis met hun tas vol lekkers. Schor van het schreeuwend zingen, want het liefst en leukste is natuurlijk lopen met een groepje vrienden en dan moet je wel heel hard zingen om gehoord te worden.
Nu scheelt het dat wij naast veel jonge gezinnen (die zelf met hun kids lopen en niet thuis zijn) ook veel hele oude opa’s en oma’s in de wijk hebben wonen. Die zijn toch al doof volgens onze jongste dus moeten ze wel hard schreeuwen.

Maar dan als ze thuis zijn, moeten ze alles op tafel uitspreiden en vergelijken wie wat heeft. De snoepjes die zij niet lekker vinden, krijgen wij als ouders, ze zijn zo lief en delen zo graag ;-).
En dan komende de plat-gestampte-mandarijnen-met-klevende-spekjes, je hoort ze denken: “dat er mensen zijn die dit uitdelen”. Helaas maar hier zijn ze nu eenmaal niet gek op alles wat gezond is. En eerlijk gezegd hou ik niet zo van de combinatie mandarijn/spekje.

Ben ik blij als ik ze daarna eindelijk ontkleeft uit het bad, in bed kan stoppen, dan mag ik nog even aan de slag met sopdoek. De tafel daar kan je werkelijk behang op vastplakken, zo plakkerig, gelukkig maar ene keer per jaar. En ook dat verschilt per jaar, want bij droog weer is de schade nog te overzien, maar bij een beetje regen dan is een plamuurmes geen overbodige luxe. Ook de deurknoppen krijgen nog even een frisse greep. En dan ploft er een vermoeide ouder in haar stoel, in de hoop ze deze nacht geen kotsende kinderen heeft.

Ook vaders is deze avond de klos, want die kwam thuis toen moeders en kinderen al hadden gegeten en de pad op waren. De mand snoep stond voor hem klaar (net als zijn eten in de magnetron), zodat hij tussen elke hap van zijn warme maal, mocht luisteren naar lieve kinderstemmetjes en hen mocht voorzien van iets lekkers. De gang gezellig voorzien van vele waxinelichtjes.
Als de kinderen later ooit durven te zeggen dat hun ouders niet veel voor ze over hadden dan zal ik ze dit laten lezen.

Tegenwoordig is het iets veranderd. De politie moet extra surveilleren, want steeds vaker zijn de kleine kinderen slachtoffer van de snoeprovers. Snoeprovers zijn over het algemeen net iets ouder dan de kinderen die met hun lampion lopen, dus pubertjes die waarschijnlijk zelf zijn vergeten hoe leuk ze het vonden snoepjes te krijgen een paar jaar terug.
Het is jammer voor de kleintjes van NU, het feest van delen is nu een “hoe bescherm ik mijn snoeptas-uurtje” aan het worden.

Toe Jongelui Ga Het Licht zoeken!!!

(de betekenis van St. Maarten 11 november
St. Maarten leefde in de Middeleeuwen en kwam met zijn vrienden te paard naar de poorten van Trier. Het was november en zeer koud. Bij de poort zat een verkleumde bedelaar. Zijn vrienden reden er langs zonder om te kijken, maar Maarten (eigenlijk heette hij Martinus) scheurde zijn jas in tweeën en gaf de bedelaar de ene helft. Meer had hij niet te bieden. De bedelaar was erg blij met de jas. Zijn vrienden vonden het eerst raar maar later ging het verhaal snel door de stad. ‘s Nachts kreeg hij een visioen van Christus als bedelaar en wist hij dat hij zijn leven aan God wilde wijden. Hij werd later bisschop van Trier en na zijn dood werd hij heilig verklaard. Vandaar St. Maarten. Het delen van zijn jas is nu nog belangrijk. Het samen delen van wat we hebben, licht scheppen in de duisternis is wat we nu symbolisch tijdens St. Maarten op 11 november doen).