Soms, wanneer ik doodmoe word van al het eindeloos geklets, wanneer er weer eens politiekers hun beloften niet nakomen en dan akelig glimlachen zoals een schoonmoeder tijdens de echtscheidingsprocedure van haar schoonzoon, wanneer volksmenners mij doen denken aan snot op een deurklink, wanneer mensen het recht menen te hebben niet beledigd te worden, wanneer kranten burgertruttige wijsheden verkondigen, wanneer hersenloos gelul de sociale media beheerst, wanneer profeten gebakken lucht verkopen en er veel geld mee verdienen, zou ik willen inslapen tot het einde der tijden, maar dan denk ik plots dat dit mij later zeker zal overkomen, dus ik wacht.
Categorieën: Algemeen
7 reacties
Mien · 3 februari 2017 op 07:33
Doodmoe moededood in honderd woorden gevangen. A short winding road.
Nummer 22 · 3 februari 2017 op 09:22
De kern is precies het midden dat de uiteinden raakt. Go your own Way an d to the end.
Well written Wayan!
Karen.2.0 · 3 februari 2017 op 10:52
Let it go Wayan, let it go 😉 Mooi gedaan.
van Gellekom · 3 februari 2017 op 11:43
Mooi, man! Zo moet dat!
Spencer · 3 februari 2017 op 16:05
Kortommo, nix aan de handa. Maar wel precies 100 woorden.
NicoleS · 3 februari 2017 op 17:57
Goed geschreven!
pally · 5 februari 2017 op 17:48
mooi stuk, realistisch eind!